هادی اباد

( هادی آباد ) ده دهستان قاقازان بخش ضیائ آباد شهرستان قزوین استان مرکز . در ۶۲ کیلومتری شمال ضیائ آباد . جلگه و هوای آن معتدل است ۴۱۹ تن سکنه دارد. محصولش غلات یونجه بادام قیسی انگور چغندر قند میباشد . شغل مردم کشاورزی و گلیم قالیبافی است .

( هادی آباد ) هادی آباد. ( اِخ ) دهی است از دهستان قاقازان بخش ضیأآباد شهرستان قزوین که در 62 هزارگزی شمال ضیأآباد و سه هزارگزی راه عمومی واقع شده است. جلگه و هوای آن معتدل است. چهار صد و نوزده تن سکنه دارد. بوسیله قنات آبیاری میشود و محصول عمده اش غلات ، یونجه ، بادام ، قیسی ، انگور و چغندر قند میباشد. شغل غالب اهالی زراعت است وبرخی به قالی بافی و بافتن گلیم و جاجیم روزگار میگذرانند. راه آن مالرو میباشد ولی از طریق شید اصفهان ماشین میتوان برد. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 1 ).

---

هادی آباد. ( اِخ ) دهی است از دهستان فسارود بخش داراب شهرستان فسا که در 21 هزارگزی باختر داراب واقع شده است. جلگه ، گرمسیر و مالاریایی است و 55 تن سکنه دارد. از قنات آبیاری میشود. محصول عمده آن غلات ، حبوبات وپنبه میباشد. شغل غالب اهالی آن زراعت و قالی بافی است. راه فرعی دارد. ( از فرهنگ جغرافیایی ایرن ج 7 ).

---

هادی آباد. ( اِخ ) دهی است از دهستان مرکزی بخش طبس شهرستان فردوس که در شش هزارگزی باختر طبس واقع شده است.جلگه و گرمسیر و دارای چهل تن سکنه است. بوسیله قنات آبیاری میشود و محصول عمده آن غلات و پنبه است. راهش مالرو میباشد. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 9 ).

---

هادی آباد. ( اِخ ) دهی است از دهستان القورات بخش حومه شهرستان بیرجند که در چهل گزی شمال بیرجند واقع است. کوهستانی و هوای آن معتدل میباشد. 197 تن سکنه دارد. از قنات آبیاری میشود و محصول عمده آن غلات و انواع میوه میباشد. شغل اهالی زراعت است و راهش مالرو میباشد. مزرعه های در باور سفلی ، گروک ، سوراخ سگ ، مزرعه علی ، ملک آباد، تنگلی ، مساج مزرعه ملاجعفر، جوک ، گلستان ، خونیک در جزء این ده است. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 9 ).

---

هادی آباد. ( اِخ ) دهی است از دهستان کنارشهر بخش بردسکن شهرستان کاشمر که درده هزارگزی شمال باختری بردسکن بر سر راه مالرو عمومی بردسکن واقع شده است. جلگه و گرمسیر است. 21 تن سکنه دارد. بوسیله قنات آبیاری میشود. محصول عمده آن غلات ، انار و انجیر میباشد. شغل اهالی زراعت است. راهش مالرو میباشد. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 9 ).