مترادف بستان : بوستان، گلزار، گلستان، باغ، پالیز، جالیز
متضاد بستان : راغ، صحرا، بیابان، کویر
بستان
مترادف بستان : بوستان، گلزار، گلستان، باغ، پالیز، جالیز
متضاد بستان : راغ، صحرا، بیابان، کویر
فارسی به انگلیسی
kitchen - garden, melon ground
عربی به فارسی
درختستان , بيشه
مترادف و متضاد
بوستان ≠ راغ، صحرا، بیابان، کویر
گلزار، گلستان، باغ
پالیز، جالیز
۱. بوستان
۲. گلزار، گلستان، باغ
۳. پالیز، جالیز ≠ راغ، صحرا، بیابان، کویر
فرهنگ فارسی
فرهنگ عربی به عربی تالیف شیخ عبد الله بستانی در ۲ جلد .
بوستان، گلستان، گلزار، باغ، بستان
( اسم ) بوستان ۱- باغ ۲- باغ میوه . ۳- هر محوطه شامل درختانی که بقدر کافی دور از هم غرس شده باشند تا بتوان در فواصل آنها کشت و کار کرد. جمع : بساتین .
نام کوهی در لاریجان که رودخانه لار از طرف جنوب بدان محدود میشود .
بوستان، گلستان، گلزار، باغ، بستان
( اسم ) بوستان ۱- باغ ۲- باغ میوه . ۳- هر محوطه شامل درختانی که بقدر کافی دور از هم غرس شده باشند تا بتوان در فواصل آنها کشت و کار کرد. جمع : بساتین .
نام کوهی در لاریجان که رودخانه لار از طرف جنوب بدان محدود میشود .
فرهنگ معین
(بُ )( اِ. ) ۱ - باغ . ۲ - باغ میوه . ج . بساتین .
لغت نامه دهخدا
بستان . [ ] (اِخ ) بسان . محله ای است در هرات . (مرآت البلدان ج 1: بسان ). رجوع به بسان شود. || نام چند موضع. (از ناظم الاطباء).
بستان . [ ب َ ] (اِخ ) نام کوهی در لاریجان که رودخانه ٔ لاراز طرف جنوب بدان محدود میشود. رجوع به سفرنامه ٔ مازندران و استرآباد رابینو متن ص 141 ترجمه ص 67 شود.
بستان . [ ب ُ ] (اِ) گلزار و گلستان را گویند و مخفف بوستان هم هست . (برهان ). بالضم معرب بوستان (از منتخب )در سراج اللغات نوشته که : لفظ فارسی است مرکب از کلمه ٔ بست بالضم که بمعنی گلزار و جاییکه میوه ٔ خوشبو در آن باشد و الف و نون زائد مثل شاد و شادان . (غیاث ). بمعنی گلزار و باغ که آن را گلستان نیز گویند و بستان مخفف بوستان است و آن جایی را گویند که بوی گل وریاحین در آنجا بسیار باشد. (انجمن آرا). صاحب آنندراج پس از تکرار عبارت انجمن آرا آرد: در بهار عجم نوشته که بستان باغ را گویند و این فارسی معرب است بساتین جمع و در فرهنگ ، بستان ، گلزار و جایی که بوهای خوشبو در آن بود، بست مخفف و بسد مبدل و بوستان مشبع آن و با لفظ کردن مستعمل و با لفظ خوردن کنایه از رستنی و نباتات باغ خوردن . شیخ شیراز آرد :
یکی روستایی سقط شد خرش
عَلَم کرد بر تاک بستان سرش .
باقر کاشی گوید:
اگر هنگام باغ و راغ نبود
میانه خانه بستان می توان کرد.
مأخوذ از فارسی باغ و بوستان . ج ، بساتین و بساتون . (ناظم الاطباء). باغی که در آن گل یا میوه یا هر دو باشد. لفظ مذکور مخفف بوستان (جای بو) است که محل چیزهای خوشبو از قبیل گل و میوه می باشد. (فرهنگ نظام ). و رجوع به شعوری ج 1 ورق 207، 219 شود. الفردوس او البستان ، الجنة. (نشوء اللغة العربیة ص 94). البستان فارسی ،معرب و یجمع بساتین . (المعرب جوالیقی ص 53 س 1). حَش ّ. حِش ّ. حُش ّ. (منتهی الارب ). جنت . (دهار) (منتهی الارب ). حدیقه . (دهار) (تعریفات جرجانی ). بستان دیوار کشیده ، حدیقه . فردوس . (ترجمان القرآن عادل بن علی ). مخرف ، مخرفه . جائز. (منتهی الارب ). جایی را گویند که میوه های خوشبوی در آنجا بهمرسد. (برهان ) (غیاث از سراج اللغات ). معرب بوستان . (از ابن درید در جمهره و بنقل سیوطی در المزهر). ج ، بساتین . بساتون . (مهذب الاسماء). بهشت . گلزار. توسعاً، باغ . گلشن گلزار و بوستان . (روضة). هر محوطه شامل درختانی که بقدر کافی دور از هم غرس شده باشند تا بتوان در فواصل آنها کشت و کار کرد. ج ، بساتین . (فرهنگ فارسی معین ). و رجوع به بوستان شود :
هزار آوا به بستان در کند اکنون هزار آوا.
و نام او [ دختر نعمان بن منذر ] حدیقه و بپارسی بستان باشد. (ترجمه ٔ بلعمی طبری ).
همه جای جنگست میدان اوی
بیابان و کوهست بستان اوی .
گذر کرد سوی شبستان خویش
همی گشت بر سوی بستان خویش .
بوستان بانا، حال وخبر بستان چیست
وندرین بستان چندین طرب مستان چیست .
بستان بسان بادیه گشته است پرنگار
از سنبلش قبیلة و از ارغوانش حی .
هرچیزی که ملک من است ... یا ملک من شود در بازمانده عمرم از زر یا رزق یا جوهر... یا بستان یا از این اقسام ... از این ملک من بیرونست . (تاریخ بیهقی ).
گه به بستان اندرون بستان شیرین برکشد
گه بباغ اندر همی باغ سیاوشان زند.
مردم شجر است و جهانش بستان
بستان نبود چون شجر نباشد.
این شگفتی بین که در نیسان ز بس نقش و نگار
خاک بستان را همی زین زینت بستان کنند.
من به بستان بهشت اندرم از فضلت
حکمت تست درو میوه و ریحانم .
و در بستان علم و حکمت بر خوانندگان این کتاب از آنجا گشاده شود. (کلیله و دمنه ).
تیرمه زینت بگردانیدبستان را و داد
آن حریر فستقی را رنگ دینار و زریر.
تا در زبان تازی بستان بود بهشت
نام هزاردستان در بوستان هزار.
نیست بستان خراسان را چون من مرغی
مرغم آوخ سوی بستان شدنم نگذارند.
قصرش گلستان ارم صدرش دبستان کرم
در هر شبستان از نعم بستان نو پرداخته .
واندر آن بستان کز اودست خسان را گل رسید
ای عجب گویی برای چشم من خاری نماند.
بنامیزد ز بستان زمانه
ز گل قسمم همی خاری نیاید.
دو پستان چون دو سیمین نارنوخیز
بر آن پستان گل بستان درم ریز.
از برگ و نوا بباغ و بستان
با برگ و نوا هزاردستان .
چون سهی سرو برد از آن بستان
رفت از آنجا بملک هندستان .
یکی بر سر شاخ و بن می برید
خداوند بستان نظر کرده دید.
بستان بی مشاهده دیدن مجاهده است
ور صد درخت گل بنشانی بجای یار.
ای باد که بر خاک در دوست گذشتی
پندارمت ازروضه ٔ بستان بهشتی .
بستان رخ تو گلستان آرد بار
وصل تو حیات جاودان آرد بار.
تا ببستان ضمیرت گل معنی بشگفت
بلبلان از تو فرومانده چو بوتیمارند.
بستان عارضش که تماشاگه دلست
پر نرگس و بنفشه و گلنار بنگرید.
|| امروز بمعنی پالیز و جالیز و مزارع صیفی باشد. (یادداشت مؤلف ). || در اصطلاح فقها، هر زمین که دیواری آن را احاطه کند و در آن درختان خرمای پراکنده و تاک و درختان دیگر باشد چنان که بتوان در میان درختان آن زراعت کرد اما اگر در چنین زمینی درختان درهم پیچیده باشد و کشت و زرع در آن امکان پذیر نباشد آن را کَرم خوانند چنین است در کافی در مبحث بیان . آنچه در آن خراج و ده یک واجب است و همچنین در دررالاحکام و جامعالرموز. (از کشاف اصطلاحات الفنون ) و تعریفات جرجانی با این اختلاف که در تعریفات بجای «کرم « »حدیقه » آمده است .
- امثال :
بستان بی سر خر ؛ بصورت دستور و فرمان یعنی بی سر خر باد، در جایی گویند که جمعی هم ذوق در گرد هم باشند ناگاه مزاحمی ایشان را فرا رسد گویند: بستان بی سر خر :
بستان سر خر یافت هلا بار بخر نه ْ
ماهی تو و آن به که رود مه بسفر بر.
گاه به نجوی به اهل بزم سراید
کاین سرخر را که راه داد ببستان
- بستان افروز ؛ بهار. (ارمغان آصفی ).
- بستان کردن ؛ باغ ساختن . بوستان درست کردن :
اگر هنگام باغ و راغ نبود
میان خانه بستان میتوان کرد.
- سرابستان یا سرای بستان ؛ بستان سرا :
سرابستان درین موسم چه بندی
درم بگشای تا دل برگشاید.
رجوع به بستان سرا و بستان سرای شود.
- سرای بستان ؛ یا سرابستان ، بستان سرا :
برخیز که میرود زمستان
بگشای در سرای بستان .
|| بستان معرب و یا محرف بِستان فارسی از ستدن در شعر ابی المهدی آمده است :
ولا قائلا زوذا یعجل صاحبی
و بستان فی صدری علی کبیر .
|| (اِخ ) نام کتاب فقیه ابوالکیت . (از آنندراج ).
یکی روستایی سقط شد خرش
عَلَم کرد بر تاک بستان سرش .
سعدی (بوستان ).
باقر کاشی گوید:
اگر هنگام باغ و راغ نبود
میانه خانه بستان می توان کرد.
(آنندراج ).
مأخوذ از فارسی باغ و بوستان . ج ، بساتین و بساتون . (ناظم الاطباء). باغی که در آن گل یا میوه یا هر دو باشد. لفظ مذکور مخفف بوستان (جای بو) است که محل چیزهای خوشبو از قبیل گل و میوه می باشد. (فرهنگ نظام ). و رجوع به شعوری ج 1 ورق 207، 219 شود. الفردوس او البستان ، الجنة. (نشوء اللغة العربیة ص 94). البستان فارسی ،معرب و یجمع بساتین . (المعرب جوالیقی ص 53 س 1). حَش ّ. حِش ّ. حُش ّ. (منتهی الارب ). جنت . (دهار) (منتهی الارب ). حدیقه . (دهار) (تعریفات جرجانی ). بستان دیوار کشیده ، حدیقه . فردوس . (ترجمان القرآن عادل بن علی ). مخرف ، مخرفه . جائز. (منتهی الارب ). جایی را گویند که میوه های خوشبوی در آنجا بهمرسد. (برهان ) (غیاث از سراج اللغات ). معرب بوستان . (از ابن درید در جمهره و بنقل سیوطی در المزهر). ج ، بساتین . بساتون . (مهذب الاسماء). بهشت . گلزار. توسعاً، باغ . گلشن گلزار و بوستان . (روضة). هر محوطه شامل درختانی که بقدر کافی دور از هم غرس شده باشند تا بتوان در فواصل آنها کشت و کار کرد. ج ، بساتین . (فرهنگ فارسی معین ). و رجوع به بوستان شود :
هزار آوا به بستان در کند اکنون هزار آوا.
رودکی .
و نام او [ دختر نعمان بن منذر ] حدیقه و بپارسی بستان باشد. (ترجمه ٔ بلعمی طبری ).
همه جای جنگست میدان اوی
بیابان و کوهست بستان اوی .
فردوسی .
گذر کرد سوی شبستان خویش
همی گشت بر سوی بستان خویش .
فردوسی .
بوستان بانا، حال وخبر بستان چیست
وندرین بستان چندین طرب مستان چیست .
منوچهری .
بستان بسان بادیه گشته است پرنگار
از سنبلش قبیلة و از ارغوانش حی .
منوچهری .
هرچیزی که ملک من است ... یا ملک من شود در بازمانده عمرم از زر یا رزق یا جوهر... یا بستان یا از این اقسام ... از این ملک من بیرونست . (تاریخ بیهقی ).
گه به بستان اندرون بستان شیرین برکشد
گه بباغ اندر همی باغ سیاوشان زند.
رشیدی .
مردم شجر است و جهانش بستان
بستان نبود چون شجر نباشد.
ناصرخسرو.
این شگفتی بین که در نیسان ز بس نقش و نگار
خاک بستان را همی زین زینت بستان کنند.
ناصرخسرو.
من به بستان بهشت اندرم از فضلت
حکمت تست درو میوه و ریحانم .
ناصرخسرو.
و در بستان علم و حکمت بر خوانندگان این کتاب از آنجا گشاده شود. (کلیله و دمنه ).
تیرمه زینت بگردانیدبستان را و داد
آن حریر فستقی را رنگ دینار و زریر.
سوزنی .
تا در زبان تازی بستان بود بهشت
نام هزاردستان در بوستان هزار.
سوزنی .
نیست بستان خراسان را چون من مرغی
مرغم آوخ سوی بستان شدنم نگذارند.
خاقانی .
قصرش گلستان ارم صدرش دبستان کرم
در هر شبستان از نعم بستان نو پرداخته .
خاقانی .
واندر آن بستان کز اودست خسان را گل رسید
ای عجب گویی برای چشم من خاری نماند.
خاقانی .
بنامیزد ز بستان زمانه
ز گل قسمم همی خاری نیاید.
انوری .
دو پستان چون دو سیمین نارنوخیز
بر آن پستان گل بستان درم ریز.
نظامی .
از برگ و نوا بباغ و بستان
با برگ و نوا هزاردستان .
نظامی .
چون سهی سرو برد از آن بستان
رفت از آنجا بملک هندستان .
نظامی (هفت پیکر).
یکی بر سر شاخ و بن می برید
خداوند بستان نظر کرده دید.
سعدی .
بستان بی مشاهده دیدن مجاهده است
ور صد درخت گل بنشانی بجای یار.
سعدی (کلیات چ مصفا ص 474).
ای باد که بر خاک در دوست گذشتی
پندارمت ازروضه ٔ بستان بهشتی .
سعدی (غزلیات ).
بستان رخ تو گلستان آرد بار
وصل تو حیات جاودان آرد بار.
سعدی (رباعیات ).
تا ببستان ضمیرت گل معنی بشگفت
بلبلان از تو فرومانده چو بوتیمارند.
سعدی (غزلیات ).
بستان عارضش که تماشاگه دلست
پر نرگس و بنفشه و گلنار بنگرید.
سعدی (غزلیات ).
|| امروز بمعنی پالیز و جالیز و مزارع صیفی باشد. (یادداشت مؤلف ). || در اصطلاح فقها، هر زمین که دیواری آن را احاطه کند و در آن درختان خرمای پراکنده و تاک و درختان دیگر باشد چنان که بتوان در میان درختان آن زراعت کرد اما اگر در چنین زمینی درختان درهم پیچیده باشد و کشت و زرع در آن امکان پذیر نباشد آن را کَرم خوانند چنین است در کافی در مبحث بیان . آنچه در آن خراج و ده یک واجب است و همچنین در دررالاحکام و جامعالرموز. (از کشاف اصطلاحات الفنون ) و تعریفات جرجانی با این اختلاف که در تعریفات بجای «کرم « »حدیقه » آمده است .
- امثال :
بستان بی سر خر ؛ بصورت دستور و فرمان یعنی بی سر خر باد، در جایی گویند که جمعی هم ذوق در گرد هم باشند ناگاه مزاحمی ایشان را فرا رسد گویند: بستان بی سر خر :
بستان سر خر یافت هلا بار بخر نه ْ
ماهی تو و آن به که رود مه بسفر بر.
قاآنی (از امثال و حکم دهخدا).
گاه به نجوی به اهل بزم سراید
کاین سرخر را که راه داد ببستان
قاآنی (از امثال و حکم دهخدا).
- بستان افروز ؛ بهار. (ارمغان آصفی ).
- بستان کردن ؛ باغ ساختن . بوستان درست کردن :
اگر هنگام باغ و راغ نبود
میان خانه بستان میتوان کرد.
باقر کاشی (از ارمغان آصفی ).
- سرابستان یا سرای بستان ؛ بستان سرا :
سرابستان درین موسم چه بندی
درم بگشای تا دل برگشاید.
سعدی (طیبات ).
رجوع به بستان سرا و بستان سرای شود.
- سرای بستان ؛ یا سرابستان ، بستان سرا :
برخیز که میرود زمستان
بگشای در سرای بستان .
سعدی (طیبات ).
|| بستان معرب و یا محرف بِستان فارسی از ستدن در شعر ابی المهدی آمده است :
ولا قائلا زوذا یعجل صاحبی
و بستان فی صدری علی کبیر .
(المعرب جوالیقی ص 9).
|| (اِخ ) نام کتاب فقیه ابوالکیت . (از آنندراج ).
بستان . [ ب ُ ] (اِخ ) ابن محمد مقتول در 287 هَ . ق . او راست رساله ای در اینکه جزء تقسیم میشود الی غیرالنهایة. (یادداشت مؤلف ).
بستان . [ ب ُ ] (اِخ ) طاق ... رجوع به طاق بستان و مرآت البلدان ج 1 صص 209 - 210 شود.
بستان. [ ب ُ ] ( اِ ) گلزار و گلستان را گویند و مخفف بوستان هم هست. ( برهان ). بالضم معرب بوستان ( از منتخب )در سراج اللغات نوشته که : لفظ فارسی است مرکب از کلمه بست بالضم که بمعنی گلزار و جاییکه میوه خوشبو در آن باشد و الف و نون زائد مثل شاد و شادان. ( غیاث ). بمعنی گلزار و باغ که آن را گلستان نیز گویند و بستان مخفف بوستان است و آن جایی را گویند که بوی گل وریاحین در آنجا بسیار باشد. ( انجمن آرا ). صاحب آنندراج پس از تکرار عبارت انجمن آرا آرد: در بهار عجم نوشته که بستان باغ را گویند و این فارسی معرب است بساتین جمع و در فرهنگ ، بستان ، گلزار و جایی که بوهای خوشبو در آن بود، بست مخفف و بسد مبدل و بوستان مشبع آن و با لفظ کردن مستعمل و با لفظ خوردن کنایه از رستنی و نباتات باغ خوردن. شیخ شیراز آرد :
یکی روستایی سقط شد خرش
عَلَم کرد بر تاک بستان سرش.
اگر هنگام باغ و راغ نبود
میانه خانه بستان می توان کرد.
هزار آوا به بستان در کند اکنون هزار آوا.
یکی روستایی سقط شد خرش
عَلَم کرد بر تاک بستان سرش.
سعدی ( بوستان ).
باقر کاشی گوید:اگر هنگام باغ و راغ نبود
میانه خانه بستان می توان کرد.
( آنندراج ).
مأخوذ از فارسی باغ و بوستان. ج ، بساتین و بساتون. ( ناظم الاطباء ). باغی که در آن گل یا میوه یا هر دو باشد. لفظ مذکور مخفف بوستان ( جای بو ) است که محل چیزهای خوشبو از قبیل گل و میوه می باشد. ( فرهنگ نظام ). و رجوع به شعوری ج 1 ورق 207، 219 شود. الفردوس او البستان ، الجنة. ( نشوء اللغة العربیة ص 94 ). البستان فارسی ،معرب و یجمع بساتین. ( المعرب جوالیقی ص 53 س 1 ). حَش . حِش . حُش . ( منتهی الارب ). جنت. ( دهار ) ( منتهی الارب ). حدیقه. ( دهار ) ( تعریفات جرجانی ). بستان دیوار کشیده ، حدیقه. فردوس. ( ترجمان القرآن عادل بن علی ). مخرف ، مخرفه. جائز. ( منتهی الارب ). جایی را گویند که میوه های خوشبوی در آنجا بهمرسد. ( برهان ) ( غیاث از سراج اللغات ). معرب بوستان. ( از ابن درید در جمهره و بنقل سیوطی در المزهر ). ج ، بساتین. بساتون. ( مهذب الاسماء ). بهشت. گلزار. توسعاً، باغ. گلشن گلزار و بوستان. ( روضة ). هر محوطه شامل درختانی که بقدر کافی دور از هم غرس شده باشند تا بتوان در فواصل آنها کشت و کار کرد. ج ، بساتین. ( فرهنگ فارسی معین ). و رجوع به بوستان شود : هزار آوا به بستان در کند اکنون هزار آوا.
رودکی.
و نام او [ دختر نعمان بن منذر ] حدیقه و بپارسی بستان باشد. ( ترجمه بلعمی طبری ).بستان .[ ب ُ ] (اِخ ) ابوعمرو عراقی از شیوخ ثعلبی است و اوراست تفسیری ، مرحوم دهخدا در فیشی بی ذکر مأخذ چنین آورده اند: ولیکن چلبی در کشف الظنون چ 1941 م . ستون 441 ج 1 ابوعمرو فراتی آورده است و میگوید ثعلبی نقل کند که وی روایت این تفسیر را از استادش ابوعمرو گرفته است . رجوع به ابوعمرو عراقی و کشف الظنون شود.
بستان . [ ب َ ] (اِخ ) یکی از بخش های شهرستان دشت میشان است که در بین بخشهای موسیان و حومه و هویزه شهرستان دشت میشان واقع است . آبش از قراء بخش از نهرها و شعب رودخانه ٔ کرخه تأمین میگردد. هوایش گرم و در تابستان حرارت آن به 59 درجه ٔ سانتیگراد میرسد. مرکز بخش قصبه بستان میباشد که در سابق آن را شماریه می نامیدند. این بخش از ده قریه ٔ بزرگ و کوچک تشکیل شده و جمعیت آن در حدود 12 هزار تن و قراء مهم آن بشرح زیر است : سیدیه ٔ خرابه ، ورمم . محصول عمده اش غلات ، لبنیات ، برنج و شغل مردمش زراعت ، حشم داری و ماهیگیری است . زبان اهالی عربی است و پاره ای مردان به فارسی آشنا هستند. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 6).
بستان . [ ب ُ ] (اِخ ) قصبه ٔ مرکز بخش بستان شهرستان دشت میشان است که در 35 هزارگزی شمال باختری سوسنگرد کنار راه نیمه شوسه ٔ سوسنگرد به بستان و همچنین در حاشیه رودخانه ٔ هوفل که شعبه ای از رود کرخه میباشد واقع گردیده است موقع طبیعی دشت : هوایش گرم با چهارهزار تن سکنه که به زبان عربی سخن میگویند و اغلب مردان به فارسی آشنا هستند. آب قصبه از رودخانه ٔ هوفل تأمین میگردد. شغل مردان ماهیگیری و راهش در تابستان ماشین رو است . در این قصبه بخشداری ، بهداری ، فرهنگ ، شعبه ٔ پست ، نماینده ٔ آمار، پاسگاه ژاندارمری و یک باب دبستان وجود دارد. ساکنان آن از عشایر بنی طرف و سواری و سواعد هستند. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 6).
فرهنگ عمید
۱. گلستان، گلزار.
۲. باغ.
۲. باغ.
دانشنامه عمومی
باغ و بوستان
بستان ممکن است به یکی از موارد زیر اشاره داشته باشد:
بستان (بافت)
بستان (داراب)
بستان (دشت آزادگان): شهری است در استان خوزستان
بستان (بافت)
بستان (داراب)
بستان (دشت آزادگان): شهری است در استان خوزستان
wiki: شهرستان دشت آزادگان استان خوزستان. این شهر در مرز غربی خوزستان در ۸۵ کلیومتری مرکز استان خوزستان شهر اهواز و در مجاورت استان میسان عراق شهر العماره کشور عراق می باشد. این شهر در دوران قبل از جنگ از رونق خاصی برخوردار بوده است این شهر از شمال به چذابه وصل می باشد و در ۲۰ کیلومتر شمالی این شهر تپه های مرتفع مشداخ نزدیک روستای ام الدبس می باشد. در این شهر و در کنار این تپه ها جنگل سرسبز معروف به ام الدبس که محل تفریح ساکنان شهرهای استان در فصل زمستان می باشد. در ۲۰ کیلومتر شمال غرب این شهر بازارچه مرزی معروف چذابه قرار دارد که در سال ۱۳۸۵ به طور رسمی افتتاح گرددید. این بازارچه محصولات کشاورزی -لبنی-ساختمانی-تولیدات داخلی به کشور عراق صادر می کند.
http://www.irancities.ir/showcity.aspx?code=445&code2=21
http://www.kolbehkoolak.com/wp-content/uploads/2013/11/khozestan.jpg
بستان به خاطر نبردهای نیروهای ایرانی و عراقی در جنگ ایران و عراق شهرت دارد. نیروهای عراقی به قصدرسیدن به اهواز، در چهارم مهر ماه ۱۳۵۹ شهر بستان را به اشغال خود درآوردند. اما در هشتم مهر ماه ۱۳۵۹ این شهر موقتاً آزادگردید. در بیست و یکم مهر ۱۳۵۹ برای بار دوم این شهر به اشغال ارتش عراق درآمد و تا عملیات طریق القدس در دهم آذر ماه ۱۳۶۰ در اشغال باقی ماند.منطقه چذابه در ۲۰ کیلومتری (شمال) این شهر قرار دارد. روستاهای این شهر شامل فنیخی-عبیات -سابله-ام الدبس-مچریه-دفار-رمیم-کسر می باشند.
http://www.irancities.ir/showcity.aspx?code=445&code2=21
http://www.kolbehkoolak.com/wp-content/uploads/2013/11/khozestan.jpg
بستان به خاطر نبردهای نیروهای ایرانی و عراقی در جنگ ایران و عراق شهرت دارد. نیروهای عراقی به قصدرسیدن به اهواز، در چهارم مهر ماه ۱۳۵۹ شهر بستان را به اشغال خود درآوردند. اما در هشتم مهر ماه ۱۳۵۹ این شهر موقتاً آزادگردید. در بیست و یکم مهر ۱۳۵۹ برای بار دوم این شهر به اشغال ارتش عراق درآمد و تا عملیات طریق القدس در دهم آذر ماه ۱۳۶۰ در اشغال باقی ماند.منطقه چذابه در ۲۰ کیلومتری (شمال) این شهر قرار دارد. روستاهای این شهر شامل فنیخی-عبیات -سابله-ام الدبس-مچریه-دفار-رمیم-کسر می باشند.
wiki: بستان (دشت آزادگان)
دانشنامه آزاد فارسی
بُسْتان
شهری در غرب استان خوزستان، شهرستان دشت آزادگان، و مرکز اداری بخش بُستان. در دشتی در ۳۵کیلومتری شمال غربی سوسنگرد، سر راه سوسنگرد به دهلران، در حاشیۀ شرقی هور هویزه قرار دارد. رود کرخه از کنار آن می گذرد. جمعیت این شهر ۷,۳۳۰ نفر است (۱۳۸۵).
شهری در غرب استان خوزستان، شهرستان دشت آزادگان، و مرکز اداری بخش بُستان. در دشتی در ۳۵کیلومتری شمال غربی سوسنگرد، سر راه سوسنگرد به دهلران، در حاشیۀ شرقی هور هویزه قرار دارد. رود کرخه از کنار آن می گذرد. جمعیت این شهر ۷,۳۳۰ نفر است (۱۳۸۵).
wikijoo: بستان
دانشنامه اسلامی
[ویکی فقه] بُستان، بخش و شهری در خوزستان است که در این مقاله به معرفی آن و پیشینه آن پرداخته می شود؛ ضمنا در دوران جنگ عراق با ایران مدتی به اشغال عراق درآمده است.
بخش بستان، در شهرستان آزادگان (سابقاً شهرستان دشت میشان) در استان خوزستان واقع شده است.
← دهستان های بستان
شهر بستان (جمعیت طبق آمارگیری ۱۳۷۵ ش: ۷۳۰۵ تن). مرکز بخش بستان، در حدود سی کیلومتری شمال غرب شهر سوسنگرد واقع است. نام سابق آن شماریه (شمارئه) بود. گاهی دمای آن در تابستان به پنجاه درجه و در زمستان به یک درجه می رسد. میانگین باران سالانه آن ۱۵۰ میلیمتر است. یکی از شعبه های رود کرخه، به نام بستان، از آن می گذرد. امروزه رود بستان، احتمالاً به دلیل نزدیکی آبادی هوفل یا شعبه کرخه، در همان حدود رود هوفل نامیده می شود. ظاهراً طوایف مختلف نام های دیگری به آن می دهند؛ مانند رود سعیدیه، شط سعیدیه و شط چِلاچ.
← بستان در اشغال عراق
در کتاب ها، بستان به صورت بسیتین (بساتین و بساطین) نیز ضبط شده است
← یاقوت حموی
...
بخش بستان، در شهرستان آزادگان (سابقاً شهرستان دشت میشان) در استان خوزستان واقع شده است.
← دهستان های بستان
شهر بستان (جمعیت طبق آمارگیری ۱۳۷۵ ش: ۷۳۰۵ تن). مرکز بخش بستان، در حدود سی کیلومتری شمال غرب شهر سوسنگرد واقع است. نام سابق آن شماریه (شمارئه) بود. گاهی دمای آن در تابستان به پنجاه درجه و در زمستان به یک درجه می رسد. میانگین باران سالانه آن ۱۵۰ میلیمتر است. یکی از شعبه های رود کرخه، به نام بستان، از آن می گذرد. امروزه رود بستان، احتمالاً به دلیل نزدیکی آبادی هوفل یا شعبه کرخه، در همان حدود رود هوفل نامیده می شود. ظاهراً طوایف مختلف نام های دیگری به آن می دهند؛ مانند رود سعیدیه، شط سعیدیه و شط چِلاچ.
← بستان در اشغال عراق
در کتاب ها، بستان به صورت بسیتین (بساتین و بساطین) نیز ضبط شده است
← یاقوت حموی
...
wikifeqh: شهر_بستان
پیشنهاد کاربران
بوستان باغ گلزار سبزه زار
بوستان، باغ
بستان یعنی باغ
بوستان. . . باغ. . . باغچه بزرگ. . .
کلمات دیگر: