کلمه جو
صفحه اصلی

ابوبرزه اسلمی

لغت نامه دهخدا

ابوبرزه اسلمی. [ اَ بو ب َ زَ ی ِ اَ ل َ ] ( اِخ ) فضل بن محمد. از اصحاب حضرت رسول صلی اﷲعلیه وآله. اودر زمان خلافت معاویه یا یزید در خراسان وفات کرد.

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه]
ابن سعد به نقل از فرزند ابوبرزه، نام وی را عبداللـه بن نضله، و خلیفه بن خیاط ، نضله بن عبداللـه ثبت کرده است، اما بیش تر منابع بر نضله بن عُبَید اتفاق دارند، گرچه صورت های دیگری نیز از نام وی در دست است. به گفته نووی وی پیش از اسلام ، نضله بن نیار (نیار = شیطان ) نام داشت: پیامبر صلی الله علیه و آله او را نضله بن عبداللـه خواند. در کنیه او اختلافی نیست، تنها طوسی وی را ذیل اصحاب پیامبر صلی الله علیه و آله، ابوبرده و ذیل یاران علی علیه السلام، ابوبَرزه خوانده است که به نظر می رسد، سهوی رخ نموده باشد. نووی معتقد است که در میان صحابه پیامبر صلی الله علیه و آله تنها وی مکنی به ابوبرزه بوده است.


کلمات دیگر: