عبدالله بن عمر

عبدالله بن عمر بن خطاب یکی از مشهورترین افراد نسل اول اسلام و یکی از بزرگترین راویان حدیث است.
در زمانی که مسلمانان درگیر جنگهای داخلی (دوران علی) بودند، وی از شرکت در این جنگها خودداری کرد. او در انجام دستورهای دینی بسیار مقید بود و حتی جزئیات زندگی اش مانند نحوه کوتاه کردن و خضاب کردن ریشش در منابع آمده است. روایات زیادی در منابع در مورد علم و دانش، تقوا، ملایمت، عفت و زهد وی آمده است. دانشنامه اسلام بر این باور است گرچه ممکن است برخی از این روایات ساختگی باشد، اما نجابت عبدالله را نمی توان انکار نمود. وی در روایت کردن احادیث بسیار دقیق بود و تمام سعی اش را می کرد که حدیث را بدون کم کردن یا اضافه کردن منتقل نماید.
سه بار به وی پیشنهاد خلافت داده شد، بلافاصله پس از قتل عثمان در ۳۵ هجری/۶۵۶ میلادی، در هنگام مذاکرات حکمین بر سر نزاع علی و معاویه در صفین در ۳۷ هجری/۸–۶۵۷ میلادی و پس از مرگ یزید در سال ۶۴ هجری/۶۸۳ میلادی که در هر سه بار به علت اینکه تمایل داشت مردم بر خلافتش متفق القول باشند و هیچ گونه خون ریزی برای حفظ آن نیاز نباشد، این پیشنهاد را رد کرد. این مهم احتمالاً به تعبیر لامنز به علت روحیات صلح جویانه و آرامش طلبانهٔ وی بوده است. عبدالله از لحاظ جسمی ضعیف بوده است و پدرش عمر نیز به این موضوع پی برده بود.
عبدالله پیش از هجرت و در سالی نامعلوم به دنیا آمد. وی به همراه پدرش مسلمان شد و مدتی پیش از پدرش به مدینه مهاجرت کرد. عبدالله خواهان مشارکت در غزوات بدر و احد بود، اما محمد به علت پایین بودن سن عبدالله به وی اجازه نداد. اما در غزوه خندق و هنگام محاصره مدینه که به سن ۱۵ سالگی رسیده بود، به وی اجازه داده شد. پس از آن وی در لشکرکشی های پر خطری مانند غزوه موته (۷ هجری)، فتح مکه (۸ هجری)، در جنگهایی علیه کسانی مانند مسلیمه و طلیحه که ادعای پیامبری کرده بودند (۱۲ هجری)، در لشکر کشی به سوی مصر (۱۸ تا ۲۱ هجری)، در جنگ نهاوند (۲۱ هجری)، در جنگ گرگان و طبرستان (۳۰ هجری) و در جنگ قسطنطنیه به رهبری یزید در سال ۴۹ هجری شرکت کرد.

عَبدُالله بن عُمَر (مکه ۱۰قبل از هجرت ـ۷۳ق)
صحابی پیامبر اسلام (ص ) و فرزند عمر خطاب. پس از پذیرش اسلام، همراه پدرش به مدینه هجرت کرد و در غزوات خندق (۵ق) و مؤته (۷ق)، و فتح مکه (۸ق) حضور داشت . پس از آن، در جنگ یرموک (۱۵ق)، فتح مصر (۱۸ـ۲۱ق)، نبرد نهاوند (۲۱ق) و لشکرکشی مسلمانان به گرگان و طبرستان (۳۰ق) شرکت کرد . هنگامی که امیرالمؤمنین (ع ) به خلافت رسید، حاضر به بیعت با آن حضرت و شرکت در جنگ ها با مخالفانش نشد. وی راوی شمار فراوانی از احادیث پیامبر (ص) بوده است و بسیاری از تابعین از او حدیث نقل کرده اند. عبدالله بن عمر آخرین کس از صحابه بود که در مکه درگذشت.

[ویکی شیعه] عبدالله بن عمر بن خطاب یا ابن عمر(۳ بعثت- ۷۳ق) از صحابه پیامبر (ص) و فرزند خلیفه دوم بود. او در ده سالگی همراه پدرش مسلمان شد و پیش از او به مدینه هجرت کرد. منابع اهل سنت او را شخصیتی ضعیف و ساده معرفی کرده اند که اعتراض علیه حاکم فاجر را جایز نمی دانست. او با سه خلیفه اول بعد از پیامبر (ص) بیعت کرد. عمر او را به عنوان مشاور برای تعیین خلیفه بعد از خود مشخص کرد. عثمان به او قضاوت را پیشنهاد داد اما نپذیرفت. عبدالله در دوران خلافت علی (ع) با وجود بیان فضیلت های بسیار برای ایشان با حضرت بیعت نکرد اما با یزید بن معاویه بیعت کرد. وقتی امام حسین (ع) به طرف کوفه می رفت او امام را از جنگ با یزید منع کرد ولی امام نپذیرفت. ابن عمر سرانجام در سال ۷۳ قمری در ۸۴ سالگی درگذشت و در قبرستان مهاجران در منطقه فَخ دفن شد.
عبد الله بن عمر بن خطاب یا ابن عمر از صحابه پیامبر (ص)، فرزند خلیفه دوم و برادر همسر پیامبر (ص) بود. کنیه او عبدالرحمن و در سال سوم بعثت به دنیا آمد. مادرش زینب دختر مظعون نام داشت. او در ده سالگی همراه پدرش مسلمان شد و پیش از او به مدینه هجرت کرد.
ابن عمر در زندگی بسیار احتیاط می کرد و به همین دلیل در فتوا دادن نیز محتاط بود. منابع اهل سنت او را شخصیتی ضعیف و ساده معرفی کردند که از درگیری مردم با حکومت فراری بود و حتی اعتراض علیه حاکم فاجر را جایز نمی دانست. و می گفت من در فتنه جنگ نمی کنم و پشت سر هر کس که پیروز شود نماز می خوانم.

[ویکی اهل البیت] عبدالله فرزند عمر بن خطاب، در ده سالگی همراه پدرش مسلمان شد و پیش از او به مدینه هجرت کرد. او پس از مرگ عثمان با معاویه و پس از او یزید بیعت کرد.او فردی زاهد نما بود و و به عنوان صحابی پیر تا سه نسل بعد از پیامبر اسلام، شناخته می شد و از اواخر زمان معاویه بیشتر مورد توجه قرار گرفت. داستان بیعت او با حجاج به صورت خفت باری در تاریخ نقل شده است. عبدالله بن عمر در سال 74 هجری قمری در مکه درگذشت.
عبدالله بن عمر، کنیه او عبدالرحمان از صحابه پیامبر اسلام. پدرش عمربن الخطاب (خلیفه دوم) و مادرش زینب نام داشت. در آغاز سال بعثت یا اندکی قبل از آن در مکه، به دنیا آمد با مسلمان شدن پدرش، مسلمان شد و همراه مهاجرین از مکه به مدینه رفت.
او نخستین بار در سن 15 سالگی در جنگ خندق شرکت کرد بعد از آن در جنگ «موته» و بعضی از جنگهای دوران خلفا مانند جنگ یرموک در سال 7 هـ.ق و فتح آفریقا، فتح مکه و جنگ با مسلیمه کذاب، در لشکرکشی مسلمانان به جرجان و طبرستان در سال 30 هـ.ق و غیره شرکت داشت. عبدالله بن عمر، علاقه زیادی به آثار به جا مانده از رسول گرامی اسلام از خود نشان می داد و خود را ملزم کرده بود به هر جایی که رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم رفته، سر بزند و در جایی که پیامبر نماز خوانده نماز بخواند.
عبدالله مردی نادان و کم خرد بود و دشمنی نسبت به علی بن ابیطالب را از گذشتگان خود به ارث برده بود و این که حضرت علی علیه السلام برادرش را به خاطر قتل هرمزان، مهدورالدم دانسته بود به زهد معروف بود آنچنان که گفته اند هرگز دکمه پیراهن و لباسش را نمی بست.
البته بیشتر «زاهدنمایی» می کرد تا «زهد ورزی» و به دلیل اعتقاد به «پرهیز از جنگ و خونریزی، هر چند که بر حق باشد» ضعف اعتقادی داشت. وی چون پدرش عمر در تفکر دینی و سیاسی اهل سنت، از اهمیتی برخوردار بود از طرفی فرزند خلیفه دوم و راوی احادیث نسبتاً زیادی است و اهل تسنن او را از بزرگان اهل حدیث دانسته و در مسائل فقهی به او استناد می کنند، 2630 حدیث در صحیحین از او نقل شده است.
او به نسبت پدرش بیشتر از سنت رسول خدا اهمیت می داد. به دلیل عمر طولانی اش در زمانی که از صحابه بزرگ هیچکس حیات نداشت، او به عنوان صحابی پیر تا 3 نسل بعد از پیامبر اسلام، شناخته می شد از این رو از اواخر زمان معاویه بیشتر مورد توجه بود.
ابن عمر بعد از عثمان از بیعت با علی علیه السلام سرپیچی کرد، یاری نکردن حق و خارنکردن باطل دو ویژگی منفی او در نگاه امیرمؤمنان بود. او خلافت معاویه را به رسمیت شمرد و با وی بیعت کرد،
آن هنگام که معاویه برای یزید بیعت می ستاند، ابن عمر به گروه مخالفان پیوست، اما معاویه از او بیمناک نبود و به وفاداری او در آینده ایمان داشت. فاما عبدالله بن عمر، فرجل قد وقذته العباده و اذا لم یبق احد غیره بایعک،

[ویکی فقه] عبدالله بن عمر (ابهام زدایی). عبدالله بن عمر ممکن است اسم برای اشخاص ذیل باشد: • عبدالله بن عمر کندی، بنابر نظر برخی مورخان، یکی از شهدای کربلا• عبدالله بن عمر بن خطاب، پسر عمر بن خطاب و فردی مفرط در احتیاط• عبدالله بن عمر بیضاوی، مکنّی به ابوالخیر و ابوسعید و ملقب به ناصرالدین، قاضی، فقیه شافعی، مفسر و متکلم اشعری قرن هفتم
...