کلمه جو
صفحه اصلی

باخمرا

لغت نامه دهخدا

باخمرا. [ خ َ ] ( اِخ ) باخمری ̍. محلی است بین کوفه و واسط و واقعه معروف ابوجعفر منصور و ابراهیم بن عبداﷲ نوه امام حسن علیه السلام در این مکان بوقوع پیوسته و ابراهیم پسر امام بن عبداﷲبن حسن بن علی بن ابی طالب ( ع ) در اینجا بدرجه شهادت فائز شده و حال آرامگاهش زیارتگاه انام است. ( از قاموس الاعلام ترکی ج 2 ). رجوع به معجم البلدان و مراصدالاطلاع و ضحی الاسلام ص 286، 293 و تاریخ اسلام علی اکبر فیاض ص 184 شود.

دانشنامه آزاد فارسی

تغییرمسیر به:
گریوز، آلفرد پرسیوال (۱۸۴۶ـ۱۹۳۱)

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] باخَمْرا، قریه ای از ناحیه کوفه در عراق می باشد.
این قریه میان کوفه و واسط واقع بود. فاصله آن به کوفه نزدیک تر، و در ۱۶ یا ۱۷ فرسخی شرق این شهر قرار داشت . مسعودی آن را از سرزمین طَف ّ (از نواحی کوفه ) شمرده است ، اما امروزه موقعیت باخمرا را نمی توان دقیقاً تعیین کرد. این نام در زبان آرامی به معنای خمخانه است .
سبب شهرت باخمرا
شهرت باخمرا به سبب جنگی است که در آن جا میان ابراهیم بن عبدالله (ه م )، از نوادگان امام حسن (ع )، و لشکر منصور خلیفه عباسی ، روی داد و به «وقعه باخمری » معروف است . ابراهیم همزمان با آغاز بنای بغداد (اول رمضان ۱۴۵ق / ۲۳ نوامبر ۷۶۲م )، توسط منصور، در بصره قیام کرد و پس از بیعت گرفتن از مردم ، بر شهر چیره شد و با فرستادن لشکریان و عاملان خود، بر اهواز، فارس و واسط نیز استیلا یافت و پس از آن آهنگ کوفه کرد. در ذیقعده ۱۴۵ در باخمرا میان او و لشکر عباسی به سرکردگی عیسی بن موسی ، عم منصور جنگی سخت درگرفت . نخست پیروزی با سپاه ابراهیم بود، اما با حمله مجدد گروهی از لشکریان عیسی ، ابراهیم بر اثر اصابت تیری درگذشت و جمعی از یارانش (۴۰۰ تا ۵۰۰ نفر) که از زیدیه بودند، کشته شدند. بدین گونه ، این نهضت علوی که اساس خلافت عباسی را سخت به مخاطره افکنده بود، درهم شکست . برخی باخمرا را «بدر الصغری » خوانده اند.
فتوای ابوحنیفه
ابوحنیفه ، امام حنفیان نیز که به پیوستن به قیام ابراهیم فتوا داده بود، کشته شدگان در باخمرا را با شهدای بدر برابر دانسته است .
شهرت ابراهیم
...


کلمات دیگر: