سید کاظم رشتی

سید کاظم بن قاسم حسینی رشتی ملقب به نجیب الاشراف (۱۲۱۲ - ۱۲۵۹) دومین رهبر شیخیه و جانشین شیخ احمد احسایی بود.اجداد او از اشراف سادات حسینی مدینه بودند و دو نسل بود که ایرانی شده بودند. جدش سید احمد به خاطر شیوع طاعون از مدینه به رشت رفت.او در جوانی به یزد نزد شیخ احمد احسایی رفت و سپس به کربلا رهسپار شد و تا پایان عمر به تدریس و ترویج امامان شیعه و مکتب شیخیه پرداخت. وی در اصطلاح شیخیه ملقب به «سید نبیل» است.او در کربلا توجه دانشمندان دینی را به خود جلب کرد، محمود آلوسی مفتی بغداد صاحب «مقامات آلوسیه» دربارهٔ سید کاظم گوید: اگر سید در زمانی می زیست که ممکن بود نبی مرسل و پیغمبری باشد من اول من آمن بودم، زیرا شرایط لازم به اخلاق و علم کثیر و عمل به سجایای معنوی در شخص او موجود است.از جمله شاگردان سید، حاج محمدکریم خان کرمانی است که بعد جانشین او شد.
«شرح القصیده» در شرح قصیده لامیه پاشا عبدالباقی افندی عمری موصلی والی عراق. این کتاب در سال ۱۲۷۰ در تهران به طبع رسیده است.
شرح دعای سمات
شرح آیت الکرسی
اصول دین
شرح حدیث عمران صابی
دلیل المتحیرین
رسالة السلوک فی الاخلاق و الاعمال
جواهر الحکم (مجموعه ای چاپ شده از کتب سید کاظم رشتی)
نوشته اند نحیب پاشا حاکم عثمانی به او قهوه ای مسموم خوراند و سید در ذیحجه سال ۱۲۵۹ ه.ق درگذشت و در جوار قبر حسین بن علی مدفون شد.
از سید کاظم رشتی بالغ بر یکصد و پنجاه جلد کتاب و رساله موجود است.
محمد کریم خان کرمانی شاهزاده قاجار بود که از ایران نزد سید کاظم رشتی رفت و شاگرد و ملازم وی بود تا اینکه به ایران بازگشت و نماینده وی بود، و پس از فوت سید کاظم رشتی جانشین او شد.

[ویکی شیعه] سید کاظم رشتی از علمای بزرگ شیخیه و شاگرد و مفسر آراء شیخ احمد احسایی مؤسس طریقۀ شیخیه است. او پس از احسایی کرسی تدریس را به دست گرفت و دومین رهبر مکتب شیخیه بود. پس از وی چند تن شاگردان و پیروانش ادعای نیابت کردند از جمله حاج محمد کریم خان و ملاحسن میرزای گوهر و نیز محمدعلی باب مؤسس بابیه اشاره کرد.
سید کاظم رشتی (رشت ۱۲۰۵-کربلا ۱۲۵۹ق) فرزند سید قاسم رشتی حائری از علمای بلندآوازۀ شیخیه است. ولادت و نشأت وی در رشت بود. برخی نیز تولد وی را ۱۲۱۲ گفته اند که با توجه به جایگاهش در زمان احسائی نادرست مینماید.
جد سید کاظم، سید احمد از علمای مدینه بود که در پی شیوع طاعون به رشت مهاجر کرده بود. سید کاظم در زادگاه خود، رشت، درس را آغاز کرد. برای تکمیل دروس قصد سفر داشت که با مخالفت خانواده مواجه شد. در پی رؤیایی، نزد شیخ احمد احسایی به یزد رفت و در درس وی حضور یافت. تاریخ این سفر به روشنی معلوم نیست اما در حوالی سال ۱۲۲۹ است.