برابر پارسی : سرسپردگان
تابعین
برابر پارسی : سرسپردگان
فرهنگ فارسی
تابعون، جمع تابع
( اسم ) جمع تابع . ۱- تابعان. ۲ - آنانکه اصحاب رسول صلی ا... علیه و آله را دیده باشند.
جمع تابع در حالت نصبی و جری یا باصطلاح محدثین جماعت مسلمانان که بیکی یا بیشتری از اصحاب رسول الله علیه و آله و سلم ملاقات نموده باشند و تبع تابعین آنکه تابعین را دیده باشند .
( اسم ) جمع تابع . ۱- تابعان. ۲ - آنانکه اصحاب رسول صلی ا... علیه و آله را دیده باشند.
جمع تابع در حالت نصبی و جری یا باصطلاح محدثین جماعت مسلمانان که بیکی یا بیشتری از اصحاب رسول الله علیه و آله و سلم ملاقات نموده باشند و تبع تابعین آنکه تابعین را دیده باشند .
فرهنگ معین
(بِ ) [ ع . ] (اِ. ) جِ تابع . ۱ - تابعان . ۲ - آنان که اصحاب رسول را دیده باشند.
لغت نامه دهخدا
تابعین.[ ب ِ ] ( ع ص ، اِ ) جمع تابع در حالت نصبی و جری. || ( اِخ ) به اصطلاح محدثین جماعت مسلمانان که بیکی یا بیشتری از اصحاب رسول اﷲ صلی اﷲ علیه و آله و سلم ملاقات نموده باشند و تبع تابعین آنانکه تابعین را دیده باشند. ( آنندراج ) ( غیاث اللغات ). افاضل مسلمین را در زمان حضرت رسول صلی اﷲ علیه و آله و سلم مصاحب رسول می نامیدند زیرا فضیلتی برتر از این عنوان نبود و بدین سبب آنها را صحابه می گفتند و چون عصر دوم اسلام فرا رسید آنانکه درک صحبت صحابه حضرت رسول را کرده بودند تابعین خوانده می شدند و شریفتر و برتر از این نامی برای آنان نبود و گروه پس از آنان را اتباع تابعین می نامیدند. ( نفحات الانس جامی به نقل از تاریخ ادبی ایران تألیف پرفسور ادوارد برون ص 445 ).
رجوع به تابعی و تابعون شود. آن قسمت از مسلمین خاصه از روات که پیغامبر صلوات اﷲ علیه را ندیده و لیکن زمان صحابه را دریافته اند و از مردمی که زمان صحابه رسول را هم درک کرده حدیث شنیده اند. کسانی که یاران پیغمبر را دیده بودند. محدثین که از صحابه حدیث روایت کنند.
رجوع به تابعی و تابعون شود. آن قسمت از مسلمین خاصه از روات که پیغامبر صلوات اﷲ علیه را ندیده و لیکن زمان صحابه را دریافته اند و از مردمی که زمان صحابه رسول را هم درک کرده حدیث شنیده اند. کسانی که یاران پیغمبر را دیده بودند. محدثین که از صحابه حدیث روایت کنند.
فرهنگ عمید
= تابع
تابع#NAME?
دانشنامه عمومی
تابعین افرادی هستند که یک یا چند تن از صحابه را ملاقات کرده و به رسالت پیامبر اسلام ایمان داشته و با ایمان از دنیا رفته اند ولی پیامبر اسلام را ملاقات نکرده اند.
ابن صلاح، عثمان بن عبد الرحم، مقدمة ابن الصلاح، به کوشش ابو عبد الرحمن صلاح بن محمد بن عویضة، دارالکتب العلمیة، بیروت، ۱۴۱۶ق/ ۱۹۹۵م
ابن حجر، احمد بن علی، نخبة الفکر فی مصطلح اهل الاثر، دار طریق للنشر والتوزیع، ریاض، ۱۴۲۲ق/ ۲۰۰۱م
مامقانی، عبد لله، مقباس الهدایة فی علم الدرایة، به کوشش محمد رضا مامقانی منشورات دلیل ما، قم، ۱۳۸۵ ش/ ۲۰۰۶م
کسانی که در زمان صحابه نفاق آن ها آشکار شده و نیز کسانی که بر اساس اعتقادات اهل سنت هدایت یافته نیستند (مانند خوارج)،جزو تابعین محسوب نمی شوند. کسانی که در زمان حیات صحابه، احکام و شریعت اسلام را رعایت نکرده اند و فسق آن ها آشکار شده است (مانند یزید پسر معاویه) نیز جزو تابعین به شمار نمی آیند.
تابعین
ابن صلاح، عثمان بن عبد الرحم، مقدمة ابن الصلاح، به کوشش ابو عبد الرحمن صلاح بن محمد بن عویضة، دارالکتب العلمیة، بیروت، ۱۴۱۶ق/ ۱۹۹۵م
ابن حجر، احمد بن علی، نخبة الفکر فی مصطلح اهل الاثر، دار طریق للنشر والتوزیع، ریاض، ۱۴۲۲ق/ ۲۰۰۱م
مامقانی، عبد لله، مقباس الهدایة فی علم الدرایة، به کوشش محمد رضا مامقانی منشورات دلیل ما، قم، ۱۳۸۵ ش/ ۲۰۰۶م
کسانی که در زمان صحابه نفاق آن ها آشکار شده و نیز کسانی که بر اساس اعتقادات اهل سنت هدایت یافته نیستند (مانند خوارج)،جزو تابعین محسوب نمی شوند. کسانی که در زمان حیات صحابه، احکام و شریعت اسلام را رعایت نکرده اند و فسق آن ها آشکار شده است (مانند یزید پسر معاویه) نیز جزو تابعین به شمار نمی آیند.
تابعین
wiki: تابعین
دانشنامه آزاد فارسی
(جمع تابعی و تابع، در لغت به معنی پیرو) اصطلاحی در حدیث، به کسانی گویند که پیغمبر (ع) را ندیده اند، لیکن با یک یا چند تن از صحابۀ او مصاحبت کرده اند؛ مانند حسن بصری، مالک اشتر و فقهای سبعه. اصطلاح تابعین از قرآن کریم (سورۀ توبه، ۱۰۰) گرفته شده است. طبقات تابعین را براساس فضل و مزیّت علمی و عملی یا تقدم و تأخر زمانی، تقسیم بندی کرده اند. کسانی را که هیچ یک از صحابه را ندیده اند، ولی تابعین را درک کرده اند، تابع التابعین یا تبع التابعین خوانده اند.
wikijoo: تابعین
دانشنامه اسلامی
[ویکی فقه] تابِعین، عنوانی برای نسلی از عالمان دینی که به درک پیامبر (صلی الله علیه و آله وسلّم) نایل نشده، اما اصحاب آن حضرت را درک کرده اند. این اصطلاح در حوزه های مختلف از علوم اسلامی، از حدیث و تاریخ گرفته تا فقه و تفسیر اهمیت داشته، و بیانگر مرحله ای از انتقال و نیز سامان دهی علوم اسلامی است. بنابراین تابعین، افرادی هستند که با یک یا چند تن از صحابه ملاقات یا مصاحبت کرده اند. و چنانچه کسی هیچ یک از صحابه را (در حال اسلام) ندیده ولی با تابعین ملاقات کرده، وی را تبع تابعین جمع: اتباع تابعین نامند.
تعبیر تابعین خاستگاه قرآنی دارد، اما مفهوم آن در فرایندی تاریخی شکل گرفته است. در این فرایند، گروهی از مسلمانان نخستین که در قرآن کریم «تابعین به احسان» خوانده شده، و مورد ستایش قرار گرفته اند، نسل پس از صحابه دانسته شده، و نزد مسلمانان به این تعبیر شهرت یافته اند. تعبیر قرآنی تابعین، نخست زمینه ساز شکل گیری صفت منسوب «تابعی» (منسوب به تابعین) شده، و سپس تعبیر تابعین با تسامح، به عنوان جمع تابعی شناخته شده است. تنها در برخی کتب شرح مصطلحات اشاره شده که افزون بر تابعی، تابع نیز به عنوان مفرد تابعین شناخته بوده است. واژه ی تابعین جمع تابع یا تابعی است.
دیدگاه علما درباره تابعین
به نظر اغلب علما، صرف ملاقات با یک یا چند تن از صحابه برای اطلاق تابعی بر فرد کافی است. به عقیده ی خطیب بغدادی مصاحبت و مجالست با صحابه نیز ضرورت دارد، برخلاف صحابه که برای آنها صرف دیدار با رسول اکرم (صلی اللّه علیه وآله وسلم) در کسب عنوان صحابی کفایت می کند.ابن حِبّان معتقد بود که تابعی باید در سِنّی باشد که قادر به حفظ کردن از صحابه باشد؛ از این رو خَلَف بن خلیفه از اتباع تابعین (طبقه ی پس از تابعین ) شمرده شده، اگرچه در کودکی عَمروبن حُرَیث را دیده بوده است.
شرایط تابعین
۱. سماع از صحابه.۲. طول ملازمت با صحابه و برخورداری از قوه ی تمیز. ۳. مهمترین شرط در مورد تابعی دیدار او با صحابی است. ابن صلاح شرط دیدار را کافی دانسته و ابن حَجَر همین رأی را اختیار کرده است.برخی، چند تن از تابعین را که سماع آنها از صحابه به اثبات نرسیده، معرفی کرده اند. به عقیده ی اینان شرط دیدار، از روایتی از رسول اکرم به دست می آید که فرمود: «طوبی لِمَن رَآنی و آمن بی، و طوبی لمن رأی مَن رآنی » (خوشا به حال کسی که مرا دیده و به من ایمان آورده است و خوشا به حال آن کس که کسی را که مرا دیده، دیده باشد؛ ).
پیشینه تابعین در قرآن و روایات
...
تعبیر تابعین خاستگاه قرآنی دارد، اما مفهوم آن در فرایندی تاریخی شکل گرفته است. در این فرایند، گروهی از مسلمانان نخستین که در قرآن کریم «تابعین به احسان» خوانده شده، و مورد ستایش قرار گرفته اند، نسل پس از صحابه دانسته شده، و نزد مسلمانان به این تعبیر شهرت یافته اند. تعبیر قرآنی تابعین، نخست زمینه ساز شکل گیری صفت منسوب «تابعی» (منسوب به تابعین) شده، و سپس تعبیر تابعین با تسامح، به عنوان جمع تابعی شناخته شده است. تنها در برخی کتب شرح مصطلحات اشاره شده که افزون بر تابعی، تابع نیز به عنوان مفرد تابعین شناخته بوده است. واژه ی تابعین جمع تابع یا تابعی است.
دیدگاه علما درباره تابعین
به نظر اغلب علما، صرف ملاقات با یک یا چند تن از صحابه برای اطلاق تابعی بر فرد کافی است. به عقیده ی خطیب بغدادی مصاحبت و مجالست با صحابه نیز ضرورت دارد، برخلاف صحابه که برای آنها صرف دیدار با رسول اکرم (صلی اللّه علیه وآله وسلم) در کسب عنوان صحابی کفایت می کند.ابن حِبّان معتقد بود که تابعی باید در سِنّی باشد که قادر به حفظ کردن از صحابه باشد؛ از این رو خَلَف بن خلیفه از اتباع تابعین (طبقه ی پس از تابعین ) شمرده شده، اگرچه در کودکی عَمروبن حُرَیث را دیده بوده است.
شرایط تابعین
۱. سماع از صحابه.۲. طول ملازمت با صحابه و برخورداری از قوه ی تمیز. ۳. مهمترین شرط در مورد تابعی دیدار او با صحابی است. ابن صلاح شرط دیدار را کافی دانسته و ابن حَجَر همین رأی را اختیار کرده است.برخی، چند تن از تابعین را که سماع آنها از صحابه به اثبات نرسیده، معرفی کرده اند. به عقیده ی اینان شرط دیدار، از روایتی از رسول اکرم به دست می آید که فرمود: «طوبی لِمَن رَآنی و آمن بی، و طوبی لمن رأی مَن رآنی » (خوشا به حال کسی که مرا دیده و به من ایمان آورده است و خوشا به حال آن کس که کسی را که مرا دیده، دیده باشد؛ ).
پیشینه تابعین در قرآن و روایات
...
wikifeqh: پیامبر(ص) را ندیده اند. این واژه برگرفته از آیات و برخی روایات رسول خدا (ص) است.
تعداد دقیقی برای تابعین بیان نشده است، این گروه در شکل گیری جریانهای متفاوت و متعدد سیاسی، فکری و ادبی و پیدایی و تحول علوم حدیث، تفسیر، فقه، سیره نویسی، مغازی و تاریخ نقش داشتند.
واژه عربی تابعین جمع تابع یا تابعی است. به نظر بیشتر عالمان مسلمان، صرف ملاقات با یک یا چند تن از صحابه برای اطلاق تابعی بر فرد کافی است.
تعداد دقیقی برای تابعین بیان نشده است، این گروه در شکل گیری جریانهای متفاوت و متعدد سیاسی، فکری و ادبی و پیدایی و تحول علوم حدیث، تفسیر، فقه، سیره نویسی، مغازی و تاریخ نقش داشتند.
واژه عربی تابعین جمع تابع یا تابعی است. به نظر بیشتر عالمان مسلمان، صرف ملاقات با یک یا چند تن از صحابه برای اطلاق تابعی بر فرد کافی است.
wikishia: پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله نایل نشده، اما اصحاب آن حضرت را درک کرده اند. این اصطلاح در حوزه های مختلف از علوم اسلامی، از حدیث و تاریخ گرفته تا فقه و تفسیر اهمیت داشته، و بیانگر مرحله ای از انتقال و نیز سامان دهی علوم اسلامی است.
تعبیر تابعین خاستگاه قرآنی دارد، اما مفهوم آن در فرایندی تاریخی شکل گرفته است. در این فرایند، گروهی از مسلمانان نخستین که در قرآن کریم «تابعین به احسان» خوانده شده، و مورد ستایش قرار گرفته اند، نسل پس از صحابه دانسته شده، و نزد مسلمانان به این تعبیر شهرت یافته اند. تعبیر قرآنی تابعین، نخست زمینه ساز شکل گیری صفت منسوب «تابعی» (منسوب به تابعین) شده، و سپس تعبیر تابعین با تسامح، به عنوان جمع تابعی شناخته شده است. تنها در برخی کتب شرح مصطلحات اشاره شده که افزون بر تابعی، تابع نیز به عنوان مفرد تابعین شناخته بوده است.
«تابعین» از ماده «ت ـ ب ـ ع» مشتق شده است که در معانی پیروی کردن، دنبال کردن، تعقیب کردن و پای در جای پای دیگری گذاشتن بکار رفته است. قرآن کریم در دعوت مردم به پیروی از پیامبران، از این واژه در قالب باب افتعال استفاده کرده است.
«تابعین» زمانی به یک اصطلاح تبدیل شد که خداوند در آیه 100 سوره توبه/9 مسلمانان را به چند گروه تقسیم و از دسته ای از آنان با این وصف یاد کرد. این توصیف قرآنی در سال نهم هجری روی داده است زیرا سوره توبه بنا به نقل قتاده و مجاهد آخرین سوره ای است که بر پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله نازل شده است.محتوای آن نیز به روشنی بیانگر این نکته است زیرا بخش نخست آن ناظر به برائت از مشرکان و بخش دوم آن ناظر به غزوه تبوک است که هر دو به حوادث سال نهم بازمی گردند.
از مسائلی که در این سوره بدان پرداخته می شود، اعزام و بسیج نیروهای نظامی است. در آیات این بخش، از قبایل و شخصیت هایی که بر اثر هراس از روم در این اعزام حاضر نشدند مذمت شده و از مسلمانانی که به اطاعت از پیامبر در غزوه تبوک حضور یافتند تمجید و به آنان وعده بهشت و سعادت عظیم داده شده است: «والسّبِقونَ الاَوَّلونَ مِنَ المُهجِرینَ والاَنصارِ والَّذینَ اتَّبَعوهُم بِاِحسـن رَضِیَ اللّهُ عَنهُم ورَضوا عَنهُ واَعَدَّ لَهُم جَنّت تَجری تَحتَهَا الاَنهرُ خلِدینَ فیها اَبَدًا ذلِکَ الفَوزُ العَظیم».
در این آیه تحسین شدگان به دو دسته تقسیم شده اند. مسلمانان سابقه دار، اعم از مهاجر و انصار: «والسّبِقونَ الاَوَّلونَ مِنَ المُهجِرینَ والاَنصارِ» و نومسلمانانی که به خوبی از مسلمانان نخست پیروی کرده اند: «والَّذینَ اتَّبَعوهُم بِاِحسن» و به آنها نیز وعده بهشت داده شده و جزو کسانی قرار گرفته اند که سعادت بزرگی نصیبشان شده است. روشن است که برخی از تازه مسلمانان رویه ای دیگر در پیش گرفته بودند و دنباله رو مسلمانان اولیه نبودند.
تعبیر تابعین خاستگاه قرآنی دارد، اما مفهوم آن در فرایندی تاریخی شکل گرفته است. در این فرایند، گروهی از مسلمانان نخستین که در قرآن کریم «تابعین به احسان» خوانده شده، و مورد ستایش قرار گرفته اند، نسل پس از صحابه دانسته شده، و نزد مسلمانان به این تعبیر شهرت یافته اند. تعبیر قرآنی تابعین، نخست زمینه ساز شکل گیری صفت منسوب «تابعی» (منسوب به تابعین) شده، و سپس تعبیر تابعین با تسامح، به عنوان جمع تابعی شناخته شده است. تنها در برخی کتب شرح مصطلحات اشاره شده که افزون بر تابعی، تابع نیز به عنوان مفرد تابعین شناخته بوده است.
«تابعین» از ماده «ت ـ ب ـ ع» مشتق شده است که در معانی پیروی کردن، دنبال کردن، تعقیب کردن و پای در جای پای دیگری گذاشتن بکار رفته است. قرآن کریم در دعوت مردم به پیروی از پیامبران، از این واژه در قالب باب افتعال استفاده کرده است.
«تابعین» زمانی به یک اصطلاح تبدیل شد که خداوند در آیه 100 سوره توبه/9 مسلمانان را به چند گروه تقسیم و از دسته ای از آنان با این وصف یاد کرد. این توصیف قرآنی در سال نهم هجری روی داده است زیرا سوره توبه بنا به نقل قتاده و مجاهد آخرین سوره ای است که بر پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله نازل شده است.محتوای آن نیز به روشنی بیانگر این نکته است زیرا بخش نخست آن ناظر به برائت از مشرکان و بخش دوم آن ناظر به غزوه تبوک است که هر دو به حوادث سال نهم بازمی گردند.
از مسائلی که در این سوره بدان پرداخته می شود، اعزام و بسیج نیروهای نظامی است. در آیات این بخش، از قبایل و شخصیت هایی که بر اثر هراس از روم در این اعزام حاضر نشدند مذمت شده و از مسلمانانی که به اطاعت از پیامبر در غزوه تبوک حضور یافتند تمجید و به آنان وعده بهشت و سعادت عظیم داده شده است: «والسّبِقونَ الاَوَّلونَ مِنَ المُهجِرینَ والاَنصارِ والَّذینَ اتَّبَعوهُم بِاِحسـن رَضِیَ اللّهُ عَنهُم ورَضوا عَنهُ واَعَدَّ لَهُم جَنّت تَجری تَحتَهَا الاَنهرُ خلِدینَ فیها اَبَدًا ذلِکَ الفَوزُ العَظیم».
در این آیه تحسین شدگان به دو دسته تقسیم شده اند. مسلمانان سابقه دار، اعم از مهاجر و انصار: «والسّبِقونَ الاَوَّلونَ مِنَ المُهجِرینَ والاَنصارِ» و نومسلمانانی که به خوبی از مسلمانان نخست پیروی کرده اند: «والَّذینَ اتَّبَعوهُم بِاِحسن» و به آنها نیز وعده بهشت داده شده و جزو کسانی قرار گرفته اند که سعادت بزرگی نصیبشان شده است. روشن است که برخی از تازه مسلمانان رویه ای دیگر در پیش گرفته بودند و دنباله رو مسلمانان اولیه نبودند.
پیشنهاد کاربران
پیروان
متابعان ( شهروندان )
کلمات دیگر: