[ویکی فقه] عجارده فرقه ای از خوارج هستند که بررسی عقاید و تفکرات آنان ما را در شناسایی عقاید
وهابیت مرتجع کمک می کند.
اندیشه های افراطی در طول
تاریخ اسلام را می توان در فرق منحرف
غالیان گزافه گو و در خوارج، بیش از دیگر فرق منحرف مشاهده کرد. خوارج شخصی ترین برداشتهای خود را به نام دین بر
جامعه تحمیل می کردند بدون اینکه توجهی به گستره شریعت و پیچیدگی مسائل فقهی داشته باشند. علت اصلی انحرافات این فرق عدم توجه اجتهادی و کافی به مسائل مربوط می باشد. ساده انگاری و عرفی سازی مسائل شرعی که امروزه نیز تهدیدی برای جامعه می باشد، در این فرق بوده است. اکنون با یکی از این فرق منحرف به نام عجارده آشنا می شویم.
خواستگاه عجارده
عجارده فرقه ای از خوارج به نام
عطویه انشعاب پیدا نموده است. عطویه به گروهی از خوارج گفته می شود که به پیروی عطیه بن اسود الحنفی پرداخته بودند. عجارده به پیروان عبدالکریم بن عجرد گفته می شود. شهرستانی وی را از پیروان ابی بیهس از فرقه
بیهسیه دانسته که بعد از مدتی با او ساز مخالفت را سر داده است. بطور کلی خوارج به کمترین اختلافی از یکدیگر جدا می شوند و پایه گذار فرقه ای به نام رئیس خود می شوند و انشعاب درون فرقه ای ایشان می تواند نسبتهای گوناگونی داشته باشد. به عنوان نمونه عجارده به عنوان فرقه منشعب شده از ارازقه و نیز عطویه و بیهسیه و
صفریه خوانده شده است. عجارده یکی از بزرگترین فرق خوارج معرفی شده است؛ زیرا این فرقه پیروان مختلفی را به عنوان زیر مجموعه خویش در برداشت. به دلیل تفرقه زیاد در بین خوارج و شخصی انگاری مسائل دینی انشعاب در فرق خوارج بسیار ظهور و بروز داشت، بطوریکه تنها عجارده به بیش از پانزده فرقه تبدیل شده است و این نشان دهنده گسست فکری شدید در جامعه خوارج است.
فرق عجارده
اشعری در مقالات الاسلامیین و بغدادی در الفرق بین الفرق، فرق عجارده را بر پانزده شعبه بیان نموده، به نامهای این فرق به همراه برخی عقائد اشاره می کنیم:
← میمونیه
...