بیشاپور

بیشاپور (به پارسی میانه: vēhšābuhr یا bēšābūr, به پارسی میانهٔ سنگ نبشته ای: 𐭡𐭩𐭱𐭧𐭯𐭥𐭧𐭥𐭩 byšḥpwḥry یا 𐭡𐭩𐭱𐭧𐭯𐭥𐭧𐭫𐭩 byšḥpwḥly، به پهلوی (پارتی): 𐭅𐭉𐭇𐭔𐭇𐭐𐭅𐭇𐭓 wyhšhypwhr، به سغدی: ܘܝݎܫܦܘܪ wyxšpwr, به سریانی: ܒܝܫܗܒܘܪ، به عربی: بیشابور) یکی از شهرهای باستانی ایران در بخش مرکزی کازرون و در استان فارس است که در زمان ساسانیان ساخته شده است و امروزه ویرانه های آن برجای مانده است و در ۱۳۹۷/۰۴/۰۹ به ثبت نهایی در میراث جهانی یونسکو در اجلاس بحرین رسید.
معبد آناهیتا
کاخ والرین
ایوان موزائیک
ستون های سنگ یادبود بیشاپور
بیشاپور یکی از کهن ترین شهرهایی است که پیشینه ساخت آن در سنگ نوشته ای موجود است. بیشاپور از شهرهای دارای طراحی و مهندسی ویژه روزگار خود بوده است. در کتاب های تاریخی، نام این شهر با عنوان های بیشاپور، بیشابور، به شاپور، بیشاور و «به اندیوشاپور» ضبط شده است. شهر بیشاپور مرکز ایالت و کوره اردشیرخوره بوده است. بیشاپور تا قرن هفتم هجری آباد و مسکونی بوده است و پس از آن ویران شده است. بیشاپور گنجینه ای از آثار ارزشمند ساسانی مانند معبد آناهیتا است.
سبک معماری بنا شیوه پارتی است.
بیشاپور به سال ۲۶۶ میلادی و به دستور شاپور اول پادشاه ساسانی ساخته شده است. پس از پیروزی شاپور بر والرین امپراتور روم، شاپور دستور داد در ناحیه ای خوش آب و هوا بر سر راه تخت جمشید به تیسفون شهری بنا کنند. این جاده در زمان هخامنشیان، شهرهای تخت جمشید و استخر را به شوش وصل می کرد. شاپور نام خود را بر این شهر نهاد. معماری از اهالی سوریه قدیم به نام اِپسای برای ساخت شهر تازه انتخاب شد.