صدمه

[ویکی فقه] برخورد شدید جسمی سخت با جسمی دیگر، همچون برخورد انسانی بر اثر دویدن و مانند آن با انسانی دیگر را صَدْمَه گویند.
از این عنوان در باب دیات سخن گفته اند.
معنای صادم و مصدوم
به فرد صدمه زننده «صادم» و به فرد صدمه دیده «مصدوم» گویند.
احکام صدمه
هرگاه کسی به قصد کشتن دیگری خود را به او بکوبد و یا صدمه به گونه ای باشد که غالباً منجر به قتل می گردد، صدمه زننده قصاص می شود؛ اما اگر بدون قصد کشتن به او صدمه بزند یا صدمه ای نباشد که غالباً قتل را به دنبال دارد، ولی اتفاقاً منجر به مرگ صدمه دیده گردد، بر صدمه زننده دیه ثابت می شود و چنانچه خود صدمه زننده کشته شود یا آسیب ببیند، در صورتی که مصدوم در ملک خود یا ملکی مباح و یا راهی وسیع و مانند آن توقف کرده باشد، ضمانی بر عهده او نیست و خون صادم هدر است؛ اما اگر مصدوم در جایی که حق توقف نداشته، توقف کرده باشد، مانند اینکه در مسیر عمومی باریک بنشیند و صادم برای عبور چاره ای جز برخورد نداشته و بدون قصد تعرض ، با او برخورد کرده باشد، دیه صادم بر عهده مصدوم است و او ضامن خواهد بود چنانچه دو نفر عاقل بالغ خود را به یکدیگر بکوبند؛ سواره باشند یا پیاده یا یکی سواره و دیگری پیاده و هر دو بر اثر آن بمیرند، در صورتی که قصد کشتن یکدیگر را نداشته باشند و نوع صدمه نیز به گونه ای نباشد که منجر به قتل می گردد، قتل شبه عمد به شمار می رود و چون قتل به هر دو منتسب می باشد، هرکدام باید نصف دیه را به ورثه دیگری بپردازد و اگر سواره بوده اند، باید نصف قیمت مرکب در صورت تلف ونصف خسارت وارده بر مرکب و سایر وسایل را به دیگری پرداخت کند و در هر صورت، میان دو دیه و یا خسارت وارده به طرفین، تقاص صورت می گیرد و از یکدیگر کم می شود و در فرض وجود اختلاف در دیه و خسارتها، مقدار اضافه به ورثه طرف مقابل پرداخت می گردد. همچنین است اگر برخورد خطای محض باشد، مانند جایی که مسیر تاریک باشد و برخورد کنندگان یکدیگر را نبینند یا برخورد کنندگان، کودک یا دیوانه باشند؛ لیکن دیه بر عهده عاقله( عاقله ) می باشد؛ اما تقاص صورت نمی پذیرد، مگر آنکه عاقله آنان از وارثان باشند چنانچه برخورد از روی عمد باشد؛ بدین گونه که هر دو یا یکی قصد کشتن دیگری را داشته باشد یا صدمه به گونه ای باشد که غالباً منجر به قتل می گردد، حکم قتل عمد جاری می شود