خشکه چین

خشکه چین به روی هم یا کنارهم چیدن سنگ یا عناصر ساختمانی به شکل منظم و بدون استفاده از ملات گفته می شود. انواع خشکه چین عبارتند از:
ساختار
نوعی از این دیوار به نام دیوار دو پشته است و با قرار دادن دو ردیف سنگ در امتداد مرز دیواری ساخته می شود. سنگ های پی به وضع مطلوب در زمین نصب می گردند به نحوی که پایداری ایستش در خاک را دارا باشد. ردیف ها از سنگ های بزرگ مسطح تشکیل شده است، هرچه دیوار بالا می رود سایز دیوار کاهش می یابد. سنگ های کوچکتر ممکن است به عنوان پرکُنَک یا گوه در محل های سنگ کاری که در آن سنگ به شکل طبیعی گرد است، استفاده شود.
این سنگ در ابعاد بزرگ برای ساخت بنا های سنگی روستایی استفاده می شود.کروی بودن آن باعث می شود که فاقد اتصالات خوب و درگیر با هم باشندضخامت دیوار ۵۰ س کمتر نباشدغیر باربر بودن دیواربند کشی در این دیوارها در سطحی وسیع است تا برجستگی سنگ ها کمتر مشخص شود
سنگ ها یا به وسیلهٔ ملات های مختلف به هم متصل می شوند، یا توسط بستهای فلزی یا با تراش خاصی که به سنگ می دهند در آن ها حالت توخالی و توپری ایجاد کرده و آن ها را کنار هم می چینند. مثلاً در بناهایتخت جمشیداز دو سنگی که قراربود درکنارهم قرارگیرند دو ذوزنقه بیرون می آوردند و در وسط قسمت خالی شده، بست فلزی کارگذاشته واطرافش را سرب می ریختند؛ که به این نوع بست دم چلچله ای می گفتند. در غرب به جفت کردن سنگ ها بدون ملات و با استفاده از بست در کنار یکدیگر، استروتومی می گویند. این شیوه در معابد یونانی اجرا شده است.