باب الساعات

باب الساعات نام یکی از ورودی های شهر دمشق از جانب حلب بوده است که مقام رأس الحسین در کنار آن قرار دارد.
أبو الحسن بهاء الدین علی بن محمد بن علی بن رستم ابن الساعاتی (۵۵۳ - ۶۰۴ هـ / ۱۱۵۸ - ۱۲۰۸ م)
رضوان بن محمد الساعاتی (ت. ۶۱۸ ه‍ـ / ۱۲۲۱ م) همان ابن ساعاتی معروف.
أحمد بن علی بن تغلب (أو ثعلب) مظفر الدین ابن الساعاتی (ت. ۶۹۴ هـ / ۱۲۹۵ م)
أحمد فوزی بن أحمد الساعاتی (ت. نحو ۱۳۴۸ هـ / نحو ۱۹۳۰ م)
أحمد بن عبد الرحمن بن محمد البنا الساعاتی (ت. بعد ۱۳۷۱ هـ / بعد ۱۹۵۱ م)
یحیی محمود الساعاتی (و. ۱۹۶۴ م)
دروازه ورودی حلب به دمشق در ابتدای عصر اسلام به «باب الحلب» نامگذاری شده بود ولی در زمان اسارت اهل البیت در شام خاندان محمد چند ساعت در ورودی این در منتظر گذاشته شدند تا سپس آنان را وارد قصر یزید اموی کنند و از این رو نام این درب از باب الحلب به باب الساعات تغییر یافت. مرشد عباس چلویی در شعر معروف خود که می گوید: من غم مهر حسین با شیر از مادر گرفتم/روز اول کآمدم دستور تا آخر گرفتم؛ اشاره به باب الساعات داشته و می گوید: بر سر دروازه ساعات ساعت ها نشستم/تا سراغ حضرتش از زینب مضطر گرفتم.(رفیق آدمها، سید محمد سادات اخوی، ص9)
به باب الساعات، باب جیرون و «باب الکلاسه» و «باب اللبادین» نیز گفته می شد. بعدها در قرن ششم هجری ساعتی در کنار این درب الساعات ساخته شد که زمان را نشان می داد.
سازنده ساعت باب اساعات، محمد بن عبدالکریم مؤید الدین ابوالفضل حارثی دمشقی مهندس بود که در بسیاری از علوم چون هندسه، ریاضی، نجوم و طب استاد بوده است. وی در سال ۵۵۹ هجری درگذشت.

[ویکی شیعه] بابُ السّاعات یا دروازه ساعات مکانی در دمشق که اسیران کربلا را پیش از ورود به کاخ یزید مدتی در آنجا نگه داشتند. سهل ساعدی چگونگی ورود کاروان اسیران از دروازه ساعات به دمشق را گزارش کرده، به همین دلیل در ادبیات عاشورایی از آن یاد می شود.
باب الساعات از ورودهای مسجد اموی دمشق بود که در بالای آن ساعت بزرگی قرار داشت و به آن باب جیرون نیز می گفتند. همچنین از برخی گزارش های روایی برمی آید که دروازه ورودی دمشق از سمت حلب و کوفه نیز به باب الساعات مشهور بوده و سر امام حسین(ع) را پیش از ورود به قصر یزید در آنجا نگه داشته اند. گفته اند این دروازه باب الحلب نامیده می شده اما از آنجا که در سال ۶۱ قمری کاروان اسیران کربلارا چند ساعتی در این مکان نگه داشتند به باب الساعات مشهور شد. البته برخی نامگذاری آن را به باب الساعات به دلیل وجود ساعتی در بالای آن دانسته اند. و برخی دیگر ورود کاروان اسیران را به شام از باب توماء دانسته اند. برخی مدعی اند باب الساعات همان باب توما است که از محله های مسیحی نشین دمشق است و آثاری از آن باقی مانده است.
در باب الساعات مسجد اموی، سنگ بزرگی است که گفته می شود هابیل و قابیل، قربانی خود را بر آن قرار داده بودند.