جلفا

جلفا. [ ج ُ ] (اِخ ) قصبه ٔ بزرگی است از دهستان برزرد بخش حومه ٔ شهرستان اصفهان . این قصبه در جنوب زاینده رود و متصل بشهر است و یکی از محلات اصفهان محسوب می شود. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 10). عالم آرا دراین باره آرد: چون لشکر روم برای تصرف شهرهای ایران بسوی ایروان و نخجوان حرکت کرد، شاه عباس دستور داد مردم این شهرها را کوچانند تا از گزند دشمن در امان باشند. ازاین رو مردم نخجوان و ایروان بذمار و قراجه داغ کوچ کردند و مردم جولاء [ جلفا ] اگر چه بشهر خود علاقه تمام داشتند ناچار برای حفظ جان و مال خود بعراق رفتند و در اصفهان کنار زاینده رودمسکن گزیدند و بتدریج برای خود خانه ساختند و آنجا را جلفا نامیدند. اینک سه هزار خانوار در آنجا مسکن دارند. (از عالم آرا عباسی چ امیرکبیر ج 2 ص 668).

جلفا. [ ج ُ ] (اِخ ) قصبه ٔ مرکز بخش جلفا از شهرستان مرند واقع در 67هزارگزی شمال مرند در مسیر شوسه و راه آهن جلفا و تبریز. این ده در طول 45 درجه و 38 دقیقه و عرض 38 درجه و 56 دقیقه واقع و 820 گز از دریا ارتفاع دارد و 22 دقیقه با طهران اختلاف ساعت دارد. موقع جغرافیایی آن جلگه و هوای آن معتدل است . سکنه ٔ آن 802 تن . آب آن از قنات و رود ارس بوسیله ٔ موتور و محصول آن غلات ، پنبه و شغل اهالی زراعت و گله داری است . این ده دارای مرزبانی درجه ٔ 1 و پست و تلگراف و تلفن و ژاندارمری و گمرک و خط آهن است . شوسه ٔ تبریز و قفقاز از این قصبه بوسیله ٔ پلی که محل پاسگاه ایران و شوروی است و بطول تقریبی 120 گز میباشد عبور میکند. یک مهمانخانه و ده باب دکان و دبستان دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 4).

جلفا. [ ج ُ ] (اِخ ) یکی از بخشهای تابع مرند واقع در 67هزارگزی شمال مرند. این ده محدود است از شمال برودخانه ٔ ارس مرز ایران و شوروی و از جنوب به بخش زنوزاز و از خاور بدهستان دیزمارباختری و از باختر بدهستان اواوغلی . موقع طبیعی بخش کوهستانی و هوای آن معتدل است . آب قراء بخش از رودخانه ٔ ارس و چشمه سارها و رودخانه های محلی مانند رود داران ، گرگر و شاهمار تأمین میشود، این بخش دارای یک دهستان بنام علمدارگرگر و شامل 28 آبادی است و جمعیت آنها بالغ بر 33290 تن میشود و مهمترین قراء آن جلفا و علمدار است . (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 4).