ذبیح الله محلاتی

ذبیح الله محلاتی مشتاق عسکری معروف به ذبیح الله محلاتی روحانی و نویسنده اهل ایران بود.او هنوز به سن بلوغ نرسیده بود که پدرش را از دست داد. وی در سال ۱۳۳۰ قمری برای تحصیل به عراق رفت و در حوزه علمیه نجف و سامرا درس خواند.او در سال ۱۳۷۶ قمری به ایران بازگشت و به نوشتن کتاب پرداخت. برخی از آثار او عبارتند از: ریاحین الشریعه، مآثر الکبرا فی تاریخ سامرا و فرسان الهیجاء.

[ویکی اهل البیت] ذبیح اللَّه محلاتی. این صفحه مدخلی از اثر آفرینان است
عالم دینی، متکلم، خطیب و محقق. در محلات به دنیا آمد. پس از نشو و نما و تحصیل مقدمات در زادگاهش نزد شیخ عبدالحسین کبیر به همراه مادر برای تکمیل علوم به نجف رفت. او در محضر علامه نایینی و آیت اللَّه ضیاءالدین عراقی و آیت اللَّه اصفهانی و آیت اللَّه حاج سید حسن صدر و آیت اللَّه جواد بلاغی تلمذ کرد و همچنین از اساتیدی چون آیت اللَّه سید محمد فیروزآبادی و آیت اللَّه میرزا آقا اصطهباناتی و آیت اللَّه شیخ عبدالحسین رشتی و دیگران بهره برد تا به مراتب علمی نایل شد و از اساتید بزرگ نجف اجازه اجتهاد و روایت گرفت.
سپس در سامرا ساکن گردید و به بحث و تألیف مشغول شد و در ضمن آن از بحث های رجال و حدیث و درایه آیت اللَّه میرزا محمد عسکری تهرانی بهره مند شد. در 1376 ق به ایران بازگشت و در تهران ساکن گردید و به تألیف و امامت جماعت پرداخت.
از آثارش: «ریاحین الشریعة» شرح حال زنان دانشمند شیعه در شش مجلد؛ «اختران تابناک»؛ «مأثر الکبراء فی تاریخ سامرا»، به عربی؛ «الحق المبین»، در قضاوت های امیرالمؤمنین علیه السلام؛ «شمس الضحی»؛ «قرةالعین» در حقوق والدین؛ «کشف العثار» در مفاسد خمر و قمار؛ «کشف الغرور» در مفاسد بی حجابی؛ «کشف البنیان عن جنایات عثمان»؛ «کشف حقیقت»؛ «کشف الغاشیة»؛ «کشف الهاویة» در جنایات معاویه؛ «لطائف الحکایات»؛ «کشف المغیبات»؛ «فرسان الهیجاء»؛ «وقایع الایام» در هشت مجلد که سه مجلد آن «مجالس الواعظین» نام دارد؛ «الکلمة التامة» در احوال اکابر عامه.