وحدت اسلامی

wikifeqh: قرآن بیش از هرچیز دیگر بر آن تاکید دارد، وحدت میان پیروان اسلام است.خط انبیاء الهی در طول تاریخ بشریت نیز، خط وحدت بوده و اختلاف بین مسلمانان همواره ناشی از دشمنی و کینه است. رسول اکرم (صلی الله علیه و آله وسلّم) نیز در راه ایجاد وحدت بسیار کوشیده و مؤمنین را برادر یکدیگر خوانده و هجرت پیامبر به مدینه نیز در راستای ایجاد وحدت و اخوت بین مسلمانان انجام گرفت. و در آغاز رسالتش همت به تشکیل جامعه و ایجاد وحدت گماشت، و همواره مسلمانان را دعوت به اتحاد می کرد، حدیث ثقلین که دعوت به کتاب خدا و عترت پیامبر (صلی الله علیه و آله وسلّم) است، نمونه ای از تلاش و دعوت مسلمانان به وحدت است. بنابراین، با وجود اختلاف بین مسلمان ها، معلوم می شود که تمسّک حقیقی به ثقلین نشده است.شیعیان از آغاز با پیروی از ائمه اهل بیت (علیهم السّلام) جامعه را به اتّحاد و همبستگی فرا می خواندند و با نقشه طواغیت و سنت فراعنه تاریخ که سبب ایجاد اختلاف و تفرقه بود، مقابله و مبارزه می کردند.همبستگی و اتّحاد میان مسلمانان جهان، در مقابل دشمنان از اهمّیت بسیار برخوردار است لذا دشمن با حیله و نیرنگ می کوشد مانع اتحاد و همبستگی مسلمانان شود. آشنایی پیروان مذاهب با عقاید یکدیگر، اگر همراه با هتک به معتقدات سایر مذاهب نباشد، نه تنها موجب تفرقه نمی شود، بلکه مانع از اتهام و دروغ پردازی دشمنان اسلام و مسلمین می شود.
از نخست، که پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله وسلّم) مردم را به اسلام دعوت کرد، این هشدار را داد: تنها یک فرقه رستگار است. هرچند شهادتین «لااله الاّ االله»، «محمد الرسول االله» وسیله تشکّل امّت اسلامی و دست آویزی برای همبستگی و اتّحاد است.امّا تنها یک فرقه رستگارند، تنها یک فرقه راه نجات را می پیمایند، و همه فرقه های درون امّتی نمی توانند برحق باشند، چنان که فرمود: «سَتُفترق اُمّتی ثَلاث و سبعین فرقة، واحدة منها ناجیة و ثنتان و سبعون فی النّار»؛ شیخ طوسی (رحمة الله علیه) در الرسائل العشر
شیخ طوسی، محمد بن حسن، الرسائل العشر، ص۱۲۷.
حضرت محمد (صلی الله علیه و آله وسلّم) برای نجات مردم از ابتدای دعوت به اسلام، فرقه رستگار را مشخص کرد، و با فرموده اش: «انّما مَثَلُ اهل بیتی فِیکُمْ کَمَثَلِ سَفِینَةِ نُوحٍ، مَنْ رَکِبَهَا نَجَا وَ مَنْ تَخَلَّفَ عَنْهَا غَرِقَ...» .
طبرانی، سلیمان بن احمد، المعجم الصغیر، ج۲، ص۲۲.
احادیث فراوانی از ائمه (علیهم السّلام) در توجیه به چگونگی معاشرت شیعه با اهل سنّت در کتب روایی شیعه آمده است که ما به ذکر نمونه ای بسنده می کنیم. شیخ حرّ عاملی در وسائل الشیعه بابی را تحت عنوان «باب وجوب عشرة الناس» به این موضوع اختصاص داده، و می فرماید: «بَابُ وُجُوبِ عِشْرَةِ النَّاسِ حَتَّی الْعَامَّةِ بِاَدَاءِ الْاَمَانَةِ وَ اِقَامَةِ الشَّهَادَةِ وَ الصِّدْقِ وَ اسْتِحْبَابِ عِیَادَةِ الْمَرْضَی وَ شُهُودِ الْجَنَائِزِ وَ حُسْنِ الْجِوَارِ وَ الصَّلاةِ فِی الْمَسَاجِدِ».
شیخ حر عاملی، محمد بن حسن، وسائل الشیعه، ج۸، ص۳۹۸، باب ۱، باب وجوب عشرة الناس حتی العامّة.
...