عمرو بن عبدود

عمرو بن عبدود قهرمانی از قبیله قریش بود. گفته می شود که او ارزشی بیش از هزار سرباز را داشته است. او بیشتر برای مبارزه در غزوه خندق رو به روی علی ابن ابی طالب و کشته شدنش توسط علی شناخته شده است.

[ویکی فقه] عمرو بن عبدود عامری از بنی لؤی از قبیله ی قریش و از سوارکاران و شجاعان مشهور بود؛ به طوری که هیچ یک از جنگ جویان عهد جاهلیت به پای او نمی رسیدند. به او فارس یلیل می گفتند؛ یعنی کسی که با هزار سوار برابری می کند.
پس از سرگردانی سپاه شرک ، سرانجام عمرو بن عبدود با چند تن دیگر از سران جنگ مانند ضرار بن خطاب و هبیره بن ابی وهب و نوفل بن عبدالله و عکرمه و دیگران بر اسبان خود سوار شده و لباس جنگ پوشیدند. اطراف خندق را گردش کرده و بالاخره تنگنایی پیدا کردند که عرضش کم تر از جاهای دیگر بود. بر اسبان خود رکاب زده و به هر ترتیبی بود خود را به این سوی خندق رساندند . اسبان را به جولان در آورده، شروع به تاخت و تاز کردند. برای جنگ مبارز و هماورد طلبیدند.هیچ یک از آنان در شجاعت،شهرت عمرو بن عبدود را نداشت. سالخورده تر و باتجربه تر از وی در جنگ ها نبود، بلکه به گفته اهل تاریخ در آن روزگار هیچ شجاعی در میان عرب شهرت عمرو بن عبدود را نداشت. او را«فارس یلیل»می نامیدند . با هزار سوار او را برابر می دانستند. از این رو مسلمانان نیز از جنگ با او واهمه داشتند و گرنه همراهان او چندان ابهتی برای آن ها نداشت. عمروبن عبدود که توانسته بود خود را به این سوی خندق برساند و آرزوی خود را که جنگ در میدان باز با مسلمانان باشد، برآورده سازد،با نخوت و غروری خاص اسب خود را به جولان در آورده و مبارز طلبید.
جنگیدن حضرت علی(ع) با عمر بن عبدود
دنباله ماجرا را راویان به دو گونه نقل کرده اند، در برخی از روایات است که چون علی(ع)دید اینان خود را به این سوی خندق رسانده اند، با چند تن از مسلمانان به میدان آمده و خود را به تنگنایی که عمرو بن عبدود و همراهانش از آن آمده بودند رساند. راه بازگشت را بر آن ها بست . در نتیجه عمرو ناچار به جنگ گردید و مبارز طلبید . حضرت علی(ع) به جنگ او آمد. او را به قتل رسانید.
← داستاد مبارزه حضرت در سیره حلبی
۱. ↑ سید هاشم رسولی محلاتی، زندگانی حضرت محمد(ص)،دفتر نشر فرهنگ اسلامی، ص ۴۱۵؛ تاریخ یعقوبی، احمد بن ابی یعقوب ابن واضح یعقوبی (م بعد ۲۹۲)، ترجمه محمد ابراهیم آیتی ، تهران ، انتشارات علمی و فرهنگی ، چ ششم ، ۱۳۷۱ش.،ج ۱،ص ۴۰۹۲. ↑ البدایة و النهایة، أبو الفداء اسماعیل بن عمر بن کثیر الدمشقی (م ۷۷۴)، بیروت، دار الفکر، ۱۴۰۷/ ۱۹۸۶ج ۴،ص ۱۰۶
منبع
...