سفرنامه فورو کاوا

[ویکی نور] سفرنامۀ فوروکاوا ترجمه ای است از)okikayihsuarep(، اثر نوبویوشی فوروکاوا که به اهتمام آقایان «هاشم رجب زاده و کینجی ئه اورا» صورت گرفته است.
فوروکاوا، جزء هیأت هفت نفره ای بود که در سال 1880 میلادی(1297 قمری) به دستور وزیر دارایی ژاپن به منظور گسترش روابط بازرگانی این کشور با ممالک آسیایی؛ از جمله ایران رهسپار این سفر شد، فوروکاوا پس از انجام مأموریتش، این سفرنامه را در ملاحظه و تحقیق احوال ایران نوشت.
این هیئت که از راه دریا از سمت جنوب به ایران آمده بود، پس از مسافرتی 42 روزه از بوشهر به تهران و پس از 110 روز توقف در تهران از طریق بندرانزلی و اروپا به کشور خود بازگشتند. سفرنامه وی که حاصل گزارش های این سفر است تصویری از نگاه ژاپن به ایران در آن سال ها، و نیز آگاهی های ارزنده از ایران دورۀ قاجار است. علاوه بر این، سفرنامه شامل تصویری از آن دوره که نقاشی شده، نیز می باشد. فوروکاوا گزارش های خود را در سال 1890م در توکیو با عنوان یادداشت های سفر ایران به زمان ژاپنی انتشار داد و ترجمه آن سال 2003م(1382ش) صورت گرفته است.
اثر حاضر از پیش گفتار، مقدّمه مترجمان و چهار بهره(فصل) تشکیل شده است.
در مقدّمه مترجمان (17 صفحه) مباحث مهمی وجود دارد که با مباحث سفرنامه مرتبط است. زیرا سفر این هیئت ژاپنی در زمانی به ایران صورت گرفت که دوازده سال از آغاز تجدّد ژاپن(نهضت میجی) گذشته بود و در مقدّمه، احوال ژاپن در این روزگار و پی آمدهای این تجدّد که دگرگونی های بزرگی را در حوزه سازماندهی حکومت، نخستین تلاش برای تدوین قانون اساسی و قوانین اداری صورت داده بود، آمده است که می تواند روشنگر بسیاری از انتقادهایی که مؤلف در طول سفرنامه خود ارائه می دهد، مورد بهره برداری قرار گیرد. از مباحث دیگری که در مقدّمه مترجمان درج شده، بررسی شخصیّت، زندگی و کارهای مهمّ مؤلف در خدمت به کشور ژاپن است و بحث آخرین مترجمان در این مقدّمه، ذکر روش ایشان در ترجمه خود به طور مفصل آمده است.