مسعی

[ویکی فقه] مسعی (به فتح میم و عین)، میان کوه صفا و مروه است که حاجیان باید در آن جا به سعی بپردازند.
مَسعَی از ریشه سعی است و سعی از اعمال اصلی عمره و حج است و خداوند در قرآن از صفا و مروه به عنوان شعائرالله یاد می کند. خداوند در قرآن کریم از صفا و مروه این گونه یاد کرده است: «إِنَّ الصَّفا وَ الْمَرْوَةَ مِنْ شَعائِرِ اللهِ فَمَنْ حَجَّ الْبَیتَ أَوِ اعْتَمَرَ فَلا جُناحَ عَلَیهِ أَنْ یطَّوَّفَ بِهِما وَ مَنْ تَطَوَّعَ خَیراً فَإِنَّ اللهَ شاکِرٌ عَلِیمٌ»

مسعی در روایات
امام صادق(علیه السلام) فرمودند: «مَا مِنْ بُقْعَة أَحَبَّ إِلَی اللَّهِ مِنَ الْمَسْعَی لاَِنَّهُ یذِلُّ فِیهَا کُلَّ جَبَّار» هیچ بقعه ای در روی زمین دوست داشتنی تر از مسعی نیست، چرا که هر زورگویی در آن جا تحقیر می شود.

محل سعی
صفا و مروه دو کوه کوچکی است که در دامن کوه ابوقبیس و کوه قعیقعان قرار دارد و امروزه خیابان ها و بناهای جدید آنها را از یکدیگر جدا کرده است. کوه صفا در قسمت جنوبی مسجدالحرام و کوه مروه در ناحیه شمال شرقی آن قرار دارد.
پیش از توسعه جدید در مسجد الحرام، میان مسعی و مسجد الحرام فاصله ای وجود داشته و حتی بازاری برپا بوده است. اما در توسعه مسجد، محدوده مسجد تا مسعی امتداد یافت و در روزگار ما، حد غربی مسعی به سمت مسجد آخرین حدّ مسجد الحرام به حساب می آید. طبعا دیوار کوتاه و پهن میان مسجد الحرام و مسعی، مانند خود مسعی، جزو مسجد نیست.

تاریخچه سعی بین صفا و مروه
...