حسن احتیاط

[ویکی فقه] رجحان احتیاط به حسب شرع را حسن احتیاط گویند.
حسن احتیاط، به معنای رجحان احتیاط در نزد عقل و شرع است.در این که رعایت احتیاط در نزد عقل و شرع فی الجمله در برخی موارد نیکو و پسندیده است، میان اصولیون اختلافی وجود ندارد، هر چند برخی آن را در همه جا نیکو می دانند و برخی به تفصیل اعتقاد دارند.
شهرت نزد اصولیون
اصولیونی که احتیاط را مطلقا نیکو می دانند، می گویند: این جمله از قدیم در میان اصولی ها مشهور بوده است که: «الاحتیاط حَسَن علی کل حال»؛ یعنی حتی در مواردی که شخص می تواند واقع را درک کند و حجت و برهان بر حکم واقعی را در اختیار دارد، احتیاط نیکو است، تا چه رسد به مواردی که نسبت به آن شک و شبهه وجود دارد.
احتیاط از نظر عقل
اما از نظر عقل، شکی نیست که عقل به رجحان احتیاط حکم می نماید، زیرا به سبب احتیاط، شخص از وقوع در مفاسد واقعی حفظ می شود. در این مورد اصولی ها اتفاق نظر دارند. اما از جهت شرع، با توجه به اخبار رسیده از معصومین علیهم السّلام، رجحان احتیاط، قطعی است، اگر چه در مولوی یا ارشادی بودن این رجحان میان اصولیون، اختلاف است.
نکته
...