کلمه جو
صفحه اصلی

سوره فلق

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] سوره فلق، یکصد و سیزدهمین سوره قرآن کریم می باشد.
«فلق» به معنای شکافتن، خلق کردن، صبحگاه و سپیده دم است. چون واژه «فلق» در آیه نخست این سوره به کار رفته، به سوره «فلق» شهرت یافته است.
محل نزول
در این سوره به رسول گرامی خود دستور می دهد که از هر شر و از خصوص بعضی شرور (شر ظلمت و جادوگران و حسودان) به او پناه ببرد. گفته شده: این سوره مدنی است؛ و برخی معتقدند از روایات وارد در شان نزولش بر می آید در مدینه نازل شده است.
ویژگی های سوره
۱. پنج آیه، ۲۳ کلمه و ۷۳ یا ۷۴ حرف دارد.۲. در ترتیب نزول، بیستمین سوره و در مصحف شریف یکصد و سیزدهمین سوره قرآن است.۳. پس از سوره فیل و پیش از سوره ناس در مکه و پیش از هجرت نازل شد؛ اما برخی از مفسران این سوره را مدنی دانسته اند.۴. از نظر کمیت، از سوره های مفصل و از نوع قصار آن به شمار می آید.۵. تمام آیات این سوره یکباره و به صورت مجموعی نازل شده و از سور جمعی النزول است.۶. از سوره های پنجگانه ای است که با فعل امر «قل» آغاز و به « سور قل » معروف اند.۷. نسخی در آن واقع نشده است.
اسامی دیگر
...


کلمات دیگر: