بیماری خراش گربه

بیماری خراش گربه یا چنگ گربه (Cat-scratch disease) از بیماری های منتقله از حیوانات به انسان است. انتقال بیماری در بیش از ۹۰ درصد موارد در اثر پنجه زدن و گاهی لیس زدن بچه گربه به بدن کودک است و گهگاه نیز توسط سگ ها یا خار و تراشه های چوب که با سگ و گربه در ارتباط بوده منتقل می شود. این باکتری گربه را دچار بیماری نمی کند و در بزاق گربه زندگی می کند تا از راه خراش یا گازگرفتن گربه -به خصوص بچه گربه- به انسان منتقل می شود. عامل این بیماریِ معمولاً خوش خیم، باکتری داخل سلولی بارتونلا (Bartonella henselae) است. نزدیک به نیمی از گربه ها در طول زندگی خود مدتی ناقل این باکتری بوده اند.
توکسوپلاسموز
هاری
معمولاً ۴ تا ۱۰ روز پس از تماس انسان با یک گربه، پاپول یا یک ضایعهٔ پوستی در منطقه آسیب دیده ایجاد می شود و سپس غدد لنفاوی سر و گردن یا زیر بغل بزرگ شده و دردناک می شوند. علائم بیماری شامل بزرگ شدن غدد لنفی نزدیک به محل زخم، قرمزی یا جوش های چرکی در محل زخم همراه با تب خفیف، سردرد، لرز، کمر درد، درد در ناحیه شکم و میالژی است.
خوشبختانه در اغلب اوقات بیماری خودبه خود بهبود پیدا می کند اما تورم غدد لنفی ممکن است تا ماه ها باقی بماند. خطر معمولاً در کسانی وجود دارد که نقص سیستم ایمنی، ایدز یا دیابت دارند.
تشنج، ضایعات چشمی (سندرم Parinaud oculoglandular)، پوستی (آنژیوماتوز باسیلر)، التهاب مغز (آنسفالیت) و جنون از عوارض این بیماری هستند.