شهروند درجه دو

شهروند درجه دو (انگلیسی: Second-class citizen) فردی است که به رغم اسم صوری خود به عنوان یک شهروند یا داشتن اقامت قانونی، به طور سیستماتیک در یک کشور، حوزه قضایی یا سایر ادارات سیاسی آن کشور مورد تبعیض قرار می گیرد. حال آنکه نه برده است، نه غیرقانونی و نه بزهکار. شهروندان درجه دوم دارای حقوق قانونی محدود، حقوق مدنی و فرصت های اجتماعی-اقتصادی هستند و اغلب در معرض بدرفتاری یا حذف نسبت به درجه یک ها قرار می گیرند. با این حال، آن ها از «کسی که تمام شهروند نشده» متفاوت هستند، زیرا شهروندان درجه دوم اغلب به لحاظ قانون نادیده گرفته می شوند یا مورد آزار و اذیت قرار می گیرند (نسبت به موارد سوء رفتار پلیس و پیش داوری نژادی). سیستم هایی که عمدتاً از موقعیت شهروندان درجه دوم برخوردارند عموماً از مصادیق نقض حقوق بشر محسوب می شوند.
عدم رعایت (فقدان یا از دست دادن حق رای)
محدودیت های خدمات شهری یا نظامی
محدودیت در زبان، مذهب، آموزش و پرورش
عدم آزادی حرکت و ارتباط
محدودیت در مالکیت سلاح
محدودیت در ازدواج
محدودیت در هویت جنسی و بیان
محدودیت در مسکن
محدودیت مالکیت ملک خصوصی
شهروندان درجه دوم عبارت از موارد زیر است: