جنگی

جیش , شائک , عسکری

۱-( صفت ) منسوب به جنگ لوازم جنگی . ۲- ( صفت ) رزم آور جنگنده حربی .

(جَ ) ۱ - (ص نسب . ) منسوب به جنگ .

جنگی. [ ج َ ] ( ص نسبی ) منسوب به جنگ. جنگجو. دلاور. سرباز مبارز. سپاهی. ( ناظم الاطباء ) :
رسیدند بهرام و خسرو بهم
دلاوردو جنگی دو شیر دژم.هژبری که سرهای شیران جنگی
ببوسید خاک قدم بنده وارش.دو کبک دری دید بر خاره سنگ
به آیین کبکان جنگی به جنگ.سیاهی لشکر نیاید به کار
که یک مرد جنگی به از صدهزار.- جنگیان ؛ ج ِ جنگی :
ز گرد سپه خنجر جنگیان
همی تافت چون خنده زنگیان.- جنگی تر ؛ دلاورتر. جنگجوتر :
کک کوهزاد اژدهای نر است.
ز گرشاسب و از سام جنگی تر است.- جنگی سر ؛ سردار دلاور و جنگجو. ج ، جنگی سران :
از ایران و از دشت نیزه وران
ز خنجرگزاران و جنگی سران.کجا آن خردمند کندآوران
کجا آن سرافراز جنگی سران ؟- جنگی سوار ؛ سوار جنگجو و دلاور. ج ، جنگی سواران :
هر آنکس که ازکارداران من
سرافراز و جنگی سواران من.ابا هر یکی زآن دووده زار
از ایرانیانند جنگی سوار.ز جنگی سواران چابک رکاب
به نهصدهزار آمد اندر حساب.- مثل خروس جنگی ؛ بی علتی با همه کس بجدال برخاستن.

۱. مربوط به جنگ.
۲. دارای کاربرد در جنگ: سلاح جنگی.
۳. جنگجو، جنگنده.
۴. (قید ) [مجاز] با سرعت زیاد، شتابان.

رزمی