گرینلند

گروئنلند یا گرینلند (به زبان انگلیسی: Greenland) (به زبان گرینلندی: کالالیت نونات؛ به زبان دانمارکی: گرونلند Grønland جمعیت آن از سکنهٔ بومی (از تبار اسکیموها) و مهاجران دانمارکی تشکیل شده است. پایتخت آن به زبان کالاآلیت، نووک و به زبان دانمارکی، گودت هاب نام دارد. نام گروئنلند به معنی «سرزمین سبز» یا «سبزستان» است.گرینلند در ایران گروئنلند هم نامیده می شود که از تلفط آن به زبان فرانسوی گرفته شده است.
۸۸٪ کالاآلیت (و European mixed)
۱۲٪ Danes و دیگر Europeans and revised in 1973. The country has a 100% literacy rate.
به جز چند نقطه محدود که محل سکونت اهالی گروئنلند است سایر مناطق این جزیره یخ زده و به طور کلی خالی از سکنه است. این سرزمین از نظر جغرافیایی در محیط قاره آمریکای شمالی واقع شده است اما از نظر سیاسی و فرهنگی با اروپا به ویژه کشورهای نروژ و دانمارک مراوده بیشتری دارد.
نام گرونلند ریشه در زبان های اسکاندیناوی دارد. حماسه های ایسلندی گزارش می دهند که شخصی نروژی تبار به نام اریک سرخ به خاطر جنایت از خاک ایسلند تبعید شد. او به همراه خانواده و بردگانش با قایق خاک ایسلند را ترک نمود و به جزیره ای دورتر در شمال غرب رسید؛ و آنجا را گرونلند به معنی سرزمین سبز نامید به این امید که این نام فریبندگی خاصی برای مهاجران تازه داشته و جمعیت بیشتری را برای مهاجرت به آن نقطه اغوا نماید.
مردم اسکیمو که نیاکانشان از کانادا آمده بودند دست کم طی ۴۵۰۰ سال گذشته به طور متناوب در بخش هایی از گرینلند نشیمن می گزیدند.گرینلند با وجود اینکه از اواسط هزاره سوم پیش از میلاد سابقه سکونت (البته نه به طور مداوم) داشته تا سده دهم میلادی برای اروپائیان ناشناخته مانده بود تا اینکه گروهی وایکینگ نروژی که در راه ایسلند بودند راه خود را گم کرده و به کرانه های غیر مسکونی گرینلند رسیدند. نورس ها (وایکینگ های نروژی) در سده دهم در مناطق غیرمسکونی جنوب گرینلند سکونت یافتند و پس از آن، در قرن سیزدهم اینوئیت ها و در قرن پانزدهم سایر بومیان در این جزیره به طور دائمی مستقر شدند. سکونتگاه های نورس ها اما رفته رفته برچیده شد تا این که در اواخر سده پانزدهم دیگر از روستاهای نورس اثری در گرینلند باقی نماند. کمی پس از ترک گرینلند از سوی نورس ها، پرتغالی ها در سال ۱۴۹۹ به اکتشاف بخش های کوچکی از گرینلند روی آوردند و مدعی مالکیت کل جزیره گرینلند شدند. پرتغالی ها برای گرینلند نام «تِرا دو لاورادور» را استفاده می کردند. در اوایل سده هیجدهم مردم اسکاندیناوی و گرینلند بار دیگر تماس پیدا کردند و دانمارک در سده هیجدهم میلادی پس از اختلافات با نروژ گرینلند را مستعمره خود ساخت.

گرینلَنْد (Greenland)
(یا: گروئنلند؛ به زبان گرینلندی کالالیت نونات) بزرگ ترین جزیرۀ جهان، متعلق به دانمارک، بین اقیانوس اطلس شمالی و اقیانوس شمالگان در شرق امریکای شمالی. ۲,۱۷۵,۶۰۰ کیلومتر مربع مساحت و ۵۶,۳۶۱ نفر جمعیت دارد (۲۰۰۳)، که شامل اینوئیتها (اسکیمویی آماسالیک)، دانمارکی ها و سایر اروپاییان می شود. مرکز آن گودهب (به گرینلندی نوک) در ساحل غربی است. مهم ترین فعالیت اقتصادی آن صید و فرآوری ماهی است. اریک سرخ در حدود ۹۸۲م این جزیره را کشف کرد و پس از ورود اینوئیت های شمالگان امریکای شمالی به گرینلند، شهرک هایی را در ساحل غربی آن تأسیس کرد. مسیحیت در حدود سال ۱۰۰۰م بین وایکینگ ها رواج یافت. در ۱۲۶۱م شهرک های وایکینگی حاکمیت نروژ را پذیرفتند، اما در اوایل قرن ۱۵م روابط با اروپا کاملاً قطع شد و در قرن ۱۶ آبادی ها از بین رفتند، اما اینوئیت ها به ساحل شرقی کوچ کردند. گرینلند در قرن ۱۸ مستعمرۀ دانمارک شد و پس از همه پرسی ۱۹۷۹ به خودگردانی کامل داخلی رسید (۱۹۸۱). سراسر بخش داخلی گرینلند پوشیده از ورقه ای ضخیم از یخ است. این جزیره از نظر استراتژیکی و در ناوبری غیرنظامی از اهمیت ویژه ای برخوردار است و مسئولیت های نظامی آن با امریکا تقسیم شده است. منابع آن عبارت اند از سرب و کریولیت. در آب های دوردست ساحلی آن نیز نفت استخراج می شود.