کلمه جو
صفحه اصلی

ایه صدع

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] آیه صدع. آیه صدع به آیه ۹۴ حجر، درباره شروع دعوت علنی پیامبر صلی الله علیه و آله وسلّم اطلاق می شود.
به آیه ۹۴ سوره حجر «آیه صدع» می گویند: (فاصدع بما تؤمر و اعرض عن المشرکین)؛ «آشکار آنچه را ماموریت داری بیان کن و از مشرکان روی گردان (و به آنها اعتنا نکن) ».
حجر/سوره۱۵، آیه۹۴.
ماده «صدع» در لغت به معنای شکافتن به طور مطلق ، و یا شکافتن اجسام محکم است، و از آنجا که با شکافتن چیزی درونش آشکار می شود، این کلمه به معنی اظهار و افشا و آشکار کردن آمده است، و به درد سر شدید هم «صداع» می گویند، به خاطر اینکه گویی می خواهد سر را از هم بشکافد!.
مکی یا مدنی بودن آیه صدع
از بعضی روایات استفاده می شود این آیه در مکه نازل شد، بعد از آن که پیامبر اسلام سه سال مخفیانه دعوت کرد و عده قلیلی از نزدیکان پیامبر صلی الله علیه و آله وسلّم به او ایمان آوردند، که نخستین آنها از زنان خدیجه ، و از مردان علی علیه السّلام بود.
مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۱۱، ص۱۴۰.
...


کلمات دیگر: