غزوه بنی قریظه

wikishia: یهود بنی قریظه در جریان محاصره سپاه ده هزار نفری مشرکین، قابل بخشودن نبود.
وَأَنْزَلَ الَّذِینَ ظَاهَرُوهُمْ مِنْ أَهْلِ الْکِتَابِ مِنْ صَیَاصِیهِمْ وَقَذَفَ فِی قُلُوبِهِمُ الرُّعْبَ فَرِیقًا تَقْتُلُونَ وَتَأْسِرُونَ فَرِیقًا.وَأَوْرَثَکُمْ أَرْضَهُمْ وَدِیَارَهُمْ وَأَمْوَالَهُمْ وَأَرْضًا لَمْ تَطَئُوهَا ۚ وَکَانَ اللَّهُ عَلَیٰ کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرًا و کسانی از اهل کتاب را که با همپُشتی کرده بودند، از دژهایشان به زیر آورد و در دلهایشان هراس افکند: گروهی را می کشتید و گروهی را اسیر می کردید. و زمینشان و خانه ها و اموالشان و سرزمینی را که در آن پا ننهاده بودید به شما میراث داد، و خدا بر هر چیزی تواناست.
الَّذِینَ عاهَدْتَ مِنْهُمْ، ثُمَّ یَنْقُضُونَ عَهْدَهُمْ فِی کُلِّ مَرَّةٍ، وَ هُمْ لا یَتَّقُونَ. فَإِمَّا تَثْقَفَنَّهُمْ فِی الْحَرْبِ فَشَرِّدْ بِهِمْ مَنْ خَلْفَهُمْ لَعَلَّهُمْ یَذَّکَّرُونَ. وَ إِمَّا تَخافَنَّ مِنْ قَوْمٍ خِیانَةً فَانْبِذْ إِلَیْهِمْ عَلی سَواءٍ، إِنَّ اللَّهَ لا یُحِبُّ الْخائِنِین . همانان که از ایشان پیمان گرفتی ولی هر بار پیمان خود را می شکنند و پروا نمی دارند. پس اگر در جنگ بر آنان دست یافتی با آنان، کسانی را که در پی ایشانند تارومار کن، باشد که عبرت گیرند. و اگر از گروهی بیمِ خیانت داری به سویشان بینداز به طور یکسان ، زیرا خدا خائنان را دوست نمی دارد.
بامداد بیست و چهارم ذی القعده بود که رسول خدا- صلّی اللّه علیه و آله- و مسلمانان از پیرامون خندق به مدینه بازگشتند و اسلحه خود را نهادند، اما چون هنگام ظهر فرا رسید، جبرءیل فرود آمد و به رسول خدا گفت: خدا تو را می فرماید که: بر سر «بنی- قریظه» رهسپار شوی، و هم اکنون من بر سر ایشان می روم و در قلعه هایشان زلزله می اندازم، رسول خدا بلال را فرمود تا: در میان مردم اعلام کند که هر کس مطیع و شنوای امر خدا و رسول است باید نماز عصر را جز در «بنی قریظه» نخواند. رسول خدا «عبد اللّه بن أمّ مکتوم» را در مدینه جانشین گذاشت و با سه هزار نفر از مسلمانان که سی و شش اسب داشتند رهسپار شد و رایت را به دست علی- علیه السلام- داد، و او را پیش فرستاد.و یهودیان با دیدن آنها به رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم ناسزا می گفتند. رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم در نزدیک چاه ابّی که از چاه های بنی قریظه و پائین حره بنی قریظه بود مستقر شد. بنی قریظه در قسمت عالیه مدینه سکونت داشتند، در حالی که مرکز مدینه و مسجد النبی صلی الله علیه و آله و سلم در قسمت سافله بوده است. آن حضرت، ابتدا یهودیان را به اسلام دعوت کرد اما آنان نپذیرفتند، بنابراین محاصره ادامه یافت.
محاصره بنی قریظه به نقل ابن اسحاق بیست و پنج روز و به نقل واقدی پانزده روز (از چهارشنبه 23 ذی قعده سال پنجم) به درازا کشید.دراین مدت تیراندازی از دو سوی در جریان بود، و یهودیان امید آن داشتند تا با مقاومت آنها، مسلمانان دست از محاصره آنان بردارند. تیراندازی مسلمانان به حدی شدید بود که آنان یقین کردند که مسلمانان رفتنی نیستند.