هفت سین

این حقیر بر این باور است که حرف " س " در ریشه حرف آغازین هفت چیز نمی باشد بلکه حرف اول واژه " سامان" به معنای نظم. منظور اینکه طبیعت و کیهان تنها دارای یک نظم و سامان نمی باشند بلکه هفت تا. لذا در پشت ظاهر مراسم هفت سین یک حقیقت بنیادی و باور به آن نهفته است و الا چنین مراسم و عادتی نمیتوانسته در طول تاریخ این همه دوام بیاورد. بهمراه این نظم و سامان هفتگانه طبیعت و کیهان، انسان هم از هفت زندگی برخوردار است که در منازل هفتگانه نزولی و صعودی پشت سر هم به ظهور می رسند و تجربه می گردند. هر کدام از این هفت حیات در قدم هشتم دوباره در سطحی برتر و کمال یافته تر از سطح پیشین پدیدار می شوند و به فعلیت در می آیند و الا آخر تا رسیدن به حالت معاد که همان حالت اولیه بهشتی هستی خواهد بود. لذا مبداء و معاد هرگز از هم جدا نبوده بلکه همیشه روی هم قرار داشته و دارند. اما بین حالات مبداء و معاد حالت های کلی و بیشمار دیگری وجود دارند که پشت سر هم از طریق وقوع مه بانگ های هفتگانه و بیشمار بر اثر نوسانات متوالی انقباض و انبساط کیهانی هرکدام به نوبه و ترتیب خاص و ویژه خویش به ظهور می رسند. حالتی که هم اکنون شاهد آن هستیم و در آن زندگی می کنیم خارج از بهشت نیست بلکه یکی از حالت های کلی و بیشمار بهشت می باشد. البته ایرانیان باستان مثل بقیه اقوام باستان از نوسانات کیهانی اطلاع نداشته اند و نتوانسته اند که نحوه و چگونگی پیدایش هفت نظم و سامان طبیعت و کیهان و هفت حیات را تبیین نمایند و شرح دهند. عدد هفت هم شاید به همین دلیل بنیادی ناخودآگاه از اهمیت بیشتری نسبت به اعداد یک رقمی دیگر برخوردار بوده است. این باور و جهان بینی را میتوان یک دانش گم شده دانست که با آغاز سفر آفرینش بطور کامل به دست فراموشی سپرده شده باشد و در منازل سفر به تدریج دوباره پیدا و شناخته خواهد شد.