شب عاشورا

wikishia: فرهنگ عاشورا است
حسان                      
شب دهم محرم سال 61 هجری، امام حسین علیه السلام و یارانش با نیایش و نماز، به آماده سازی خود و سلاح ها و تحکیم میثاق های استوار یاری و فداکاری پرداختند، چرا که فردای آن روز، حماسه عظیم عاشورا و شهادت حیاتبخش آنان رقم می خورد. شب عاشورا را امام حسین علیه السلام از سپاه کوفه مهلت خواست تا به عبادت و تلاوت بپردازد.
همان شب، برای یارانش سخنرانی کرد و آنان مراتب اخلاص و وفای خویش را در سخنرانی های پرشور خود ابراز کردند. در همین شب بود که یاران شهادت طلب، از خوشحالی سعادت شهادت که فردا نصیبشان می شد با هم مزاح می کردند، مثل حبیب و بریر و صدای یاران امام به نجوا و زمزمه نیایش، همچون کندوی زنبوران به گوش می رسید.
شب عاشورا لحظه ای چشمان امام را خواب گرفت. رسول خدا صلی الله علیه و آله را در خواب دید که به او خبر شهادتش را می داد. این خواب، اهل بیت را آشفته و گریان ساخت. در چنین شبی، امام در خیمه خویش به آماده سازی سلاح خود مشغول بود و شعر «یا دهراف لک من خلیل...» را می خواند.
امام سجاد علیه السلام که در خیمه بود با شنیدن آن چشمش اشگبار شد و زینب گریست و امام حسین علیه السلام خواهر را دلداری داد و به صبر سفارش کرد. آن شب، شب قدر بزرگمردانی بود که با انتخاب شهادت، عزت ابدی و نام جاودان را برای خود رقم زدند.
جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، نشر معروف.