شهری بود در دشت خاوران در شمال خراسان کنونی نزدیک به دره گز . عبد الله عامر سردار عرب در سال ۳۱ ه . ق . آنرا گشود . اکنون ویرانست و جزو ترکمنستان شوروی است .
ابیورد
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
ابیورد. [ اَ وَ ] ( اِخ ) یاقوت گوید: ایرانیان در اخبار خویش آرندکه کیکاوس زمینی را بخراسان به اقطاع باوردبن گودرزکرد و او شهری بدانجا بساخت که بنام بانی آن باورد منسوب شد. و بخراسان میان سرخس و نساء واقع است و آبی ناگوار و هوائی وبائی دارد و بیماری عرق ( مراد عرق مدنی است ) بدانجا بسیار باشد. و آنرا باورد نیز نامند و از این شهر است : ادیب ابوالمظفر محمدبن احمدبن محمدبن احمد الاموی المعاوی الشاعر و اصل او از قریه ٔکوفن یکی از قراء ابیورد است و او در هر فن از علوم امام و عارف به نحو و لغت و نسب و اخبار است و در بلاغت و انشاء صاحب یدی طولی است و در همه این دانشها او را کتاب است و شعر او سائر و مشهور است و وفات وی به بیستم ربیعالاول سال 507 هَ. ق. بود. و ابوالفتح بستی راست در مدیح او:
اذاما سقی اﷲ البلاد و اهلها
فخص بسقیاها بلاد ابیورد
فقد اخرجت شهماً خطیراً باسعد
مبرّاً علی الاقران کالاسد الورد
فتی قدسرت فی سر اخلاقه العلی
کما قد سرت فی الورد رائحةالورد.
و فتح ابیورد بدست عبداﷲبن عامربن گریز به سال سی ویک از هجرت بود و بعضی گفته اند پیش از این سال احنف قیس این شهر را فتح کرده است. و نسبت بدان باوردی و ابیوردی است. و شاید همین شهری است که فعلاً محمدآباد گویند در مغرب مرو وقتی تابع خراسان بوده فعلاً جز بلاد روس است و در قرن ششم مقر اسقف شامی بوده است. بشمال شرقی ایران از بلاد ثغری ایران و روس میان سرخس و گوگ تپه و جنوب شرقی عشق آباد. یکی از سرچشمه های رود اترک نزدیک ابیورد است و ابوعلی فضیل بن عیاض و انوری ابیوردی شاعر و ابوالمظفراحمدبن محمد اموی بدین شهر منسوبند. رجوع به انساب سمعانی و حبط 1 ص 171، 273، 338، 356، 369، 370، و حبط2 ص 113، 137، 182، 192، 221، 229، 230، 243، 244، 246، 247، 249، 278، 280، 282، 283، 284، 304، 318 و ترجمه تاریخ یمینی ص 130 و 152 و 220 و 229 و ذیل جامعالتواریخ ص 2 و 88 و مرآت البلدان ذیل ابیورد و تاریخ مغول تألیف عباس اقبال ص 51 و 467 و معجم البلدان شود.
اذاما سقی اﷲ البلاد و اهلها
فخص بسقیاها بلاد ابیورد
فقد اخرجت شهماً خطیراً باسعد
مبرّاً علی الاقران کالاسد الورد
فتی قدسرت فی سر اخلاقه العلی
کما قد سرت فی الورد رائحةالورد.
و فتح ابیورد بدست عبداﷲبن عامربن گریز به سال سی ویک از هجرت بود و بعضی گفته اند پیش از این سال احنف قیس این شهر را فتح کرده است. و نسبت بدان باوردی و ابیوردی است. و شاید همین شهری است که فعلاً محمدآباد گویند در مغرب مرو وقتی تابع خراسان بوده فعلاً جز بلاد روس است و در قرن ششم مقر اسقف شامی بوده است. بشمال شرقی ایران از بلاد ثغری ایران و روس میان سرخس و گوگ تپه و جنوب شرقی عشق آباد. یکی از سرچشمه های رود اترک نزدیک ابیورد است و ابوعلی فضیل بن عیاض و انوری ابیوردی شاعر و ابوالمظفراحمدبن محمد اموی بدین شهر منسوبند. رجوع به انساب سمعانی و حبط 1 ص 171، 273، 338، 356، 369، 370، و حبط2 ص 113، 137، 182، 192، 221، 229، 230، 243، 244، 246، 247، 249، 278، 280، 282، 283، 284، 304، 318 و ترجمه تاریخ یمینی ص 130 و 152 و 220 و 229 و ذیل جامعالتواریخ ص 2 و 88 و مرآت البلدان ذیل ابیورد و تاریخ مغول تألیف عباس اقبال ص 51 و 467 و معجم البلدان شود.
دانشنامه عمومی
اَبیوَرد با نام های دیگر اباورد، باورد و خاوران، از شهرهای کهن ایران در شمال خراسان (شهرستان درگز کنونی، بر دامنه شمالی کوه های هزار مسجد است.
ابوسعید ابوالخیر
اوحدالدین انوری ابیوردی
نادرشاه افشار
دربارهٔ اینکه این شهر هنوز برجا است یا نه، اختلاف نظر وجود دارد. برخی بر این نظرند که ابیورد همان شهری است که امروزه بدان محمدآباد می گویند و در سمت باختری مرو واقع است. برخی نیز گفته اند که ابیورد کامل ویران شده و ویرانه های آن اکنون در کشور ترکمنستان، در حدود هشت کیلومتری غرب ایستگاه قهقهه، در مسیر راه آهن عشق آباد به مرو واقع است. به نوشته بارتولد، در نزدیکی های ابیورد کهنه، قریه دیگری هست که آن نیز در گذشته ابیورد خوانده می شود و اکنون پشتک نامیده می شود.
فردوسی در شاهنامه نام باورد را در بیتی چنین آورده است:
دربارهٔ وجه تسمیه ابیورد صاحب مرآت البلدان می نویسد:به عقیده عجم یک قطعه از خراسان را کیکاوس به آورد پسر گودرز اجاره داد و او در آن قطعه شهر ابیورد بنا نهاد و بر این نام موسوم کرد.
ابوسعید ابوالخیر
اوحدالدین انوری ابیوردی
نادرشاه افشار
دربارهٔ اینکه این شهر هنوز برجا است یا نه، اختلاف نظر وجود دارد. برخی بر این نظرند که ابیورد همان شهری است که امروزه بدان محمدآباد می گویند و در سمت باختری مرو واقع است. برخی نیز گفته اند که ابیورد کامل ویران شده و ویرانه های آن اکنون در کشور ترکمنستان، در حدود هشت کیلومتری غرب ایستگاه قهقهه، در مسیر راه آهن عشق آباد به مرو واقع است. به نوشته بارتولد، در نزدیکی های ابیورد کهنه، قریه دیگری هست که آن نیز در گذشته ابیورد خوانده می شود و اکنون پشتک نامیده می شود.
فردوسی در شاهنامه نام باورد را در بیتی چنین آورده است:
دربارهٔ وجه تسمیه ابیورد صاحب مرآت البلدان می نویسد:به عقیده عجم یک قطعه از خراسان را کیکاوس به آورد پسر گودرز اجاره داد و او در آن قطعه شهر ابیورد بنا نهاد و بر این نام موسوم کرد.
wiki: ابیورد
ابی ورد (انگلیسی: AbiWord) یک نرم افزار آزاد و متن باز واژه پرداز است. اسم «AbiWord» (تلفظ به صورت ، مثل اسم، «Abby» + کلمه ) از ریشهٔ اصلی کلمهٔ اسپانیایی «æbierto» به معنی «باز» مشتق شده.
www.abisource.com/viewvc/abiword/
ابی ورد در اصل توسط شرکت SourceGear به عنوان اولین بخش برنامهٔ AbiSuite شروع شد اما بعد از تغییر تجارت SourceGear به توسعه های قراردادی، توسط توسعه دهندگان متن باز مورد حمایت قرار گرفت. ابی ورد الان روی لینوکس، مایکروسافت ویندوز، ReactOS، سولاریس، AmigaOS 4.0 (با استفاده از Cygnix X11)، میگو (روی تلفن هوشمند Nokia N9)، و دیگر سیستم های عامل اجرا می شود.
سیستم عامل Mac OS X از سال ۲۰۰۵ از نسخهٔ ۲٫۴ این نرم افزار استفاده می کند. همچنین نسخهٔ فعلی این نرم افزار به طور عادی روی Mac OS X با استفاده از X11.app قابل اجراست.
ابی ورد بخشی از پروژهٔ AbiSource است که شماری از ابزارهای مرتبط با ادارات را توسعه می دهد.
www.abisource.com/viewvc/abiword/
ابی ورد در اصل توسط شرکت SourceGear به عنوان اولین بخش برنامهٔ AbiSuite شروع شد اما بعد از تغییر تجارت SourceGear به توسعه های قراردادی، توسط توسعه دهندگان متن باز مورد حمایت قرار گرفت. ابی ورد الان روی لینوکس، مایکروسافت ویندوز، ReactOS، سولاریس، AmigaOS 4.0 (با استفاده از Cygnix X11)، میگو (روی تلفن هوشمند Nokia N9)، و دیگر سیستم های عامل اجرا می شود.
سیستم عامل Mac OS X از سال ۲۰۰۵ از نسخهٔ ۲٫۴ این نرم افزار استفاده می کند. همچنین نسخهٔ فعلی این نرم افزار به طور عادی روی Mac OS X با استفاده از X11.app قابل اجراست.
ابی ورد بخشی از پروژهٔ AbiSource است که شماری از ابزارهای مرتبط با ادارات را توسعه می دهد.
wiki: ابیورد
دانشنامه آزاد فارسی
اَبیوَرد
شهر قدیم در دشت خاوران، در شمال استان خراسان رضوی. نزدیک درگز و در دامنۀ شمالی کوه های شمالی خراسان، یعنی در جمهوری ترکمنستان، قرار دارد. آثاری از روزگار اشکانیان در آن وجود دارد. ویرانه های این شهر در هشت کیلومتری ایستگاه راه آهن قهقهه دیده می شود. به آن باورد یا پا ارت و پاورت نیز می گویند.
شهر قدیم در دشت خاوران، در شمال استان خراسان رضوی. نزدیک درگز و در دامنۀ شمالی کوه های شمالی خراسان، یعنی در جمهوری ترکمنستان، قرار دارد. آثاری از روزگار اشکانیان در آن وجود دارد. ویرانه های این شهر در هشت کیلومتری ایستگاه راه آهن قهقهه دیده می شود. به آن باورد یا پا ارت و پاورت نیز می گویند.
wikijoo: ابیورد
پیشنهاد کاربران
اَبیوَرد ( نام های دیگر: اباورد، باورد ) از شهرهای کهن ایران در شمال خراسان، بر دامنه شمالی کوه های هزار مسجد است.
موقعیت جغرافیایی
دربارهٔ اینکه این شهر هنوز برجا است یا نه، اختلاف نظر وجود دارد. برخی بر این نظرند که ابیورد همان شهری است که امروزه بدان محمدآباد می گویند و در سمت باختری مرو واقع است. برخی نیز گفته اند که ابیورد کامل ویران شده و ویرانه های آن اکنون در کشور ترکمنستان، در حدود هشت کیلومتری غرب ایستگاه قهقهه، در مسیر راه آهن عشق آباد به مرو واقع است. به نوشته بارتولد، در نزدیکی های ابیورد کهنه، قریه دیگری هست که آن نیز در گذشته ابیورد خوانده می شود و اکنون پشتک نامیده می شود.
فردوسی در شاهنامه نام باورد[۱] را در بیتی چنین آورده است:
میان سرخس است نزدیک طوس ز باورد برخاست آوای کوس
نام گذاری
درباره وجه تسمیه ابیورد صاحب مرآت البلدان می نویسد: به عقیده عجم یک قطعه از خراسان را کیکاوس به اورد پسر گودرز اجاره داد و او در آن قطعه شهر ابیورد بنا نهاد و بر این نام موسوم کرد.
چهره های نامدار
اوحدالدین انوری ابیوردی
پانویس
↑ در بیشتر منابع کهن از ابیورد با نام باورد یاد رفته.
جستارهای وابسته
ایل افشار
فهرست شهرهای باستانی و تاریخی ایران
منابع
انوشه، حسن ( به سرپرستی ) . دانشنامه ادب فارسی: ادب فارسی در آسیای میانه. چاپ اول ( ویراست دوم ) . تهران: سازمان چاپ و انتشارات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، ۱۳۸۰. ISBN 964 - 422 - 417 - 5 ( جلد اول ) .
از ویکی پدیا
موقعیت جغرافیایی
دربارهٔ اینکه این شهر هنوز برجا است یا نه، اختلاف نظر وجود دارد. برخی بر این نظرند که ابیورد همان شهری است که امروزه بدان محمدآباد می گویند و در سمت باختری مرو واقع است. برخی نیز گفته اند که ابیورد کامل ویران شده و ویرانه های آن اکنون در کشور ترکمنستان، در حدود هشت کیلومتری غرب ایستگاه قهقهه، در مسیر راه آهن عشق آباد به مرو واقع است. به نوشته بارتولد، در نزدیکی های ابیورد کهنه، قریه دیگری هست که آن نیز در گذشته ابیورد خوانده می شود و اکنون پشتک نامیده می شود.
فردوسی در شاهنامه نام باورد[۱] را در بیتی چنین آورده است:
میان سرخس است نزدیک طوس ز باورد برخاست آوای کوس
نام گذاری
درباره وجه تسمیه ابیورد صاحب مرآت البلدان می نویسد: به عقیده عجم یک قطعه از خراسان را کیکاوس به اورد پسر گودرز اجاره داد و او در آن قطعه شهر ابیورد بنا نهاد و بر این نام موسوم کرد.
چهره های نامدار
اوحدالدین انوری ابیوردی
پانویس
↑ در بیشتر منابع کهن از ابیورد با نام باورد یاد رفته.
جستارهای وابسته
ایل افشار
فهرست شهرهای باستانی و تاریخی ایران
منابع
انوشه، حسن ( به سرپرستی ) . دانشنامه ادب فارسی: ادب فارسی در آسیای میانه. چاپ اول ( ویراست دوم ) . تهران: سازمان چاپ و انتشارات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، ۱۳۸۰. ISBN 964 - 422 - 417 - 5 ( جلد اول ) .
از ویکی پدیا
شهر ابیورد جزیی از خراسان بزرگ بود که در
در غرب شهر مرو واقع بود
این شهر توسط خانات ازبک ویران شد
و هم اکنون شهر محمد آباد در آن ناحیه
بنا شده است
ویرانی ی
شهر ابیورد در کشور ترکمنستان واقع است
شهر مرو ترکمنستان
شهر محمد آباد ترکمنستان
در غرب شهر مرو واقع بود
این شهر توسط خانات ازبک ویران شد
و هم اکنون شهر محمد آباد در آن ناحیه
بنا شده است
ویرانی ی
شهر ابیورد در کشور ترکمنستان واقع است
شهر مرو ترکمنستان
شهر محمد آباد ترکمنستان
طایفه بلوردی ترکمن در شهر ابیورد ساکن بود با یورش ازبکان به مرز ایران طایفه بلوردی به لشکر نادرشاه افشار پیوست و توانستند خانات ازبک را سرکوب کنند
کلمات دیگر: