ترینیداد و توباگو (Trinidad and Tobago)
موقعیت. کشور ترینیداد و توباگو مشتمل بر دو جزیرۀ بزرگ و چند جزیرۀ کوچک است، که بین دریای کارائیب و اقیانوس اطلس و در فاصلۀ اندکی از کشور
ونزوئلا قرار دارد. مساحت آن ۵,۱۲۸ کیلومتر مربع و پایتخت آن شهر پورت آو اِسپِین است.سیمای طبیعی. جزیرۀ ترینیداد که بزرگ ترین جزیرۀ این مجموعه است در دهانۀ رود اورینوکو و در ۱۲کیلومتری ساحل کشور ونزوئلا قرار دارد. ارتفاعات شمالی این جزیره و نیز بلندی های جزیرۀ توباگو دنبالۀ کوه های ساحلی ونزوئلا به شمار می آیند. علاوه بر دو جزیرۀ اصلی بالا، چند جزیرک دیگر ازجمله چاکا چاکاره، مونوس، و گاسپار گرانده، و غیره که در دهانۀ شمالی
خلیج پاریا واقع اند، نیز بخشی از خاک این کشور را تشکیل می دهند. مساحت جزیرک های مزبور همراه با جزیرۀ بزرگ ترینیداد روی هم ۴,۸۲۵ کیلومتر مربع است و جزیرۀ توباگو به تنهایی ۳۰۳ کیلومتر مربع وسعت دارد. کوه هایی که در شمال جزیرۀ ترینیداد قرار دارند، با شیبی تند به ساحل دریا ختم می شوند و آبشارهای زیبایی را پدید می آورند. غیر از ارتفاعات شمالی که بلندترین نقطۀ آن، کوه آریپو، ۹۴۰ متر ارتفاع دارد، دیگر اراضی جزیرۀ ترینیداد نیمه هموار است و مرداب های ساحلی متعددی در کرانه های آن دیده می شود. اقلیم این کشور گرم و مرطوب است و گاه وزش بادهای شمال شرقی به ملایمت و لطافت هوا کمک می کند. بیشتر اراضی این کشور از جنگل های بارانی انبوه پوشیده شده و زیستگاه مناسبی برای پرندگان، به ویژه فلامینگو و لک لک های سرخ، محسوب می شود.
اقتصاد. کشور ترینیداد و توباگو در زمرۀ ثروتمندترین کشورهای ناحیۀ کارائیب است و اقتصاد آن به شدت به پالایش و صدور
نفت و مشتقات آن بستگی دارد. این کشور در معرض خطر کاهش ذخایر نفتی است و ناگزیر در بخش صنعت سرمایه گذاری کرده و فعالیت های اقتصادی آن بر تولید و صدور شکر، کاکائو و قهوه و توریسم متمرکز است و در عین حال نسبت به آموزش و پرورش و بهداشت و درمان توجه کامل مبذول گردیده است.
حکومت و سیاست. کشور ترینیداد و توباگو با نظام جمهوری چندحزبی و دو مجلس قانون گذاری سنا و نمایندگان اداره می شود. مجلس سنا از ۳۱ عضو تشکیل شده که همۀ آنان را رئیس جمهور، نخست وزیر، یا رهبر حزب اقلیت برمی گزینند و نمایندگان مجلس ملی را، که ۳۶ نفرند، مردم هر ۴ سال یک بار انتخاب می کنند. دورۀ ریاست جمهوری این کشور ۵ سال است و نخست وزیر را که قدرت اجرایی دارد رئیس جمهور به این سمت می گمارد.
مردم و تاریخ. جمعیت کشور ترینیداد و توباگو حدود ۱,۳۱۷,۷۱۴ نفر است (۲۰۱۰) و تراکم نسبی آن به۲۵۷ نفر در کیلومتر مربع می رسد. سیاهان افریقایی تبار ۴۳ درصد و
هندی های آسیایی ۴۰ درصد از جمعیت آن را تشکیل می دهند.۳۲.۲ درصد از مردم این سرزمین از آیین کاتولیک رومی پیروی می کنند و زبان رسمی آنان
انگلیسی است. بومیان آراواک احتمالاً قدیمی ترین ساکنان ترینیداد بوده اند و کاریب ها نیز قدیمی ترین بومیان توباگو را تشکیل می داده اند. کریستوف کلمب در ۱۴۹۸ به ترینیداد وارد شد و مقدمات استیلای ۳۰۰سالۀ
اسپانیایی ها را بر جزیرۀ مزبور فراهم کرد. انگلیسی ها در ۱۷۹۷ ترینیداد را از چنگ اسپانیایی ها خارج کردند و فرانسه نیز توباگو را در ۱۷۸۱ اشغال کرد و آن را به یکی از پایگاه های مهم تولید شکر مبدل ساخت. انگلیسی ها در ۱۸۰۲ توباگو را نیز تصرف و در ۱۸۹۹ آن را همراه با ترینیداد تحت یک نظام اداری سازمان دهی کردند. در دهۀ ۱۸۳۰، زمانی که برده داری لغو شد، گروهی هندی و
چینی را به این سرزمین آوردند و به جای بردگان سیاه آزادشده که به شهرها روی آورده بودند، به کار در مزارع گماردند. جنبش های آزادی خواهانۀ مردم که از ۱۹۲۴ آغاز شده بود، در ۱۹۵۰ به خودمختاری داخلی منجر شد و این سرزمین در ۱۹۶۲ به استقلال کامل دست یافت.
