سید محسن امین

ابومحمد باقر محسن مشهور به سید محسن امین از علما و فقهای شیعه در سال ۱۲۸۴ (قمری) در روستای شقراء، تابع بخش هونین دیده به دنیا گشود.نسبش با چند واسطه به زید بن علی فرزند علی بن حسین می رسد.
سید محمدحسین
سید جواد مرتضی
سید نجیب الدین فضل الله العاملی العیناثی
در هفت سالگی قرآن را حفظ کرد و خواندن و نوشتن را فرا گرفت. سپس در مدارس جبل عامل به فراگیری مقدمات علوم، مانند نحو، صرف، منطق، معانی و برخی دروس فقه و اصول مشغول شد.پس از گذراندن دروس نخستین، جهت تکمیل تحصیلات دینی اش به حوزه نجف رفت و در آنجا به درجه اجتهاد دست یافت.در سال ۱۸۹۸، پس از یازده سال اقامت در نجف، به دعوت مردم دمشق، برای امامت، ارشاد و وعظ به آنجا رفت.
وی پس از نگارش رساله ای با عنوان التنزیه لاعمال الشبیه، که در آن اثبات کرده بود قمه زنی و زنجیرزنی و پاره ای از رسوم عزاداری عوام، اعمال غیرشرعی، حرام و شیطانی اند، همچنین گفته بود حجامت اگر به توصیه طبیب نباشد حرام است. وی با بیان عقاید خود مورد خشم مردم عوام قرار گرفت و پس از تهمت ها و توهین های فراوان طردش کردند. گرچه پس از چندی و با شدیدتر شدن این عداوت عوام با امین، برخی همچون سید ابوالحسن اصفهانی و محمدحسین کاشف الغطاء احساس وظیفه کرده، به حمایت از او برخاستند و حتی فتاوای مشابه نظر او صادر کردند، اما امین تا آخر عمر خانه نشین شد.
امین در چهارم رجب سال ۱۳۷۱ ـ ۳۰ مارس ۱۹۵۳ در بیروت درگذشت و در صحن حرم زینب در دمشق دفن شد.

سیّد محسن امین عامِلی (۱۸۶۵ - ۱۹۵۲) عالم شیعی لبنانی، ادیب، نویسنده و شاعر عرب زبان.
• «به هر حال شهادت امام حسین علیه السلام ... به عنوان وسیله ای برای جاودان نگه داشتن مکتب و محکوم ساختن دشمن تنها راه حلّ منطقی عاقلانه ای بود که با توجّه به مشکلات موجود از انجام دادن آن گریزی نبود و جز آن راه دیگری وجود نداشت. با این بیان روشن می شود که چگونه امام حسین علیه السلام با فدا کردن جان خود و خاندان و فرزندان عزیزش دین جد خویش رسول اللّه صلی الله علیه و آله وسلم را پاسداری کرد و شک نیست که جز با شهادت امام حسین علیه السلام هرگز پایه های حکومتی بنی امیه متزلزل نمی شد.»منبع: فی رحاب أئمة أهل البیت، نوشتهٔ سید محسن امین، جلد ۴، بخش «حسین بن علی ابن ابیطالب»

[ویکی شیعه] سید محسن امین حسینی عامِلی (۱۲۸۴- ۱۳۷۱ق )، فقیه، ادیب و شرح حال نگار شیعی اهل جبل عامل لبنان که نسب وی به حسین ذی الدمعه فرزند زید شهید می رسد. او برای پیگیری علوم دینی به نجف اشرف هجرت کرد و سطح و خارج فقه و اصول را آموخت و به درجه اجتهاد رسید و خود نیز شاگردانی تربیت کرد. وی افزون بر علوم دینی ، در ادب نیز دستی داشت و شعر می سرود و نقد شعر می کرد.
اعیان الشیعه مهمترین اثر دانشنامه ای مشتمل بر معرفی علما و بزرگان شیعه است و با هدف شناساندن هویت فرهنگی شیعه و یادآوری نقش امامیه در اعتلای تمدن اسلامی تدوین شده است . وی برای تأمین منابع تحقیق و تألیف ، به نقاطی چون سوریه، اردن، فلسطین، مصر، عراق و ایران سفر کرد.
وی در سال ۱۳۷۱ق (۱۳۳۰ش) در دمشق درگذشت و در مقابل حرم حضرت زینب (س)، مقابل درب بزرگ دفن شد.