ابن جلاء

[ویکی فقه] اِبْن ِ جَلاّء، ابوعبدالله احمد بن یحیی جلاء (د ۳۰۶ق /۹۱۸م )، از صوفیان نامدار شام می باشد.
سلمی و به تبع وی انصاری نام وی را محمد نیز گفته اند، ولی احمد را درست تر دانسته اند. خود او درباره شهرت پدرش به «جلاء» گفته است : پدرم زنگ از آهن نمی زدود، بلکه با سخنان خود زنگ گناهان از دل ها پاک می کرد، و این لقب را ذوالنون به وی داده بوده است .
آشنایی با بزرگان طریقت
ابن جلاء در خانواده ای صوفی مشرب زاده شد. پدرش که خود از مشایخ تصوف بود، با بشر حافی ، معروف کرخی ، سَرِی ّ سَقَطی و ذوالنون مصری که از بزرگ ترین مشایخ آن عصر بودند، ارتباط داشت از این رو ابن جلاء از اوان جوانی با بزرگان طریقت آشنا بوده و گاه برخی از آنان را خدمت می کرده است .
زادگاه
در منابع ذکری از تاریخ ولادت او به میان نیامده است ، اما با توجه به اینکه وی محضر بشر حافی (د ۲۲۷ق ) را درک کرده است ، باید مدتی پیش از ۲۲۷ق تولد یافته باشد. وی در بغداد زاده شد، اما بعدها آن جا را ترک گفت و به رمله و دمشق رفت .
ورود به طریقه تصوف
...