حَدایِقُ السِّحر فِی دَقایِقِ الشِّعر (به معنی: باغ های جادو در باب نکات ریزِ شعر)، کتابی است در فن بدیع، تألیف رشیدالدین محمّدعمری کاتب بلخی معروف به وطواط (متوفّی به سال ۵۷۳ هجری). وی انگیزهٔ تألیف کتاب خود را مطالعهٔ ترجمان البلاغه رادویانی ذکر کرده و گفته که آن کتاب از راه تکلّف تنظیم شده و با خطاهایی همراه بوده است، و با این حال، در کتاب خود شواهد بسیاری از آن آورده و فصول و ابواب آن را نیز در نظر داشته و احیانآ سرمشق کار خویش قرار داده است. حدائق السّحر، با توجه به زمان تألیف و دربرداشتن تعداد درخور توجهی از صنعت های بدیعی، یکی از منابع مهم فن بدیع در زبان فارسی و متضمن اطلاعات گران بها دربارهٔ شاعرانی نظیر قطران تبریزی، عنصری، فرخی سیستانی و مسعود سعد سلمان است. چاپ انتقادی حدائق السحر به اهتمام عباس اقبال آشتیانی به انضمامِ مقدّمه و حواشی و سه فهرست در سال ۱۳۰۸ در تهران منتشر شد.
مقدمه و صفحات نخست نسخهٔ چاپی کتاب (تاریخ انتشار: بهمن ۱۳۶۲، ناشران: کتابخانهٔ طهوری و کتابخانهٔ سنائی)
این کتاب یکی از جمله شاهکارهای نثر فارسی و از مهمترین کتب ادبیّه ایست که تاکنون به این زبان نوشته شده است.اهمیتِ این کتابِ صغیرالحجمِ کثیرالفائده از چندین جهت است:
۱- از لحاظ قدمتِ آن: چراکه تاریخ تألیفِ این کتاب، در اواسط قرن ششم هجری و تقریباً مقارن با زمان نوشتن کتاب های چهار مقاله (اثر نظامی عروضی) و مقامات حمیدی (اثر قاضی حمیدالدین بلخی) می باشد که هر دو در حدود سالهای ۵۵۱ و ۵۵۲ هجری، به رشتهٔ تحریر درآمده اند.چون کتبی که برای ما، از این دوره ها و دوره های پیش از آن به جا مانده قلیل و انگشت شمار می باشد، پس هرچه از کتابهای نثر فارسی مربوط به قبل از قرنهای ششم و هفتم که به دست بیاید، به منزلهٔ سرمایه های ادبی گرانبهایی از زبانِ شیوای فارسی خواهد بود.
۲- از لحاظ مقام و اهمیّت مؤلّف کتاب: «رشید وطواط»، یعنی مؤلّف این کتاب یکی از منشیان بلیغ و سخنورِ فارسی و عربی بوده و از شاعرانی است که در هر دو زبان استادانه شعر سروده است. وی در عهدِ خود، از امرایِ کلام و از ادبایِ بزرگ و عالی مقام به شمار می آمده است.
مقدمه و صفحات نخست نسخهٔ چاپی کتاب (تاریخ انتشار: بهمن ۱۳۶۲، ناشران: کتابخانهٔ طهوری و کتابخانهٔ سنائی)
این کتاب یکی از جمله شاهکارهای نثر فارسی و از مهمترین کتب ادبیّه ایست که تاکنون به این زبان نوشته شده است.اهمیتِ این کتابِ صغیرالحجمِ کثیرالفائده از چندین جهت است:
۱- از لحاظ قدمتِ آن: چراکه تاریخ تألیفِ این کتاب، در اواسط قرن ششم هجری و تقریباً مقارن با زمان نوشتن کتاب های چهار مقاله (اثر نظامی عروضی) و مقامات حمیدی (اثر قاضی حمیدالدین بلخی) می باشد که هر دو در حدود سالهای ۵۵۱ و ۵۵۲ هجری، به رشتهٔ تحریر درآمده اند.چون کتبی که برای ما، از این دوره ها و دوره های پیش از آن به جا مانده قلیل و انگشت شمار می باشد، پس هرچه از کتابهای نثر فارسی مربوط به قبل از قرنهای ششم و هفتم که به دست بیاید، به منزلهٔ سرمایه های ادبی گرانبهایی از زبانِ شیوای فارسی خواهد بود.
۲- از لحاظ مقام و اهمیّت مؤلّف کتاب: «رشید وطواط»، یعنی مؤلّف این کتاب یکی از منشیان بلیغ و سخنورِ فارسی و عربی بوده و از شاعرانی است که در هر دو زبان استادانه شعر سروده است. وی در عهدِ خود، از امرایِ کلام و از ادبایِ بزرگ و عالی مقام به شمار می آمده است.