[ویکی فقه] باب زیاد، از درهای ضلع غربی مسجدالنبی می باشد.
باب زیاد در دیوار غربی مسجد النبی، میان باب الرحمه و خوخه ابوبکر قرار داشت. زیاد بن عبیدالله بن عبد المدان حارثی، امیر مکه و مدینه (حک: ۱۳۸-۱۴۱ق.) در دوره منصور عباسی (حک: ۱۳۶-۱۵۸ق.) در گسترشی که به ویرانی دارالقضاء (خانه آل عمر در میان باب الرحمه و باب السلام) انجامید، این در را ساخت. کتیبه ای چوبی از جنس ساج بر روی در قرار داشت که گزارش منابع از عبارت های نقش بسته بر آن متفاوت است. ابن زباله (م. ۱۹۹ق.) تنها به عبارت شامل دستور خلیفه درباره گسترش و نیز تاریخ انجام آن اشاره کرده است. به گزارش فیروزآبادی (م. ۸۱۷ق.) عبارت هایی شامل بسمله و آیه ۲۵۵ بقره /۲ (آیة الکرسی) و نیز گواهی به نبوت پیامبر صلی الله علیه و آله بر آن کتیبه نقش بسته بود. این عبارت به فرمان خلیفه برای گسترش مسجد و ویرانی دار القضاء و تبدیل آن به میدان و تاریخ انجام آن گسترش نیز اشاره داشت. حربی (م. ۲۸۵ق.) افزون بر آن کلمات، جملاتی در مدح منصور عباسی و نسبت او با پیامبر صلی الله علیه و آله و اختصاص گسترش مسجد به وی به سبب همین قرابت را یاد کرده است. به سال ۳۱۰ق. به فرمان مقتدر عباسی (حک: ۲۹۵-۳۲۰ق.) برای همه درهای مسجد النبی، لنگه هایی از چوب ساج ساخته شد. درباره سرنوشت باب زیاد در دوره های پسین گزارشی در دست نیست. تنها سمهودی درباره زمان آن به عبارت مبهم «در هنگام بازسازی دیوار غربی برداشته شد» بسنده کرده است. با عنایت به گزارش ابن جبیر (م. ۶۱۴ق.) که به سال ۵۷۹ق. از مسجد دیدار کرده و از این در نامی نبرده، بسته شدن آن باید پیش از این تاریخ صورت گرفته باشد.
باب زیاد در دیوار غربی مسجد النبی، میان باب الرحمه و خوخه ابوبکر قرار داشت. زیاد بن عبیدالله بن عبد المدان حارثی، امیر مکه و مدینه (حک: ۱۳۸-۱۴۱ق.) در دوره منصور عباسی (حک: ۱۳۶-۱۵۸ق.) در گسترشی که به ویرانی دارالقضاء (خانه آل عمر در میان باب الرحمه و باب السلام) انجامید، این در را ساخت. کتیبه ای چوبی از جنس ساج بر روی در قرار داشت که گزارش منابع از عبارت های نقش بسته بر آن متفاوت است. ابن زباله (م. ۱۹۹ق.) تنها به عبارت شامل دستور خلیفه درباره گسترش و نیز تاریخ انجام آن اشاره کرده است. به گزارش فیروزآبادی (م. ۸۱۷ق.) عبارت هایی شامل بسمله و آیه ۲۵۵ بقره /۲ (آیة الکرسی) و نیز گواهی به نبوت پیامبر صلی الله علیه و آله بر آن کتیبه نقش بسته بود. این عبارت به فرمان خلیفه برای گسترش مسجد و ویرانی دار القضاء و تبدیل آن به میدان و تاریخ انجام آن گسترش نیز اشاره داشت. حربی (م. ۲۸۵ق.) افزون بر آن کلمات، جملاتی در مدح منصور عباسی و نسبت او با پیامبر صلی الله علیه و آله و اختصاص گسترش مسجد به وی به سبب همین قرابت را یاد کرده است. به سال ۳۱۰ق. به فرمان مقتدر عباسی (حک: ۲۹۵-۳۲۰ق.) برای همه درهای مسجد النبی، لنگه هایی از چوب ساج ساخته شد. درباره سرنوشت باب زیاد در دوره های پسین گزارشی در دست نیست. تنها سمهودی درباره زمان آن به عبارت مبهم «در هنگام بازسازی دیوار غربی برداشته شد» بسنده کرده است. با عنایت به گزارش ابن جبیر (م. ۶۱۴ق.) که به سال ۵۷۹ق. از مسجد دیدار کرده و از این در نامی نبرده، بسته شدن آن باید پیش از این تاریخ صورت گرفته باشد.
wikifeqh: باب_زیاد
[ویکی حج] باب زیاد: از درهای ضلع غربی مسجدالنبی می باشد. این در توسط زیاد بن عبیدالله در دوره منصور عباسی ساخته شد. در گزارش تاریخ نویسان نقوشی که بر این در، قرار داشت آورده شده است که شامل آیات قرآن و گواهی به نبوت پیامبر(ص) بوده است. از سرنوشت این باب اطلاع دقیقی در دست نیست جز گزارشات مبهی از بعضی تاریخ نویسان.
باب زیاد در دیوار غربی مسجدالنبی، میان باب الرحمه و خوخه ابوبکر قرار داشت.زیاد بن عبیدالله بن عبدالمَدان حارثی، امیر مکه و مدینه (حک: 138-141ق.) در دوره منصور عباسی (حک: 136-158ق.) در گسترشی که به ویرانی دارالقضاء (خانه آل عمر در میان باب الرحمه و باب السلام) انجامید، این در را ساخت.
کتیبه ای چوبی از جنس ساج بر روی در قرار داشت که گزارش منابع از عبارت های نقش بسته بر آن متفاوت است. ابن زباله (م. 199ق.) تنها به عبارت شامل دستور خلیفه درباره گسترش و نیز تاریخ انجام آن اشاره کرده است.به گزارش فیروزآبادی (م. 817ق.) عبارت هایی شامل بسمله و آیه 255 سوره بقره (آیة الکرسی) و نیز گواهی به نبوت پیامبر(ص) بر آن کتیبه نقش بسته بود. این عبارت به فرمان خلیفه برای گسترش مسجد و ویرانی دارالقضاء و تبدیل آن به میدان و تاریخ انجام آن گسترش نیز اشاره داشت.حربی (م. 285ق.) افزون بر آن کلمات، جملاتی در مدح منصور عباسی و نسبت او با پیامبر(ص) و اختصاص گسترش مسجد به وی به سبب همین قرابت را یاد کرده است.
باب زیاد در دیوار غربی مسجدالنبی، میان باب الرحمه و خوخه ابوبکر قرار داشت.زیاد بن عبیدالله بن عبدالمَدان حارثی، امیر مکه و مدینه (حک: 138-141ق.) در دوره منصور عباسی (حک: 136-158ق.) در گسترشی که به ویرانی دارالقضاء (خانه آل عمر در میان باب الرحمه و باب السلام) انجامید، این در را ساخت.
کتیبه ای چوبی از جنس ساج بر روی در قرار داشت که گزارش منابع از عبارت های نقش بسته بر آن متفاوت است. ابن زباله (م. 199ق.) تنها به عبارت شامل دستور خلیفه درباره گسترش و نیز تاریخ انجام آن اشاره کرده است.به گزارش فیروزآبادی (م. 817ق.) عبارت هایی شامل بسمله و آیه 255 سوره بقره (آیة الکرسی) و نیز گواهی به نبوت پیامبر(ص) بر آن کتیبه نقش بسته بود. این عبارت به فرمان خلیفه برای گسترش مسجد و ویرانی دارالقضاء و تبدیل آن به میدان و تاریخ انجام آن گسترش نیز اشاره داشت.حربی (م. 285ق.) افزون بر آن کلمات، جملاتی در مدح منصور عباسی و نسبت او با پیامبر(ص) و اختصاص گسترش مسجد به وی به سبب همین قرابت را یاد کرده است.
wikihaj: باب_زیاد