وهابیت

وَهّابیت
وَهّابیت
از فِرَق اسلامی، تأسیس در ۱۱۴۳ق در نَجد، به دست محمد بن عبدالوهاب. مخالفان این فرقه، که نمی خواستند وهابیان را به پیشوای آنان، محمد، منسوب کنند، از این رو آنان را به نام پدر وی (عبدالوهاب) وهابی لقب دادند. محمد بن عبدالوهاب به کمک محمد بن سعود پس از غلبه بر قبایل نجد، ریاض را فتح و این شهر را پایتخت آل سعود کرد و وهابیت مذهب دولت (آل سعود) و مردم نجد و حجاز شد. وهابیان در ۱۲۱۶ق قبرستان بقیع و بارگاه ائمه (ع) و اصحاب پیامبر (ص) را تخریب کردند و پس از آن به قبور ائمه در کربلا و نجف نیز یورش بردند و بسیاری از شیعیان را کشتند. اینان براساس افکار ابن تیمیه منکر استغاثه و استعانت مسلمانان از ائمه و اولیا و پیامبر اکرم (ص) بودند و این کار را خلاف توحید می دانستند. به عقیدۀ وهابیان کسی نباید، جز به خدا، به هیچ یک از انبیا و اولیا متوسل شود، کسی نباید به قصد زیارت، قبر پیغمبر (ص) را لمس کند، دعا و نماز بخواند، نذر و طلب شفاعت کند و به او سوگند بخورد. نذر برای غیر از خداوند، زیارت قبور و ساختن گنبد و بارگاه بر آن ها و نیز تزیین قبرها به هر شکلی شرک است. آنان در فروع دین، مذهب حنبلی دارند و قرآن را قدیم می دانند. قشری گری، تکفیر و مباح دانستن خون مخالفان فکری خود از ویژگی های این فرقه است. وهابیت مذهب رسمی کشور عربستان سعودی است و در نواحی امیرنشین خلیج فارس نیز پیروانی دارد. بسیاری از طرفداران گروه تروریستی القاعده از پیروان این فرقه اند. آثار محمد بن عبدالوهاب، کتاب التوحید، کشف الشبهات، تفسیرالشهادة لااله الا الله، فضل الاسلام است.

وهابیت یا دعوت وهابی جنبشی مذهبی یا شاخه ای از اسلام است. توسط علما به طور گوناگون توصیف شده است: «محافظه کار شدید» «سخت گیر»، «بنیادگرا»، «اصول گرا» یا از سوی طرفداران «جنبشی اصلاحی» اسلامی برای پالایش و بازگرداندن «عبادت توحیدی خالص». از سوی مخالفان نیز به «جنبش افراطی شبه سنی» توصیف می شود. بسیاری از مسلمانان سنی و شیعه با جنبش وهابی اختلاف نظر دارند و حتی یک عالم الازهر، وهابیت را «ایمان شیطانی» خوانده است.
• «اکنون وهابیت به مشکلی برای کشورهای جهان تبدیل شده است.» -> ماهاتیر محمد

[ویکی فقه] یکی از فرقه های افراطی اسلامی که در قرون اخیر به وجود آمده که با نظرات خلاف کتاب و سنت موجب مشکلات فراوانی در جوامع اسلامی شده، فرقه وهابیت است، از نامهای دیگری که وهابیان بر روی خود می گذارند و در دوره جدید تقریبا ابا دارند که نام وهابیت بر آنها گذارده شود و دوست دارند که از نامهای دیگر بر آنها استفاده شود سلفی می باشد و می گویند ما تابع یک شخص (محمدبن عبدالوهاب) نیستیم بلکه تابع یک مسلک فکری به نام سلفی گری هستیم. در این مقاله بیشتر به بررسی این موضوع و تاریخچه آن می پردازیم.
ابتداءا کلمه سلفی را از نظر لغت و اصطلاح بررسی می نمائیم: سلف، سلیف، سلفا و سلوفا یعنی پیشی گرفت سالف یعنی پیشی گیرنده، سلف و سلیف یعنی جماعت پیشی گیرنده. همچنین المنجد می نویسد: سلف، سلفا سلوفا: گذشت و سپری شد. و مذاهب السلف یعنی مذاهب گذشتگان. اما از نظر اصطلاح محمد ابو زهره می نویسد: منظور از سلفیه کسانی هستند که خود را به سلف منسوب کرده اند آنان در قرن چهارم هجری ظهور کرده اند و از حنبلیان بوده اند و چنین می پنداشته اند که تمام آرائشان به امام احمدبن حنبل برمی گردد، سپس در قرن هفتم ظهور تازه یافتند و شیخ الاسلام ابن تیمیه آن را دوباره زنده کرد و مردم را به آن دعوت نمود و مسائل دیگری به آن افزود... سپس در قرن دوازدهم در شبه جزیره عربستان محمدبن عبدالوهاب این اندیشه ها را احیا کرد که وهابیان تاکنون منادی این افکارند.
← تاریخچه وهابیت
محمدبن عبدالوهاب، مؤسس رسمی فرقه وهابیت است، وی در سال ۱۱۱۱ هـ.ق متولد شد و در سال ۱۲۰۷ در گذشت و بدین ترتیب او ۹۶ سال زمینه است. وی در ابتداء نزد علمای مکه و مدینه درس می خواند و آثار گمراهی از رفتار و گفتارش هویدا بود. وقتی پدرش که از علمای صالح بود درون وی احساس انحراف و ضلالت می کرد چه بسا او را سرزنش می نمود. برادرش سلیمان ابن عبدالوهاب نیز از بدعتهای او انتقاد می کرد و بر وی ایراد می گرفت تا سرانجام کتابی در ردش نوشت. وی از نظر اعتقادی عقائدش شبیه بلکه بالاتر از ابن تیمیه بوده و در کارها و امور گوی سبقت را از وی ربوده بود. او ابتداء جرات به اظهار مطالب خود را نداشت تا در بصره با مستر همفر جاسوس انگلیس در کشورهای اسلامی آشنا شده و بعد از روابط بسیار نزدیکی که مستر همفر -که آن زمان با نام مستعار محمد خود را معرفی کرده بود– با وی ایجاد و شروع به تحریک وی نمود کم کم جرئت به بیان و اظهار مطالب خود نمود و بعد هم با کمک استعمار بریتانیا و با هماهنگی آنان زمینه آشناشدن با محمد بن مسعود فراهم شد که حمایت حکومتی را هم بدنبال داشت بنابراین شروع به نشر آزادانه عقائد خود نمود. وی انتشار افکار و عقائد خود را ظاهرا از مدینه آغاز کرده سپس به نجد رفته و از آنجا کار اصلی خود را آغاز نمود. دکتر جواد مشکور می نویسد: محمد در سفری که به حج بیت ا... الحرام رفته بود بعد از مناسک به مدینه رفت و در آنجا استغاثه و توسل مردم را از پیغمبر (صلی الله علیه وآله وسلم) در پیش قبور او انکار کرد و گفت این عمل برخلاف توصیه است و استعانت و حاجت خواستن فقط باید از خدا باشد. عبدالوهاب در سال ۱۱۶۰ ق. به شهر دِرعیه از شهرهای مشهور نجد رفت. امیر آن دیار، محمد بن مسعود -جد آل سعود- بود و عقاید عبدالوهّاب را برای تقویت حکومت خویش مناسب دید، محمّد بن مسعود با محمّد بن عبدالوهّاب قرار گذاشت تا نیروی حکومتی خویش را برای تبلیغ و ترویج مذهب او به کار اندازد؛ به شرط آن که محمّد بن عبدالوهّاب نیز از گذر جایگاه دینی خویش، حکومت را تأیید و تقویت کند. از آن پس، این دو تن به شهرهای بسیاری لشکر کشیدند و هر کس را با عقاید خویش ناسازگار یافتند، کافر خواندند و کشتند.
← واگذاری عربستان به آل سعود
ویژگی بنیادی مذهب وهّابی، نفی و انکار است. عقاید وهّابی بر نفی عقاید و اعمال دیگر مسلمانان استوار است، آنان برخی اعتقادات و اعمال مسلمانان را با توحید عبادی ناسازگار می پندارند.
← استمداد بی واسطه از خدا
...