[ویکی فقه] عبدالله بن عمر فرزند عمر بن خطاب فردی مفرط در احتیاط و ترسو بوده و از دین، فهم درستی هم نداشت که در تاریخ مطالبی که مربوط به ایشان موجود هست به خوبی این مطلب را می رساند
عبدالله بن عمر بن خطاب بن نفیل قرشی عدوی، پدرش عمر، خلیفه دوم و مادرش زینب، بنت مظعون جمحیه، خواهر عثمان بن مظعون بود. دو سال پیش از بعثت در مکه به دنیا آمد. در ده سالگی همراه پدرش مسلمان شد و پیش از او به مدینه، هجرت کرد.
عبدالله بن عمر در دوره پیامبر
گر چه برخی اسلام او را همراه خواهرش حفصه و قبل از اسلام پدرش دانسته اند، اما خود وی آن را انکار می کرد. او در جنگ بدر و احد کودک بود و به این جهت پیامبر (صلی الله علیه و آله وسلّم) حضور وی را در این جنگ ها نپذیرفت. خندق اولین جنگی بود که وی اجازه ی حضور در آن را از پیامبر (صلی الله علیه و آله وسلّم) کسب نمود. او در این جنگ ۱۵ سال داشت. پس از این در جنگ ها، چون حدیبیه، فتح مکه، فتح خیبر، جنگ مؤته، نهاوند و فتح مصر شرکت کرد.
← ابن عمر در نبرد موته
وی را از علمای اهل سنت دانسته اند که شصت سال پس از پیامبر (صلی الله علیه و آله وسلّم) فتوا داد. مورخین اهل سنت فضایل بسیاری برای عبدالله نقل کرده اند. منابع او را اهل ورع، زهد و علم و در فتوا دادن بسیار محتاط و پرهیزگار و بی رغبت به دنیا معرفی کرده اند. گفته شده بسیار حج می گذارد و صدقه می داد، به طوری که گاه در یک مجلس سی هزار درهم صدقه می داد. هر گاه یکی از غلامانش را می دید که برای نماز به مسجد می رود، وی را آزاد می کرد و گاهی اطرافیانش به او می گفتند که غلامان با او خدعه می کنند، اما او به این کار ادامه می داد. وی کنیزی داشت که وی را بسیار دوست می داشت، اما او را آزاد کرده و به ازدواج یکی از غلامانش درآورد هنگامی که فرزند آن ها را در آغوش می گرفت، می گفت بوی فلانی را می دهد. او در علت این کار خود به این آیه تمسک می کرد: «لَنْ تَنالُوا الْبِرَّ حَتَّی تُنْفِقُوا مِمَّا تُحِبُّونَ».
احوالات معنوی ابن عمر
...
عبدالله بن عمر بن خطاب بن نفیل قرشی عدوی، پدرش عمر، خلیفه دوم و مادرش زینب، بنت مظعون جمحیه، خواهر عثمان بن مظعون بود. دو سال پیش از بعثت در مکه به دنیا آمد. در ده سالگی همراه پدرش مسلمان شد و پیش از او به مدینه، هجرت کرد.
عبدالله بن عمر در دوره پیامبر
گر چه برخی اسلام او را همراه خواهرش حفصه و قبل از اسلام پدرش دانسته اند، اما خود وی آن را انکار می کرد. او در جنگ بدر و احد کودک بود و به این جهت پیامبر (صلی الله علیه و آله وسلّم) حضور وی را در این جنگ ها نپذیرفت. خندق اولین جنگی بود که وی اجازه ی حضور در آن را از پیامبر (صلی الله علیه و آله وسلّم) کسب نمود. او در این جنگ ۱۵ سال داشت. پس از این در جنگ ها، چون حدیبیه، فتح مکه، فتح خیبر، جنگ مؤته، نهاوند و فتح مصر شرکت کرد.
← ابن عمر در نبرد موته
وی را از علمای اهل سنت دانسته اند که شصت سال پس از پیامبر (صلی الله علیه و آله وسلّم) فتوا داد. مورخین اهل سنت فضایل بسیاری برای عبدالله نقل کرده اند. منابع او را اهل ورع، زهد و علم و در فتوا دادن بسیار محتاط و پرهیزگار و بی رغبت به دنیا معرفی کرده اند. گفته شده بسیار حج می گذارد و صدقه می داد، به طوری که گاه در یک مجلس سی هزار درهم صدقه می داد. هر گاه یکی از غلامانش را می دید که برای نماز به مسجد می رود، وی را آزاد می کرد و گاهی اطرافیانش به او می گفتند که غلامان با او خدعه می کنند، اما او به این کار ادامه می داد. وی کنیزی داشت که وی را بسیار دوست می داشت، اما او را آزاد کرده و به ازدواج یکی از غلامانش درآورد هنگامی که فرزند آن ها را در آغوش می گرفت، می گفت بوی فلانی را می دهد. او در علت این کار خود به این آیه تمسک می کرد: «لَنْ تَنالُوا الْبِرَّ حَتَّی تُنْفِقُوا مِمَّا تُحِبُّونَ».
احوالات معنوی ابن عمر
...
wikifeqh: خلیفه دوم، از صحابه و راویان مکه است. او موضع یکسانی در مورد بیعت با خلفای متعدد نداشت؛ از بیعت با امام علی(ع) سر باززد و تا آخر عمرش از این کار پشیمان بود ولی ذلیلانه با پای حجاج بیعت کرد. نقش انگشتری او عبدالله بن عمر بود. به گزارش برخی منابع، او در برخی از غزوه ها و جنگ ها شرکت کرد. عبدالله البته از گریزندگان جنگ موته بود. وی از پیامبر(ص) روایت نقل کرده. به گزارش شعبی وی در حدیث ورزیده بود اما در فقه اینگونه نبود. برخی از صحابه و تابعین از وی روایت کرده اند. او تا زنده بود، حج را ترک نکرد.
ابو عبدالرحمن عبدالله بن عمر بن خطاب بن نفیل بن عبدالعزی از طایفه عدی یکی از طوایف نه چندان مهم قریش است. به گفته خودش آن گاه که پدرش در سال ششم بعثت مسلمان شد، او شش سال داشت. به گفته برخی، او همراه پدرش اسلام آورد. بر پایه این گزارش، او متولد سال ششم بعثت است. برخی گفته اند: او در جنگ اُحد ۱۴ ساله بوده است. طبق این گفته، او در سال دوم یا سوم بعثت زاده شده است. مادرش زینب بنت مظعون مادر عبدالرحمن و حفصه نیز بود. عبدالله، بزرگ ترین فرزند عمر بود.
او ۱۶ فرزند داشت: ابوبکر، ابوعبیده، واقد، عبدالله، عمر، حفصه، و سوده که مادرشان صفیه دختر ابوعبیده ثقفی، خواهر مختار ثقفی بود؛ عبدالرحمن که مادرش ام علقمه بود؛ سالم، عبیدالله، حمزه، زید، عایشه، بلال، ابوسلامه، و قلابه که مادرانشان کنیز بودند. عمر، پس از خود از میان فرزندانش به عبدالله وصیت کرد.
ابو عبدالرحمن عبدالله بن عمر بن خطاب بن نفیل بن عبدالعزی از طایفه عدی یکی از طوایف نه چندان مهم قریش است. به گفته خودش آن گاه که پدرش در سال ششم بعثت مسلمان شد، او شش سال داشت. به گفته برخی، او همراه پدرش اسلام آورد. بر پایه این گزارش، او متولد سال ششم بعثت است. برخی گفته اند: او در جنگ اُحد ۱۴ ساله بوده است. طبق این گفته، او در سال دوم یا سوم بعثت زاده شده است. مادرش زینب بنت مظعون مادر عبدالرحمن و حفصه نیز بود. عبدالله، بزرگ ترین فرزند عمر بود.
او ۱۶ فرزند داشت: ابوبکر، ابوعبیده، واقد، عبدالله، عمر، حفصه، و سوده که مادرشان صفیه دختر ابوعبیده ثقفی، خواهر مختار ثقفی بود؛ عبدالرحمن که مادرش ام علقمه بود؛ سالم، عبیدالله، حمزه، زید، عایشه، بلال، ابوسلامه، و قلابه که مادرانشان کنیز بودند. عمر، پس از خود از میان فرزندانش به عبدالله وصیت کرد.
wikihaj: عبدالله_بن_عمر_بن_خطاب