جیدو کریشنامورتی (تلوگو :జిడ్డు కృష్ణ మూర్తి) یا جی کریشنامورتی (تلوگو: జే కృష్ణ మూర్తి)؛ (۱۲ مه ۱۸۹۵– ۱۷ فوریه ۱۹۸۶)، نویسنده، متفکر و سخنران هندی تبار که در خودشناسی و مسائل فلسفی و روانشناختی آثار بسیاری به جای گذاشته است. موضوعات مورد بحث او عبارت اند از: وابستگی و ترس های روانی، آزادی و استقلال فردی، شرطی شدگی ذهن، طبیعت ذهن، مراقبه، روابط انسانی، یادگیری و آموزش. او به طور مداوم بر نیاز انسان به یک انقلاب درونی تأکید داشت؛ انقلابی که نمی تواند توسط یک عامل یا مرجع بیرونی، مذهبی، سیاسی، یا اجتماعی رخ دهد.
انسان ممکن است از متن ترس ها توهمات و آشفتگی های درون خویش خدایی را متصور شود؛ ولی چنین خدایی غیر از آن یگانه بی نشان است که برون از هرگونه وهم و اندیشه است. ذهنی که اسیر تعصب و پیش داوری است نمی تواند در کیفیت شناخت «حقیقت» باشد. ذهنی که دانستگی را وسیلهٔ رهایی از دانستگی قرار می دهد هرگز از حیلهٔ دانسته های خود رها نخواهد شد هرگز از محدودهٔ آن دانسته ها فراتر نخواهد رفت. ذهنی که اسیر دانستگی است و دانستگی را به عنوان ابزار آزادی به کار می گیرد به آزادی دست نخواهد یافت.
ترس ناشی از به خطر افتادن تعلقات و اندوخته ها است و ما نظریات و باورهای خود را نیز شکلی از اندوخته های خود می دانیم به همین جهت است که وقتی نظریات و باورهای مان مورد ضربه قرار می گیرند و نفی می شوند همان قدر دچار هراس می شویم که دارایی های مادی مان به خطر افتاده اند.
وقتی من فرزند خود را از دست می دهم رنج من به خاطر این نیست که او رفته، بلکه به خاطر این است که من تنها مانده ام، من مهم ام نه او.
کریشنامورتی در خانواده ای «تلوگو برهمن» و در دورانی که هندوستان مستعمره بریتانیا شمرده می شد به دنیا آمد. در اوایل نوجوانی این اقبال را داشت تا با یکی از اعضای عالی رتبه انجمن تئوسوفی، رازورز مشهور چارلز وبستر لیدبیتر، که به طور موقتی در اداره مرکزی این انجمن عرفانی در آدیار، چنای در جنوب مَدرس (چنای) مشغول بود برخورد کند.او سپس به همراه برادرش و تحت سرپرستی «آنی بسانت» و «لیدبیتر»، رهبران انجمن در آن زمان، به انگلستان آمد. آنان بر این باور بودند که این کودک همان معلمی خواهد بود که جهان در انتظار اوست. بعدها در جوانی، کریشنامورتی این ایده را نفی کرد و سازمان جهانی فرمان ستارگان را که حامی این اندیشه بود و رهبری اش را در دست داشت منحل اعلام کرد.
او اعلام کرد که پیرو هیچ ملیت، طبقه، مذهب یا فلسفه ای نیست و بدین ترتیب به طور مستقل و آزاد به زندگی و فعالیت ادامه داد و بقیه عمر خود را در سفر به جهان، صحبت کردن با افراد و گروه های بزرگ و کوچک سپری کرد. او نویسنده کتاب های بسیاری بود، مانند اولین و آخرین رهایی، فقط انقلاب و دفتر یادداشت کریشنامورتی. بسیاری از مذاکرات و مباحثات او منتشر شده است. آخرین بحث های عمومی او در مدرس، هندوستان، در ژانویه سال ۱۹۸۶ بود؛ یک ماه قبل از مرگش در خانه اش در اوهای کالیفرنیا.
حامیان او از طریق بنیادهای غیرانتفاعی در هند، بریتانیا و ایالات متحده، چندین مدرسه مستقل بر اساس دیدگاه های او در آموزش و پرورش، تأسیس کرده اند. آن ها همچنان به رونویسی و توزیع هزاران سخنرانی او، بحث های گروهی و شخصی ای که داشته و نوشته هایش با استفاده از انواع فرمت های رسانه ای در زبان های مختلف ادامه می دهند.
انسان ممکن است از متن ترس ها توهمات و آشفتگی های درون خویش خدایی را متصور شود؛ ولی چنین خدایی غیر از آن یگانه بی نشان است که برون از هرگونه وهم و اندیشه است. ذهنی که اسیر تعصب و پیش داوری است نمی تواند در کیفیت شناخت «حقیقت» باشد. ذهنی که دانستگی را وسیلهٔ رهایی از دانستگی قرار می دهد هرگز از حیلهٔ دانسته های خود رها نخواهد شد هرگز از محدودهٔ آن دانسته ها فراتر نخواهد رفت. ذهنی که اسیر دانستگی است و دانستگی را به عنوان ابزار آزادی به کار می گیرد به آزادی دست نخواهد یافت.
ترس ناشی از به خطر افتادن تعلقات و اندوخته ها است و ما نظریات و باورهای خود را نیز شکلی از اندوخته های خود می دانیم به همین جهت است که وقتی نظریات و باورهای مان مورد ضربه قرار می گیرند و نفی می شوند همان قدر دچار هراس می شویم که دارایی های مادی مان به خطر افتاده اند.
وقتی من فرزند خود را از دست می دهم رنج من به خاطر این نیست که او رفته، بلکه به خاطر این است که من تنها مانده ام، من مهم ام نه او.
کریشنامورتی در خانواده ای «تلوگو برهمن» و در دورانی که هندوستان مستعمره بریتانیا شمرده می شد به دنیا آمد. در اوایل نوجوانی این اقبال را داشت تا با یکی از اعضای عالی رتبه انجمن تئوسوفی، رازورز مشهور چارلز وبستر لیدبیتر، که به طور موقتی در اداره مرکزی این انجمن عرفانی در آدیار، چنای در جنوب مَدرس (چنای) مشغول بود برخورد کند.او سپس به همراه برادرش و تحت سرپرستی «آنی بسانت» و «لیدبیتر»، رهبران انجمن در آن زمان، به انگلستان آمد. آنان بر این باور بودند که این کودک همان معلمی خواهد بود که جهان در انتظار اوست. بعدها در جوانی، کریشنامورتی این ایده را نفی کرد و سازمان جهانی فرمان ستارگان را که حامی این اندیشه بود و رهبری اش را در دست داشت منحل اعلام کرد.
او اعلام کرد که پیرو هیچ ملیت، طبقه، مذهب یا فلسفه ای نیست و بدین ترتیب به طور مستقل و آزاد به زندگی و فعالیت ادامه داد و بقیه عمر خود را در سفر به جهان، صحبت کردن با افراد و گروه های بزرگ و کوچک سپری کرد. او نویسنده کتاب های بسیاری بود، مانند اولین و آخرین رهایی، فقط انقلاب و دفتر یادداشت کریشنامورتی. بسیاری از مذاکرات و مباحثات او منتشر شده است. آخرین بحث های عمومی او در مدرس، هندوستان، در ژانویه سال ۱۹۸۶ بود؛ یک ماه قبل از مرگش در خانه اش در اوهای کالیفرنیا.
حامیان او از طریق بنیادهای غیرانتفاعی در هند، بریتانیا و ایالات متحده، چندین مدرسه مستقل بر اساس دیدگاه های او در آموزش و پرورش، تأسیس کرده اند. آن ها همچنان به رونویسی و توزیع هزاران سخنرانی او، بحث های گروهی و شخصی ای که داشته و نوشته هایش با استفاده از انواع فرمت های رسانه ای در زبان های مختلف ادامه می دهند.
wiki: جیدو کریشنامورتی