شهاب هریوه فیلسوفی دهری بود که با شمس تبریزی حشر و نشر داشت. شهاب هریوه معتقد بود عقل راهنمای خطاناپذیر انسان است و معجزات و معاد و رستاخیز فقط برای عوام مفید است. او مرگ را رهایی از محنت دنیا می پنداشت و همنشینی و مصاحبت با مردم را ملال انگیز می یافت اما از مجالست با شمس تبریزی که خلق و خویی مشابه داشت لذت می برد. شمس همواره از او با الفاظ نرم و محبت آمیز یاد کرده است: «خوش کافرکی بود شهاب» یا «آن شهاب اگرچه کفر می گفت اما صافی و روحانی بود».
زن و فرزندش از اهالی هرات بودند اما خود او پیش از سفر به دمشق و ملاقات شمس، در نیشابور زندگی می کرد.
شیخ محمد نامی که در مقالات شمس به کرات از او یاد شده و «نیکو مونس» شمس بوده و به اعتقاد فرانکلین لوئیس و محمدعلی موحد همان محی الدین ابن عربی معروف است نیز با شهاب هریوه نشست و برخاست داشته و مرگ او را به خواب دیده و از پیش آگاهی داده بود.
زن و فرزندش از اهالی هرات بودند اما خود او پیش از سفر به دمشق و ملاقات شمس، در نیشابور زندگی می کرد.
شیخ محمد نامی که در مقالات شمس به کرات از او یاد شده و «نیکو مونس» شمس بوده و به اعتقاد فرانکلین لوئیس و محمدعلی موحد همان محی الدین ابن عربی معروف است نیز با شهاب هریوه نشست و برخاست داشته و مرگ او را به خواب دیده و از پیش آگاهی داده بود.
wiki: شهاب هریوه