بهلول

نام او وهیب بن عمرو بود'بُهلول ('بهلول دانا، بهلول مجنون کوفی یا ابو وهیب بن عمرو صیرفی کوفی، ) یکی از عقلای مجانین سدهٔ دوم هجری و معاصر هارون الرشید بود. وی در کوفه رشد و نمو یافت و مردم محل او را با نام فارسی بهلول دانا می نامیدند. هارون و خلفای دیگر از او موعظه می طلبیدند. او در همان شهر ادب می آموخت و سپس خود را به دیوانگی زد. او در سال ۱۹۰ قمری درگذشت. اخبار و نوادر و اشعار زیادی به وی منتسب است.
بهلول ماهی
وی سنی و احتمالاً در سال ۱۸۸ق/ ۸۰۴م بود که هارون الرشید را ملاقات کرد. برخی بهلول را از شاگردان امام کاظم دانسته اند. زمانی که از سوی هارون الرشید در معرض خطر قرار گرفت خود را به دیوانگی زد ولی در مواقع لزوم به مردم پند و اندرز می داد.
بهلول به معنی «مرد خندان» یا «کسی که خوبی های زیادی دارد» می باشد. علمای شیعه بطور معمول از جمله نورالله شوشتری و صاحب روضات الجنات بهلول را از عرفا، زهاد، حکما، فقها و شعرای سنی می دانند.
مقبره بهلول در بغداد قرار دارد و سنگ قبری به تاریخ ۵۰۱ قمری لقب او را «سلطان مجذوب» نوشته است.واژهٔ بهلول در عربی به معنای «شاد و شنگول» است.

بهلول (ابهام زدایی). بهلول می تواند به موارد زیر اشاره داشته باشد:
بهلول، از عقلای مجانین سدهٔ دوم هجری و معاصر هارون الرشید
بهلول ماهی، از بزرگان یارسان
محمدتقی بهلول، عارف و فقیه معاصر
بهلول (مجله)، مجله طنز

بهلول (فیلم). بهلول فیلمی به کارگردانی صادق بهرامی و نویسندگی محمد شب پره محصول سال ۱۳۳۶ است.
صادق بهرامی
فخری خوروش
رضا رخشانی
پروانه
هوشنگ سارنگ
تقی ظهوری
مانی
منصور متین
احمد قدکچیان
عباس مصدق
رحیم روشنیان
اکبر خواجوی
سیدجواد ذبیحی
حسین محسنی
در دوران حکومت «هارون الرشید»، «جعفر برمکی» و «فضل بن ربیع» دو مرد قدرتمند حکومت هستند...

بهلول (مجله). بهلول یک نشریه طنز و اولین نشریه طنزی بود که در کشور ایران پس از انقلاب ۱۳۵۷ منتشر شد. این نشریه در سال ۵۷ آغاز و تا سال ۱۳۶۰ مجموعاً ۹۰ شماره منتشر شد.کشف خانه تیمی سران طاغوت، مجله بهلول، خرداد ۱۳۶۰   یک کاریکاتور دربارهٔ رابطه ریال با دلار
نشریه بهلول که رویه خود را فکاهی، سیاسی-انتقادی اعلام کرده بود، از نشریات موفق پیش از کودتای ۱۳۳۲ بود. این نشریه در سالهای پس از کودتا دیگر منتشر نشد؛ ولی شماره نخست پس از انقلاب در روز سه شنبه ۲۹ اسفند ۱۳۵۷، در ۲۸ صفحه، به قیمت ۵ تومان و با روی جلد و پشت جلد رنگی تحت عنوان: «دوره جدید، سال بیست و نهم» انتشار یافت.
سید احمد سکاکی صاحب امتیاز و مدیر مسئول، و سید ابراهیم سکاکی و سردبیر آن بود. این مجله از شماره ۲ زیر نظر شورای نویسندگان اداره می شد.
بهلول، بعنوان آغازگر حرکت مجدد مطبوعات طنز پس از انقلاب ۱۳۵۷ ایران به شمار می آید که بخشی از مطالب و تصاویر آن، تداوم بخش حرکات هزل پیش از خود است. عمده ترین مطالب بهلول شامل کاریکاتور، عکس، نثرهای کوتاه، صفحه جوک، گزارش طنز از مجلس (تماشاخانه پارلمان)، فرهنگ بهلول، داستان کوتاه (با امضای عوضعلی خان)، جدول و شعر بود.

بهلول یکی از عقلای مجانین سدهٔ دوم هجری و معاصر هارون الرشید بود.
• هارون الرشید:ای بهلول بگو ببینم نزد تو دوست ترین مردم چه کسی است؟• بهلول: همان کسی که شکم مرا سیر کند دوست ترین مردم نزد من است!• هارون الرشید: اگر من شکم تو را سیر کنم مرا دوست داری؟• بهلول: دوستی به نسیه و اما و اگر نمی شود!• «به بهلول گفتند: ریش تو بهتر است یا دم سگ؟ گفت: اگر از پل جستم ریش من و گرنه دم سگ.»

[ویکی شیعه] ابو وُهَیب بُهلول بن عمر صیرفی یا صوفی (وفات ۱۹۰ق/۸۰۶م)، مشهور به دانا، عاقل یا مجنون، نام شخصیتی است که در ادبیات عامیانه ایران شهرت بسیار دارد. بُهلول شیعه بود و برخی منابع از وی به عنوان شاگرد و مرید امام صادق (ع) یاد کرده اند.
نخستین گزارش هایی که از بهلول به دست رسیده، متعلق به نیمه اول قرن سوم قمری است که وی را در زمان مهدی عباسی (حک ۱۵۸-۱۶۹/۷۷۵-۷۸۵م) قرار می دهد. جاحظ (د۲۵۵ق/۸۶۹م) در نخستین روایت خود، او را مقابل اسحاق بن صبّاح (والی حجاز در زمان مهدی) قرارداده است و تشیع او را به روشنی اثبات می کند. در دو روایت دیگر، بهلول مردی گول(=ابله و نادان) و حتیٰ خالی از ظرافت جلوه می کند.