روزبهان بَقْلی شیرازی (فسا ح ۵۲۵ ـ ۶۰۶ ق)
صوفی ایرانی. در شیراز تربیت یافت و علوم ظاهری و باطنی را آموخت. او گاهِ وجد و سکر، کلام خارج از عرف به زبان می راند و به علت همین شطح گفتن به شیخ شطّاح معروف بود. دکانی داشت که در آن بَقْل (سبزی ای که از تخم روید) می فروخت و به همین سبب به بَقْلی معروف شد. از شیخ سراج الدین محمود خرقه گرفت و مدتی نزد فقیه ارشدالدین نیریزی شاگردی کرد. بعد از آن در مسجد جامع عتیق شیراز به ارشاد مردم پرداخت. بهاءالدین یزدی، علی لالا، ابوالحسن کرد، شیخ ابوالقاسم خاوی و ابوالفتح نیریزی از مشایخی بودند که در محضر وی حاضر می شدند. از وی تألیفاتی در تفسیر، فقه، حدیث، اصول و تصوّف به جای مانده است که از آن جمله اند: عَبهَرالعاشقین؛ العقائد؛ حقایق الاخبار؛ مشرب الارواح؛ لوامع التوحید؛ رسالة النفس فی روح القدس؛ شرح شطحیات؛ سیر ارواح؛ صفوة مشارب العشق؛ الانوار فی کشف الاسرار.
صوفی ایرانی. در شیراز تربیت یافت و علوم ظاهری و باطنی را آموخت. او گاهِ وجد و سکر، کلام خارج از عرف به زبان می راند و به علت همین شطح گفتن به شیخ شطّاح معروف بود. دکانی داشت که در آن بَقْل (سبزی ای که از تخم روید) می فروخت و به همین سبب به بَقْلی معروف شد. از شیخ سراج الدین محمود خرقه گرفت و مدتی نزد فقیه ارشدالدین نیریزی شاگردی کرد. بعد از آن در مسجد جامع عتیق شیراز به ارشاد مردم پرداخت. بهاءالدین یزدی، علی لالا، ابوالحسن کرد، شیخ ابوالقاسم خاوی و ابوالفتح نیریزی از مشایخی بودند که در محضر وی حاضر می شدند. از وی تألیفاتی در تفسیر، فقه، حدیث، اصول و تصوّف به جای مانده است که از آن جمله اند: عَبهَرالعاشقین؛ العقائد؛ حقایق الاخبار؛ مشرب الارواح؛ لوامع التوحید؛ رسالة النفس فی روح القدس؛ شرح شطحیات؛ سیر ارواح؛ صفوة مشارب العشق؛ الانوار فی کشف الاسرار.