بقعه های بقیع

[ویکی شیعه] بُقعه های بقیع، بارگاه ها و بناهایی که بر قبور برخی بزرگان و مشاهیر اسلام در قبرستان بقیع ساخته بودند و وهابیان آنها را در یوم الهدم ویران کردند. شیعیان تعبیر بقعه های بقیع را به ویژه برای بناهای قبور امامان چهارگانه مدفون در بقیع به کار می برند. این بقعه ها تا پیش از تخریب بقیع به دست وهابیان، از زیارتگاه های زائران و حج گزاران بوده است.
بنای بر قبور، به معنای ایجاد هرگونه بنا و سازه(مانند بقعه) بر قبر مردگان، از اختلافات شیعیان و اهل سنت از یک سو و وهابیون در سوی دیگر است. مذاهب اسلامی و به خصوص شیعیان در طول قرن ها بر قبور بزرگان و پیشوایان و برخی علمای دینی بناهایی ساخته اند. پیشینه ساخت مقبره و بنا بر قبور به دوره صدر اسلام باز می گردد بدون این که با اعتراض صحابه و تابعین رو به رو شود. وهابیون معتقدند که ساخت بنا بر قبر اموات، زمینه ساز عبادت آن ها و شرک در عبادت است.
عقیل بن ابی طالب بیرون بقیع و در سمت جنوب آن خانه ای بزرگ در برابر خانه امام علی(ع) داشت. به گزارشی، پیامبر (ص) در گوشه ای از این خانه می ایستاد و برای اهل بقیع آمرزش می طلبید. در گذر زمان، این خانه مکان دفن بزرگانی از بنی هاشم شد و بعدها به بقیع ملحق گشت. در منابع، این بخش از بقیع به مقابر بنی هاشم شهرت یافته است. بر پایه روایتی، امام سجاد(ع) این خانه را در حدود سال ۶۵ق. بازسازی کرد.