بندرگاه

بندرگاه به محدوده ای از یک بندر می گویند که در آن تأسیساتی برای دسترسی به کشتی های بزرگ یا پهلوگیری آنها در کرانه دریا ایجاد شده باشد. این تأسیسات ممکن است طبیعی یا مصنوعی یا ترکیبی از این دو باشد.بندرگاه یک پهنه آبی کنار ساحل که دارای عمق کافی برای ورود کشتی هاست و با توجه به موقعیت آن کشتی ها را از باد و امواج محفوظ می دارد که معمولاً مجهز به باراندازها، اسکلهها، لنگرگاه ها و تعمیرگاه هاست. بندرگاهی که به سبب بازبودن به روی آب های آزاد تحت تأثیر کِشَند قرار دارد بندرگاه کِشَندی نامیده می شود.
برخی از بندرگاه ها طبیعی اند و بخاطر شکل و تورفتگی ساحل جایگاهی مناسب به عنوان پناهگاه شناورها فراهم می آورند. بندرگاه سیدنی در استرالیا از جمله مشهورترین بندرگاه های طبیعی جهان است.
لَنگَرگاه محل لنگر انداختن شناورها در کنار ساحل دریا یا دریاچه است. لنگرگاه ها معمولاً محل هایی حفاظت شده اند که در آن کشتی ها و قایق ها از آسیب امواج و توفانها در امانند. در ورودی بندرگاه معمولاً محلی با بویه ای (شناور) زرد مشخص می شود و کشتی ها در آنجا لنگر می اندازند تا مقررات قرنطینه در مورد آنها اعمال شود و به این محل لنگرگاه قرنطینه گفته می شود.
برای تخلیهٔ بخشی از بار و سبک سازی کشتی های اقیانوس پیمایی که به دلیل ارتفاع آبخور در بندرگاه می مانند و نمی توانند پهلو بگیرند از نوعی دوبه به نام سبک ساز lighter استفاده می شود.