مترادف شور : ذوق، شوق، وجد، هیجان، پرنمک، نمکسود، نمکین | رایزنی، کنکاش، کنگاش، مشاوره
برابر پارسی : بررسی، رایزنی، هم اندیشی
شور
مترادف شور : ذوق، شوق، وجد، هیجان، پرنمک، نمکسود، نمکین | رایزنی، کنکاش، کنگاش، مشاوره
برابر پارسی : بررسی، رایزنی، هم اندیشی
فارسی به انگلیسی
salt(y), brackish, sensation, emotion, passion, fervour, enthusiasmanxiety
deliberation, consultation, reading
briny, chevre, counsel, crisis, discussion, ecstasy, emotion, exaltation, excitement, expression, extreme, extremity, exuberance, feeling, ferment, fever, high, intensity, intensiveness, paroxysm, passion, pickled, raciness, rage, relish, saline, salt, salty, sensation, spirit, stir, thirst, thrill, vehemence, vehemency, verve, vibrancy, vigor, vigour, vitality, vivacity, zeal, zest
فارسی به عربی
احساس , اخدود , تشاور , حماس , عاطفة , مالح , هوس
مترادف و متضاد
پرنمک، نمکسود، نمکین
رایزنی، کنکاش، کنگاش، مشاوره
مشورت، تامل، اندیشه، خیال، غور، شور، بررسی، سنجش
تلاطم، شور، هیجانی، هیجانات
تحریک، هیجان، غلیان، شور، تهییج
اشفتن، هیجان، دیوانگی، شور، شوریدگی، دیوانگی انی
عشق، شور، هوای نفس، اشتیاق و علاقه شدید، هوی، احساسات تند و شدید، تعصب شدید، احساسات شدید، اغراض نفسانی
ربایش، حیرت، جذبه، شور، خلسه، شعف و خلسه روحانی، حالت جذب و انجذاب، وجد روحانی، از خود بیخودی
تاثیر، ظاهر، احساس، شور، حس
ترک، دیوانگی، شوق، شکاف، شور
دیوانگی، شور
شور، نمکین، مثل اب دریا
شور، نمکین، نمک دار
شور، نمکین، نمکی
ذوق، شوق، وجد، هیجان
۱. ذوق، شوق، وجد، هیجان
۲. پرنمک، نمکسود، نمکین
فرهنگ فارسی
نمکین، پرنمک، هرچیزی که طعم نمک داشته باشد، آشوب، غوغاوفریاد، فتنه، هیجان و آشفتگی
( مصدر ) شستن شوییدن : شورواشور .
اصطلاح موسیقی
( مصدر ) شستن شوییدن : شورواشور .
اصطلاح موسیقی
مادۀ غذایی که برای حفظ یا ایجاد طعم در آب‌نمک نگهداری میشود
فرهنگ معین
(شَ) [ ع . ] 1 - (مص ل .) مشورت کرد. 2 - (اِمص .) مشورت .
1 - (اِ.) هیجان . 2 - غوغا. 3 - فتنه ، آشوب . 4 - مخلوط خیار وگل کلم و کرفس و هویج و سبزی را در آب نمک خیساندن . 5 - (ص .) پرنمک . 6 - بدشگون .
(اِمص .) ورزیدن ، به کار بردن ، عمل کردن . 2 - (اِفا.) در ترکیبات به معنی «شورنده » آید: الف - (به کار برنده ، ورزنده ): سلاحشور، سلحشور. ب - زیر و زبر کننده ، برهم زننده : خاکشور.
(شَ ) [ ع . ] ۱ - (مص ل . ) مشورت کرد. ۲ - (اِمص . ) مشورت .
۱ - (اِ. ) هیجان . ۲ - غوغا. ۳ - فتنه ، آشوب . ۴ - مخلوط خیار وگل کلم و کرفس و هویج و سبزی را در آب نمک خیساندن . ۵ - (ص . ) پرنمک . ۶ - بدشگون .
(اِمص . ) ورزیدن ، به کار بردن ، عمل کردن . ۲ - (اِفا. ) در ترکیبات به معنی «شورنده » آید: الف - (به کار برنده ، ورزنده ): سلاحشور، سلحشور. ب - زیر و زبر کننده ، برهم زننده : خاکشور.
۱ - (اِ. ) هیجان . ۲ - غوغا. ۳ - فتنه ، آشوب . ۴ - مخلوط خیار وگل کلم و کرفس و هویج و سبزی را در آب نمک خیساندن . ۵ - (ص . ) پرنمک . ۶ - بدشگون .
(اِمص . ) ورزیدن ، به کار بردن ، عمل کردن . ۲ - (اِفا. ) در ترکیبات به معنی «شورنده » آید: الف - (به کار برنده ، ورزنده ): سلاحشور، سلحشور. ب - زیر و زبر کننده ، برهم زننده : خاکشور.
لغت نامه دهخدا
شور. (نف مرخم ) شوینده . (رشیدی ) (آنندراج ) (انجمن آرا). مخفف شورنده بجای شوینده ، در ترکیبات : قالی شور. مرده شور. خودشور. طلاشور. ریگ شور. جامه شور. روشور. تن شور. سرشور (گِل ِ...). کهنه شور. قاب شور (جل ...). گوش شور (آلت طبیب ). لگن شور (با خطابی به استخفاف پرستار بیمار را). تخته شور. (یادداشت مؤلف ). رجوع به هر یک از این ترکیبات شود. || (اِمص ) عمل شستن . یک بار شستن (در جامه ). شستن و پاکیزه ساختن به آب . (برهان ) (جهانگیری ): شور اول این جامه است . یک شور بیشتر نرفته است . (یادداشت مؤلف ).
شور. [ ش َ ] (ع اِ) انگبین گرفته شده . (از منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). انگبین . (از لسان العرب ). || (اِمص ) خوبی . || فربهی .(منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). || (اِ) هیأت . (منتهی الارب ). هیأت و شکل و صورت . (ناظم الاطباء). || لباس . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). || زینت . (ناظم الاطباء) (از لسان العرب ).
شور. [ ش َ ] (ع مص ) بیرون آوردن عسل را و چیدن آن از لانه ٔ زنبور عسل . (از لسان العرب ). چیدن عسل را از خانه ٔ زنبور عسل . (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب ). انگبین رفتن . (تاج المصادر بیهقی ) (المصادر زوزنی ). عسل چیدن . شیار. شیارة. مشار.مشارة. (لسان العرب ). و رجوع به مصادر مزبور شود. || عرضه کردن ستور را در بیع. ریاضت دادن اسبان را هنگام عرضه کردن بر خریدار یا آزمودن تا بنگرد حسن و نجابت و تک آنها را و یا برگردانیدن آنها راو کذلک کنیز و أمه را. (از لسان العرب ) (از ناظم الاطباء). عرضه کردن ستور بر خریدگر. (تاج المصادر بیهقی ) (المصادر زوزنی ). ریاضت دادن اسبان را یا سوار شدن بر آن در وقت عرض بیع یا آزمودن آن را تا بنگرد سن و نجابت و تک آن را یا بازگردانیدن وی را. (از منتهی الارب ). || فربه شدن و نیکو شدن اسب . (ازلسان العرب ). فربه شدن ماده شتر. (از ناظم الاطباء). نیکو فربه شدن اسب . (تاج المصادر بیهقی ). فربه شدن شتر ماده و همچنین فربه شدن و نیکو شدن اسب . (از منتهی الارب ). || هویدا کردن چیزی را: شار الفرس و شار الشی ٔ. (از منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء).
شور. (اِ) (دستگاه ...) (اصطلاح موسیقی ) این دستگاه ریشه ٔ بسیار قدیم دارد و مبنای بیشتر موسیقی های محلی و موسیقی معمول در ایلات بشمار میرود واینک به ذکر نغمه های شور و گوشه های آن می پردازیم :
الف - نغمه ٔ ابوعطا؛ این نغمه از درجه ٔ دوم دوره ٔ دستگاه شور آغاز میگردد که در عین حال نت ایست بشمار میرود. نت شاهد آن درجه ٔ چهارم دوره است و نت متغیر ندارد. اینک نمونه هائی از آغاز گوشه های مهم آن : درآمد و حجاز؛ که نت شاهد آن درجه ٔ پنجم دوره ٔ دستگاه شور و نت ایست آن مایه ٔ آن است . چهارباغ ؛ قطعه ٔ ضربی است که با اشعاری با وزنی مخصوص همراهی میشود مانند:
چه شود به چهره ٔ زرد من
نظری ز راه وفا کنی .
ب - نغمه ٔ بیات ترک ؛ نت شاهد این نغمه درجه ٔ سوم گام شور و نت ایست آن درجه ٔ هفتم آن است . چند مثال از آغاز گوشه های مهم آن : درآمد و قطار؛ در ایلات کرد بسیار معمول است و اغلب با اشعار باباطاهر همراهی میشود. درجه ٔ دوم شور شاهد آن و هفتم آن از طرف بم نت ایست است . فیلی ؛ که نت شاهد آن درجه ٔ هفتم گام شور و نت ایست آن درجه ٔ سوم گام است .
ج - نغمه ٔ افشاری ؛ در این نغمه درجه ٔ چهارم دستگاه شور نت شاهد و درجه ٔ دوم آن نت ایست و درجه ٔ پنجم نت متغیر است که معرف حالت مالیخولیائی این نغمه است . در این نغمه بیان شکایت و غم و اندوه مناسب تر است . گوشه های مهم آن : درآمد و جامه دران ؛ که از درجه ٔ پنجم گام شور آغاز میگردد و این درجه در عین حال نت متغیر است . مثنوی پیچ ؛ از درجه ٔ هفتم گام شور از طرف بم آغاز می گردد. درجه ٔ چهارم گام نت شاهد آن و درجه ٔ دوم نت ایست محسوب میشود. دارای ریتم مشخصی است که معرف نام آن می باشد و اغلب اشعار مولوی با آن خوانده میشود. قرائی ؛ از درجه ٔ هفتم گام شور آغاز میگردد و این درجه در عین حال نت شاهد محسوب میگردد و نت ایست آن درجه ٔ پنجم گام است . شاه ختائی ؛ از درجه ٔ هفتم گام از طرف بم آغاز می گردد. درجه ٔ سوم گام نت شاهد و درجه ٔ دوم نت ایست آن بشمار میرود.
د - نغمه ٔ دشتی ؛ این نغمه از درجه ٔ سوم گام شور آغاز می شود. درجه ٔ پنجم گام نت شاهد آن است که در عین حال نت متغیرنیز می باشد. نت ایست این نغمه همان نت مایه ٔ شور است . و گوشه های مهم آن عبارتند از: درآمد، دوبیتی که بر روی آن اغلب اشعار باباطاهر خوانده میشود، گیلکی وگبری و بیات ترک ؛ از درجه ٔ چهارم گام شور آغاز میگردد.
چهار نغمه ٔ ابوعطا، بیات ترک ، افشاری و دشتی در ردیف موسیقی ایران بسیار معمول اند و هر یک به تنهائی استقلال دارند و دارای گوشه های مهم دیگری می باشند مثلاً سیخی و سملی در ابوعطا، دوگاه و روح الارواح در بیات ترک ، نهیب در افشاری ، بیدکانی ، چوپانی ، غم انگیز، سرنج و کوچه باغی در دشتی . در خود دستگاه شور نیز گوشه های مهمی نواخته میشود که مجموعه ٔ آنها بنام دستگاه شور معروفند.اینک به ذکر چند مثال از آن می پردازیم :
شهناز؛ از درجه ٔ سوم گام شور آغاز میگردد، شاهد آن درجه ٔ چهارم ، متغیر آن درجه ٔ پنجم و نت ایست آن درجه ٔ هفتم از طرف بم است .
گریلی ؛ درجه ٔ چهارم گام شور نت شاهد آن است .
ملانازی ؛ درجه ٔ هفتم گام نت شاهد آن و درجه ٔ سوم گام نت ایست آن است .
بزرگ ؛ درجه ٔ هشتم گام شور نت شاهد آن است که در عین حال نت ایست محسوب میشود.
رهاب ؛ از درجه ٔ هفتم گام از طرف بم آغاز میگردد و درجه ٔ چهارم گام نت شاهد آن است .
گوشه های دیگر دستگاه شور از این قرارند: زیرکش سلمک ، سلمک ، گلریز، صفا، خارا، قجر، حزین ، قراچه ، رهاوی ، دستان عرب ، تپه نگار، بغدادی ، چهارپاره ، برگردان ، مسیحی ، حسینی ، عراق ،نهفت شکسته ، اوج ، غم انگیزم عقده گشا، کوچه باغی ، نشابورک ، ضرب اصول ، نیشابور، حاجیانی ، دشتستانی ، آذربایجانی ، خسروانی ، مهربانی . (شرح ردیف موسیقی ایران نوشته ٔ مهدی برکشلی گردآوری موسی معروفی صص 38 - 44).
شور. (اِ) آشوب . (برهان ) (رشیدی ) (انجمن آرا) (ناظم الاطباء) (آنندراج ). فتنه و فساد. شورش . (ناظم الاطباء). انقلاب . ثورت . (یادداشت مؤلف ) :
تا برنهاد زلفک شوریده را به خط
اندرفتاده گرد همه شهر شور و شر.
چو شد مرز هیتالیان پر ز شور
بجستند از تخم بهرام گور.
چه شور خواهی از این بیش کآن دو روی سپید
سیاه گردد و تو شرمناک و من غمگین .
سه بار با تو به دریای بیکرانه شدم
نه موج دیدم نه هیبت و نه شور ونه شر.
آنجا که اوست راحت و آرام عالم است
وآنجا که نیست او همه شور و همه بلاست .
غلامانش سلاح برگرفتند و بر بام آمدند و شوری عظیم برپای شد. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 22).
بر دین خلق مهتر گشتندی این گروه
بومسلم ار نبودی و آن شور و آن چلب .
گرنه مستی از ره مستان و شر و شورشان
دورتر شو تا بسر درناید اسبت ای پسر.
عامه بر من تهمت دینی و فضلی می نهند
بر سرم فضل من آرد این همه شور و چلب .
شوری شد و از خواب عدم چشم گشودیم
دیدیم که باقی است شب فتنه غنودیم .
بتا نگارا بر هجر دستیار مباش
از آنکه هجر سر شور و رای شر دارد.
زان آمدم شگفت که از بس بلا و شور
در وی چگونه یارد رستن همی شجر.
گفته اند که غریب کر و کور است و مفلس با شر و شور. (مقامات حمیدی ).
با چنین شوری که ناگه خاست نتوان خوش نشست
با چنین فتنه که درجنبید نتوان آرمید.
آن نبینی تا ز شر و شور مور
می چه بیند بچه ٔ شیر عرین .
جماش بتی بدلبری طاق
آشوب جهان و شور آفاق .
پس تو ای ادبار رو نان هم مخور
تا نیفتی همچواو در شور و شر.
شراب تلخ میخواهم که مردافکن بود زورش
که تا یک دم بیاسایم ز دنیا و شر و شورش .
رفت از جهان کسی که بدی لطف شعر او
آشوب ترک و شور عجم ، فتنه ٔ عرب .
- پر از شور ؛ پر از فتنه و آشوب و غوغا. آکنده از فتنه و آشوب و غوغا :
سواری که نامش کلاهور بود
که مازندران زو پر از شور بود.
- پرشور؛ پرغوغا :
بیابان سراسر پر از گور دید
همه بیشه از شیر پرشور دید.
- شور بپای شدن ؛ فتنه و آشوب برخاستن . شورش پدید آمدن : خواست که شوری بپای شود سواران سوی عامه تاختند و آن شور بنشاندند و حسنک را سوی دار بردند. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 184).
- شور خاستن ؛ فتنه و آشوب بپا شدن :
سپاه روم و سپاه حبش بهم شده اند
ترا نمایم کآخر چه شور خیزد از این .
- شور و بلا ؛ فتنه و فساد و آشوب .
- شور و بلا بپای خاستن ؛ فتنه و آشوب برپا شدن :
تا او نشسته باشدشاد اندر این مکان
شور و بلا ز جای نیارد بپای خاست .
- شور و شر ؛ آشوب و فتنه و فساد و بلا :
تا برنهاد زلفک شوریده را به خط
اندرفتاد گرد همه شهر شور و شر.
- شور و غوغا ؛ بانگ و فریاد :
که ترکان دوست میدارند دائم شور و غوغا را.
|| حالت . وجد. هیجان . جوش . وجد و مستی : شوری در سر یا در دل سالکی پدید آمدن . (یادداشت مؤلف ) :
شوری ز دو عشق در سر ماست
میدان دل از دو لشکر آراست .
شتر را چو شور و طرب در سر است
اگر آدمی را نباشد خر است .
چو شور طرب در نهاد آمدش
ز دهقان دوشینه یاد آمدش .
سعدی شیرین سخن اینهمه شور از کجاست
شاهد ما آیتی است این همه تفسیر او.
شور شراب عشق تو آن نفسم رود ز سر
کاین سر پرهوس شود خاک در سرای تو.
غلبه و شوری در آن خلق دیدم . (انیس الطالبین ص 205).
- سری پرشور داشتن ؛ شوق و اشتیاق داشتن . رجوع به شور در سر داشتن شود.
- شور افکندن شراب در مغز ؛ هیجان و نشاط آوردن . مستی پدید آوردن :
چوبرداشت بهرام جام بلور
به مغزش نبید اندرافکند شور.
- شور در سر ؛ شائق :
شه از سودای شیرین شور در سر
گدازان گشته چون در آب شکر.
- شور در سر بودن ؛ با وجد و اشتیاق بودن . شائق بودن :
مرا گر شور تو در سر نبودی
سر شوریده بی افسر نبودی .
هم بود شوری در این سر بیخلاف .
- شور در سر داشتن ؛ اشتیاق و شیفتگی داشتن .
- شور عاشقی ؛ جنون عاشقی . وجد عاشقی :
مستی از من پرس و شور عاشقی
آن کجا داند که دردآشام نیست .
- شور عشق ؛ جنون و مستی و اشتیاق عشق :
شور عشق تو در جهان افتاد
بیدلان را بجان زیان افتاد.
|| عشق و جنون . (غیاث اللغات ) :
اینچنین ذوالنون مصری را فتاد
کاندر او شور و جنون نو بزاد.
سوم باب عشق است و مستی و شور
نه عشقی که بندند بر خود بزور.
جهان پر سماع است و مستی و شور
ولیکن چه بیند در آیینه کور.
مگر در سرت شور لیلی نماند
خیالت دگر گشت و میلی نماند.
هنوز از عشقبازی گرم داغ است
هنوزش شور شیرین در دماغ است .
- از فرطِ شور، از فرطِ شور و نشاط ؛ از فرطِ نشاط. (یادداشت مؤلف ).
|| عزا. مصیبت . (یادداشت مؤلف ) :
خلق چندان جمع شد بر گور او
موکنان جامه دران در شور او.
|| ستیزه و مناقشه و دعوا و منازعه . (ناظم الاطباء). پیکار و جدال و نبرد و جنگ :
همی بشکند عهد بهرام گور
بر این بوم و بر تازه شد جنگ و شور.
همه پیش بهرام گور آمدند
پر از خشم و پیکار و شور آمدند.
چو آورد لشکر بنزدیک فور
یکی نامه فرمود پر جنگ و شور.
سه چیز آورد پادشاهی بشور
کز آن هر سه شه را بود بخت شور.
همه روزه فرمایشان دار وبرد
سواری و شور و سلیح و نبرد.
به بالای گاوی پر از خشم و شور
یکی جانور به ز پیلان بزور.
همی تاخت هر کس در آن جنگ و شور
یکی زی سلاح و یکی زی ستور.
|| غوغا. (جهانگیری ) (رشیدی ) (انجمن آرا) (آنندراج ). غوغا و فریاد. (برهان ). غلغله . (غیاث اللغات ). فغان و غوغا و فریاد. (ناظم الاطباء). بانگ . هیابانگ . هیاهو. خروش . شغب . (یادداشت مؤلف ). ناله :
وز دواتش که نیستان هزاران شیر است
شور صد رستم دستان به خراسان یابم .
ز شور و عربده ٔ شاهدان شیرین کار
شکر شکسته سمن ریخته رباب زده .
- شور از کسی برآوردن ؛وی را به فغان و ناله آوردن . او را سخت مغلوب ساختن :
ناگاه برآورد بدین رسوایی
شوریده سر زلف تو شوری از ما.
بهمت برآر از ستیزنده شور
که بازوی همت به از دست زور.
نبینی که چون با هم آیند مور
ز شیران جنگی برآرند شور.
- شور برآمدن از جایی ؛ بانگ و غوغا بلند شدن . آشوب و هیجان پدید آمدن :
یار درآمد به کوی شور برآمد ز شهر
عشق درآمد ز بام عقل ره در گرفت .
عشق تو چون درآید شور از جهان برآید
دلها در آتش افتد دود از میان برآید.
- شور برآوردن ؛ بانگ بلند پدید آوردن . هیجان برپا کردن :
همان نای ترکی برآورده شور
به بازوی ترکان درآورده زور.
- شور برانگیختن از کسی یا چیزی ؛ بانگ برآوردن از آن . حال وجد پدید آوردن :
یک روز به شیدائی در زلف تو آویزم
زان دو لب شیرینت صد شور برانگیزم .
- شور برخاستن (خاستن ) از چیزی یا کسی ؛ صدای آن بلند شدن . پدید آمدن آشوب :
بر آنگونه رانید یکسر ستور
که برخیزد اندر شب تیره شور.
ز بهربنه تاخت اسپان بزور
بدان تا نخیزد از آن کار شور.
شور و آشوبی از جهان برخاست
آمدند آن جماعت از چپ و راست .
- شور برداشتن ؛ ستیزه و پیکار برگزیدن . جنگ پیش گرفتن :
اگر فیلفوس این نوشتی بفور
تو هم رزم آغاز و بردار شور.
- شور چیزی یاکاری را درآوردن ؛ از حد تجاوز کردن . سخت افراط کردن در آن . کاری را به افراط کردن . (یادداشت مؤلف ). در امری از حد اعتدال و متعارف خارج شدن که صورتی ناخوشایند و زننده به خود گیرد. در تداول گویند: شورش را درآورده است ؛ از حد اعتدال خارج شده است و افراط کرده در هر کار به نحوی که صورتی زننده به خود گیرد و دیگران را به اعتراض وادارد. (از فرهنگ عامیانه ٔ جمال زاده ). در تداول زنان ، افراط در امری مخصوصاً بد. (یادداشت مؤلف ).
- شور محشر برپا کردن ؛ غوغا و هیاهو راه انداختن . (یادداشت مؤلف ).
- شور نُشور ؛ شور محشر. غوغای محشر. هیاهوی رستاخیز. (یادداشت مؤلف ).
|| تشویش . مشغله . اضطراب سخت . نگرانی .(یادداشت مؤلف ) :
بیامد جهاندار بهرام گور
از اوگشت خاقان پر از درد و شور.
چنان فاش گردد غم و رنج و شور
که رامش بهنگام بهرام گور.
ز نعره تپان گشت بر چرخ هور
به دیگر جهان جنبش افتاد و شور.
دلاور به سرپنجه ٔ گاوزور
ز هولش به شیران درافتاده شور.
- شور بدل افتادن ازکسی یا چیزی ؛ شور زدن دل . مضطرب شدن . نگران شدن . دلواپس شدن . مشوش شدن . (یادداشت مؤلف ) :
چو این نامه برخواند بهرام گور
بدلش اندر افتاد از آن کار شور.
چو نامه بیامد به بهرام گور
بدلش اندر افتاد از نامه شور.
ز هر چار [ دختر ] پرسید بهرام گور
از ایشان بدلش اندر افتاد شور.
چو بیژن بدید آن نگاریده گور
بدلش اندر افتاد از آن گور شور.
یکی جام را دید پرمی بلور
بدلش اندر افتاد از آن جام شور.
- شور زدن دل کسی ؛ سخت مضطرب بودن و بیشتر برای شخص غائب که ترسی او را از حادثه ای روی داده باشد. (یادداشت مؤلف ).
- کم شور ؛ بی اضطراب . دل کم شور؛ نانگران . غیرمضطرب . دل گنده . در اصطلاح زنان ، چه دل کم شوری داری ؛ یعنی اضطرابی برای امور مهمه نداری . (یادداشت مؤلف ).
|| شوم و نحس و نامبارک . (برهان ). شوم . (انجمن آرا). ناخجسته . نافرخنده :
یکی نامه بنوشت بهرام گور
که کار من ایدر تباه است و شور.
نگه کن که دانای پیشین چه گفت
که هرگز مباد اختر شور جفت .
ندانستم که عاشق کور باشد
کجا بختش همیشه شور باشد.
هست اتابک چون فریدون نیست باک از کافران
خویشتن ضحاک شور و اژدهاسر ساختند.
- امثال :
مگر چشم ما شور بود، چرا تا من آمدم شما میخواهید بروید. (یادداشت مؤلف ).
- اختر شور ؛ ستاره ٔ نحس . ستاره ٔ شوم . بخت بد. رجوع به شور در معنی نحس شود.
|| سعی و کوشش . (برهان ) (جهانگیری ). رجوع به شوریدن شود. || (نف مرخم ) در آخر اسماء، معنی دارنده و ورزش کننده دهد چون سلحشور. (غیاث اللغات ) (آنندراج ). ورزش .(برهان ). در فرهنگ جهانگیری بمعنی ورزنده آمده است چنانکه سلحشور و سلاح شور. (انجمن آرا). ورزنده . (رشیدی ). کاری را خوب ورزیدن . (برهان ). ورزیدن . (جهانگیری ).
- سلاحشور ؛ بکاربرنده و ورزنده ٔ سلاح .
- سلحشور ؛ بکاربرنده و ورزنده ٔ سلاح . استاد و ماهر در بکار بردن سلاح .
|| بهم آمیخته . (برهان ). آمیزنده . (انجمن آرا). برهم زننده وآمیزنده . (رشیدی ) (آنندراج ). چیزی بهم آمیخته و شورانیده . (از فرهنگ اسدی ). چیزی که بهم آمیخته شده باشد. (از جهانگیری ). || (اِمص ) برهم خوردن و برهم زدن . (برهان ) (از جهانگیری ). || (اِ)نای رومی را گویند که نفیر باشد. (برهان ). || آوازی است . (فرهنگ جهانگیری ). رجوع به دستگاه شور شود. || شهرت و آواز بلند. (غیاث اللغات ).
تا برنهاد زلفک شوریده را به خط
اندرفتاده گرد همه شهر شور و شر.
عماره ٔ مروزی .
چو شد مرز هیتالیان پر ز شور
بجستند از تخم بهرام گور.
فردوسی .
چه شور خواهی از این بیش کآن دو روی سپید
سیاه گردد و تو شرمناک و من غمگین .
فرخی .
سه بار با تو به دریای بیکرانه شدم
نه موج دیدم نه هیبت و نه شور ونه شر.
فرخی .
آنجا که اوست راحت و آرام عالم است
وآنجا که نیست او همه شور و همه بلاست .
فرخی .
غلامانش سلاح برگرفتند و بر بام آمدند و شوری عظیم برپای شد. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 22).
بر دین خلق مهتر گشتندی این گروه
بومسلم ار نبودی و آن شور و آن چلب .
ناصرخسرو.
گرنه مستی از ره مستان و شر و شورشان
دورتر شو تا بسر درناید اسبت ای پسر.
ناصرخسرو.
عامه بر من تهمت دینی و فضلی می نهند
بر سرم فضل من آرد این همه شور و چلب .
ناصرخسرو.
شوری شد و از خواب عدم چشم گشودیم
دیدیم که باقی است شب فتنه غنودیم .
غزالی .
بتا نگارا بر هجر دستیار مباش
از آنکه هجر سر شور و رای شر دارد.
مسعودسعد.
زان آمدم شگفت که از بس بلا و شور
در وی چگونه یارد رستن همی شجر.
مسعودسعد.
گفته اند که غریب کر و کور است و مفلس با شر و شور. (مقامات حمیدی ).
با چنین شوری که ناگه خاست نتوان خوش نشست
با چنین فتنه که درجنبید نتوان آرمید.
خاقانی .
آن نبینی تا ز شر و شور مور
می چه بیند بچه ٔ شیر عرین .
خاقانی .
جماش بتی بدلبری طاق
آشوب جهان و شور آفاق .
نظامی .
پس تو ای ادبار رو نان هم مخور
تا نیفتی همچواو در شور و شر.
مولوی .
شراب تلخ میخواهم که مردافکن بود زورش
که تا یک دم بیاسایم ز دنیا و شر و شورش .
حافظ.
رفت از جهان کسی که بدی لطف شعر او
آشوب ترک و شور عجم ، فتنه ٔ عرب .
حبیب اﷲ معرف .
- پر از شور ؛ پر از فتنه و آشوب و غوغا. آکنده از فتنه و آشوب و غوغا :
سواری که نامش کلاهور بود
که مازندران زو پر از شور بود.
فردوسی .
- پرشور؛ پرغوغا :
بیابان سراسر پر از گور دید
همه بیشه از شیر پرشور دید.
فردوسی .
- شور بپای شدن ؛ فتنه و آشوب برخاستن . شورش پدید آمدن : خواست که شوری بپای شود سواران سوی عامه تاختند و آن شور بنشاندند و حسنک را سوی دار بردند. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 184).
- شور خاستن ؛ فتنه و آشوب بپا شدن :
سپاه روم و سپاه حبش بهم شده اند
ترا نمایم کآخر چه شور خیزد از این .
فرخی .
- شور و بلا ؛ فتنه و فساد و آشوب .
- شور و بلا بپای خاستن ؛ فتنه و آشوب برپا شدن :
تا او نشسته باشدشاد اندر این مکان
شور و بلا ز جای نیارد بپای خاست .
فرخی .
- شور و شر ؛ آشوب و فتنه و فساد و بلا :
تا برنهاد زلفک شوریده را به خط
اندرفتاد گرد همه شهر شور و شر.
عماره .
- شور و غوغا ؛ بانگ و فریاد :
که ترکان دوست میدارند دائم شور و غوغا را.
مغربی .
|| حالت . وجد. هیجان . جوش . وجد و مستی : شوری در سر یا در دل سالکی پدید آمدن . (یادداشت مؤلف ) :
شوری ز دو عشق در سر ماست
میدان دل از دو لشکر آراست .
خاقانی .
شتر را چو شور و طرب در سر است
اگر آدمی را نباشد خر است .
سعدی .
چو شور طرب در نهاد آمدش
ز دهقان دوشینه یاد آمدش .
سعدی .
سعدی شیرین سخن اینهمه شور از کجاست
شاهد ما آیتی است این همه تفسیر او.
سعدی .
شور شراب عشق تو آن نفسم رود ز سر
کاین سر پرهوس شود خاک در سرای تو.
حافظ.
غلبه و شوری در آن خلق دیدم . (انیس الطالبین ص 205).
- سری پرشور داشتن ؛ شوق و اشتیاق داشتن . رجوع به شور در سر داشتن شود.
- شور افکندن شراب در مغز ؛ هیجان و نشاط آوردن . مستی پدید آوردن :
چوبرداشت بهرام جام بلور
به مغزش نبید اندرافکند شور.
فردوسی .
- شور در سر ؛ شائق :
شه از سودای شیرین شور در سر
گدازان گشته چون در آب شکر.
نظامی .
- شور در سر بودن ؛ با وجد و اشتیاق بودن . شائق بودن :
مرا گر شور تو در سر نبودی
سر شوریده بی افسر نبودی .
نظامی .
هم بود شوری در این سر بیخلاف .
سعدی .
- شور در سر داشتن ؛ اشتیاق و شیفتگی داشتن .
- شور عاشقی ؛ جنون عاشقی . وجد عاشقی :
مستی از من پرس و شور عاشقی
آن کجا داند که دردآشام نیست .
سعدی .
- شور عشق ؛ جنون و مستی و اشتیاق عشق :
شور عشق تو در جهان افتاد
بیدلان را بجان زیان افتاد.
خاقانی .
|| عشق و جنون . (غیاث اللغات ) :
اینچنین ذوالنون مصری را فتاد
کاندر او شور و جنون نو بزاد.
مولوی .
سوم باب عشق است و مستی و شور
نه عشقی که بندند بر خود بزور.
سعدی .
جهان پر سماع است و مستی و شور
ولیکن چه بیند در آیینه کور.
سعدی .
مگر در سرت شور لیلی نماند
خیالت دگر گشت و میلی نماند.
سعدی .
هنوز از عشقبازی گرم داغ است
هنوزش شور شیرین در دماغ است .
سعدی .
- از فرطِ شور، از فرطِ شور و نشاط ؛ از فرطِ نشاط. (یادداشت مؤلف ).
|| عزا. مصیبت . (یادداشت مؤلف ) :
خلق چندان جمع شد بر گور او
موکنان جامه دران در شور او.
مولوی .
|| ستیزه و مناقشه و دعوا و منازعه . (ناظم الاطباء). پیکار و جدال و نبرد و جنگ :
همی بشکند عهد بهرام گور
بر این بوم و بر تازه شد جنگ و شور.
فردوسی .
همه پیش بهرام گور آمدند
پر از خشم و پیکار و شور آمدند.
فردوسی .
چو آورد لشکر بنزدیک فور
یکی نامه فرمود پر جنگ و شور.
فردوسی .
سه چیز آورد پادشاهی بشور
کز آن هر سه شه را بود بخت شور.
اسدی .
همه روزه فرمایشان دار وبرد
سواری و شور و سلیح و نبرد.
اسدی .
به بالای گاوی پر از خشم و شور
یکی جانور به ز پیلان بزور.
اسدی .
همی تاخت هر کس در آن جنگ و شور
یکی زی سلاح و یکی زی ستور.
اسدی .
|| غوغا. (جهانگیری ) (رشیدی ) (انجمن آرا) (آنندراج ). غوغا و فریاد. (برهان ). غلغله . (غیاث اللغات ). فغان و غوغا و فریاد. (ناظم الاطباء). بانگ . هیابانگ . هیاهو. خروش . شغب . (یادداشت مؤلف ). ناله :
وز دواتش که نیستان هزاران شیر است
شور صد رستم دستان به خراسان یابم .
خاقانی (دیوان چ سجادی ص 299).
ز شور و عربده ٔ شاهدان شیرین کار
شکر شکسته سمن ریخته رباب زده .
حافظ.
- شور از کسی برآوردن ؛وی را به فغان و ناله آوردن . او را سخت مغلوب ساختن :
ناگاه برآورد بدین رسوایی
شوریده سر زلف تو شوری از ما.
وزیر ابونصر کندری (از المعجم ).
بهمت برآر از ستیزنده شور
که بازوی همت به از دست زور.
سعدی .
نبینی که چون با هم آیند مور
ز شیران جنگی برآرند شور.
سعدی .
- شور برآمدن از جایی ؛ بانگ و غوغا بلند شدن . آشوب و هیجان پدید آمدن :
یار درآمد به کوی شور برآمد ز شهر
عشق درآمد ز بام عقل ره در گرفت .
خاقانی .
عشق تو چون درآید شور از جهان برآید
دلها در آتش افتد دود از میان برآید.
خاقانی .
- شور برآوردن ؛ بانگ بلند پدید آوردن . هیجان برپا کردن :
همان نای ترکی برآورده شور
به بازوی ترکان درآورده زور.
نظامی .
- شور برانگیختن از کسی یا چیزی ؛ بانگ برآوردن از آن . حال وجد پدید آوردن :
یک روز به شیدائی در زلف تو آویزم
زان دو لب شیرینت صد شور برانگیزم .
سعدی .
- شور برخاستن (خاستن ) از چیزی یا کسی ؛ صدای آن بلند شدن . پدید آمدن آشوب :
بر آنگونه رانید یکسر ستور
که برخیزد اندر شب تیره شور.
فردوسی .
ز بهربنه تاخت اسپان بزور
بدان تا نخیزد از آن کار شور.
فردوسی .
شور و آشوبی از جهان برخاست
آمدند آن جماعت از چپ و راست .
نظامی .
- شور برداشتن ؛ ستیزه و پیکار برگزیدن . جنگ پیش گرفتن :
اگر فیلفوس این نوشتی بفور
تو هم رزم آغاز و بردار شور.
فردوسی .
- شور چیزی یاکاری را درآوردن ؛ از حد تجاوز کردن . سخت افراط کردن در آن . کاری را به افراط کردن . (یادداشت مؤلف ). در امری از حد اعتدال و متعارف خارج شدن که صورتی ناخوشایند و زننده به خود گیرد. در تداول گویند: شورش را درآورده است ؛ از حد اعتدال خارج شده است و افراط کرده در هر کار به نحوی که صورتی زننده به خود گیرد و دیگران را به اعتراض وادارد. (از فرهنگ عامیانه ٔ جمال زاده ). در تداول زنان ، افراط در امری مخصوصاً بد. (یادداشت مؤلف ).
- شور محشر برپا کردن ؛ غوغا و هیاهو راه انداختن . (یادداشت مؤلف ).
- شور نُشور ؛ شور محشر. غوغای محشر. هیاهوی رستاخیز. (یادداشت مؤلف ).
|| تشویش . مشغله . اضطراب سخت . نگرانی .(یادداشت مؤلف ) :
بیامد جهاندار بهرام گور
از اوگشت خاقان پر از درد و شور.
فردوسی .
چنان فاش گردد غم و رنج و شور
که رامش بهنگام بهرام گور.
فردوسی .
ز نعره تپان گشت بر چرخ هور
به دیگر جهان جنبش افتاد و شور.
اسدی .
دلاور به سرپنجه ٔ گاوزور
ز هولش به شیران درافتاده شور.
سعدی .
- شور بدل افتادن ازکسی یا چیزی ؛ شور زدن دل . مضطرب شدن . نگران شدن . دلواپس شدن . مشوش شدن . (یادداشت مؤلف ) :
چو این نامه برخواند بهرام گور
بدلش اندر افتاد از آن کار شور.
فردوسی .
چو نامه بیامد به بهرام گور
بدلش اندر افتاد از نامه شور.
فردوسی .
ز هر چار [ دختر ] پرسید بهرام گور
از ایشان بدلش اندر افتاد شور.
فردوسی .
چو بیژن بدید آن نگاریده گور
بدلش اندر افتاد از آن گور شور.
فردوسی .
یکی جام را دید پرمی بلور
بدلش اندر افتاد از آن جام شور.
فردوسی .
- شور زدن دل کسی ؛ سخت مضطرب بودن و بیشتر برای شخص غائب که ترسی او را از حادثه ای روی داده باشد. (یادداشت مؤلف ).
- کم شور ؛ بی اضطراب . دل کم شور؛ نانگران . غیرمضطرب . دل گنده . در اصطلاح زنان ، چه دل کم شوری داری ؛ یعنی اضطرابی برای امور مهمه نداری . (یادداشت مؤلف ).
|| شوم و نحس و نامبارک . (برهان ). شوم . (انجمن آرا). ناخجسته . نافرخنده :
یکی نامه بنوشت بهرام گور
که کار من ایدر تباه است و شور.
فردوسی .
نگه کن که دانای پیشین چه گفت
که هرگز مباد اختر شور جفت .
فردوسی .
ندانستم که عاشق کور باشد
کجا بختش همیشه شور باشد.
(ویس و رامین ).
هست اتابک چون فریدون نیست باک از کافران
خویشتن ضحاک شور و اژدهاسر ساختند.
خاقانی .
- امثال :
مگر چشم ما شور بود، چرا تا من آمدم شما میخواهید بروید. (یادداشت مؤلف ).
- اختر شور ؛ ستاره ٔ نحس . ستاره ٔ شوم . بخت بد. رجوع به شور در معنی نحس شود.
|| سعی و کوشش . (برهان ) (جهانگیری ). رجوع به شوریدن شود. || (نف مرخم ) در آخر اسماء، معنی دارنده و ورزش کننده دهد چون سلحشور. (غیاث اللغات ) (آنندراج ). ورزش .(برهان ). در فرهنگ جهانگیری بمعنی ورزنده آمده است چنانکه سلحشور و سلاح شور. (انجمن آرا). ورزنده . (رشیدی ). کاری را خوب ورزیدن . (برهان ). ورزیدن . (جهانگیری ).
- سلاحشور ؛ بکاربرنده و ورزنده ٔ سلاح .
- سلحشور ؛ بکاربرنده و ورزنده ٔ سلاح . استاد و ماهر در بکار بردن سلاح .
|| بهم آمیخته . (برهان ). آمیزنده . (انجمن آرا). برهم زننده وآمیزنده . (رشیدی ) (آنندراج ). چیزی بهم آمیخته و شورانیده . (از فرهنگ اسدی ). چیزی که بهم آمیخته شده باشد. (از جهانگیری ). || (اِمص ) برهم خوردن و برهم زدن . (برهان ) (از جهانگیری ). || (اِ)نای رومی را گویند که نفیر باشد. (برهان ). || آوازی است . (فرهنگ جهانگیری ). رجوع به دستگاه شور شود. || شهرت و آواز بلند. (غیاث اللغات ).
شور. [ ش َ ] (ع مص ) مشورة. مشورت و کنکاج و کنکاش . (ناظم الاطباء). رای زدن با... سگالیدن بایکدیگر. رای زدن با هم . رای زدن . (یادداشت مؤلف ). بمعنی شوری و مشورت استعمال کنند اما درست نیست . (ازمحیطالمحیط). مشورة و کنکاش کردن . (غیاث اللغات ).
شور. ( ص ) چیز پرنمک. ( رشیدی ). نمکین. ( غیاث اللغات ). چیزی پرنمک. ( انجمن آرا ) ( آنندراج ). نمکین و هر چیز که طعم نمک در آن باشد. ( ناظم الاطباء ). طعمی و لذتی باشد معروف. ( برهان ) ( از جهانگیری ). چیزی که در آن مزه نمک بیش از اعتدال باشد. پرنمک. ( حاشیه برهان چ معین ). طعم نمک. مالح. مملوح. نمک سود. با نمکی بیش از حد مطبوع. ( یادداشت مؤلف ) :
کار بوسه چو آب خوردن شور
بخوری بیش تشنه تر گردی.
ز دانش چشیده همه شور و تلخ.
ز هر شور و تلخی بباید چشید.
که بر خیره کردند این آب شور.
بدین ره بود آب یکرویه شور.
تأویل چو لؤلوست سوی مردم دانا.
چون به تابستان نمکزار بیابان آمده.
چشمم نمک چند ز لب نوشخند او.
سیراب بحر عذب صدف وار میروم.
از هزاران چنین گیایی شور.
روان کرد بر بیسراکان بور.
تو چه دانی شط و جیحون و فرات.
خورش گور و پوشش هم از چرم گور
گیا خورد گاهی و گاه آب شور.
نیابد مگر چشمه آب شور.
مخور آن کت از او شکم راند
آب شور است نعمت دنیا
چون برد آب شور استسقا.
- ماهی شور ؛ سمک مملوح.سمک مالح. ماهی نمک سود. ( یادداشت مؤلف ).
- || یک قسم ماهی خوراکی است که در خلیج فارس صید شود. ( یادداشت مؤلف ).
|| ( اِ ) مزید مؤخر امکنه : کچه قراشور. گوکله شور. بغشور. زرشوران. ( یادداشت مؤلف ). معشور ( مهشور ).
کار بوسه چو آب خوردن شور
بخوری بیش تشنه تر گردی.
رودکی.
بیامد پس آنگاه تا شهر بلخ ز دانش چشیده همه شور و تلخ.
فردوسی.
غم و شادمانی بباید کشیدز هر شور و تلخی بباید چشید.
فردوسی.
کسی را که دانی تو از تخم تورکه بر خیره کردند این آب شور.
فردوسی.
کنون بیگمان تشنه باشد ستوربدین ره بود آب یکرویه شور.
فردوسی.
شور است چو دریا بمثل ظاهر تنزیل تأویل چو لؤلوست سوی مردم دانا.
ناصرخسرو.
چون بیابان سوخته رویش ز اشک شور گرم چون به تابستان نمکزار بیابان آمده.
خاقانی.
رخ را نمکستان کنم از اشک شور از آنک چشمم نمک چند ز لب نوشخند او.
خاقانی.
لب تشنه آمدم به لب بحر شور لیک سیراب بحر عذب صدف وار میروم.
خاقانی.
خوشتر آید ترا کبابی گوراز هزاران چنین گیایی شور.
نظامی.
همه توشه ره ز شیرین و شورروان کرد بر بیسراکان بور.
نظامی.
ای که اندر چشمه شور است جات تو چه دانی شط و جیحون و فرات.
مولوی.
- آب شور؛ آب نمکدار : خورش گور و پوشش هم از چرم گور
گیا خورد گاهی و گاه آب شور.
فردوسی.
چنین داد پاسخ که ایدر ستورنیابد مگر چشمه آب شور.
فردوسی.
تشنگی آب شور ننشاندمخور آن کت از او شکم راند
آب شور است نعمت دنیا
چون برد آب شور استسقا.
سنائی.
خمطریر؛ آب شور. ( منتهی الارب ).- ماهی شور ؛ سمک مملوح.سمک مالح. ماهی نمک سود. ( یادداشت مؤلف ).
- || یک قسم ماهی خوراکی است که در خلیج فارس صید شود. ( یادداشت مؤلف ).
|| ( اِ ) مزید مؤخر امکنه : کچه قراشور. گوکله شور. بغشور. زرشوران. ( یادداشت مؤلف ). معشور ( مهشور ).
فرهنگ عمید
مشورت؛ کنکاش.
⟨ شور کردن: (مصدر لازم) مشورت کردن؛ کنکاش کردن؛ رای زدن.
نمکین؛ پرنمک؛ ویژگی هرچیزی که طعم نمک داشته باشد.
مشورت، کنکاش.
* شور کردن: (مصدر لازم ) مشورت کردن، کنکاش کردن، رای زدن.
نمکین، پرنمک، ویژگی هر چیزی که طعم نمک داشته باشد.
۱. آشوب، غوغا، فریاد.
۲. فتنه.
۳. هیجان، آشفتگی.
* شور و غوغا:
۱. آشوب و غوغا، فریاد و فغان.
۲. هیجان و آشفتگی، هیاهو.
از دستگاه های هفت گانۀ موسیقی ایرانی.
* شور کردن: (مصدر لازم ) مشورت کردن، کنکاش کردن، رای زدن.
نمکین، پرنمک، ویژگی هر چیزی که طعم نمک داشته باشد.
۱. آشوب، غوغا، فریاد.
۲. فتنه.
۳. هیجان، آشفتگی.
* شور و غوغا:
۱. آشوب و غوغا، فریاد و فغان.
۲. هیجان و آشفتگی، هیاهو.
از دستگاه های هفت گانۀ موسیقی ایرانی.
۱. آشوب؛ غوغا؛ فریاد.
۲. فتنه.
۳. هیجان؛ آشفتگی.
⟨ شور‌و‌غوغا:
۱. آشوب و غوغا؛ فریاد و فغان.
۲. هیجان و آشفتگی؛ هیاهو.
از دستگاه‌های هفت‌گانۀ موسیقی ایرانی.
دانشنامه عمومی
شور می تواند به موارد زیر اشاره کند:
شوری (مزه)
شور (احساس)، لذت بردن فراوان، علاقه یا تأیید چیزی
شور (خوردنی)، یکی از چاشنی های ایرانی
شور (دستگاه موسیقی)، از دستگاه های موسیقی
شُور یا مشورت به معنی رایزنی و همفکری
شور (دهانه)، دهانه ای برخوردی در ماه
شور (سراوان)، روستایی از توابع بخش سیب و سوران شهرستان سراوان در استان سیستان و بلوچستان
شور (ایرانشهر)، روستایی از توابع بخش بزمان شهرستان ایرانشهر در استان سیستان و بلوچستان
شوری (مزه)
شور (احساس)، لذت بردن فراوان، علاقه یا تأیید چیزی
شور (خوردنی)، یکی از چاشنی های ایرانی
شور (دستگاه موسیقی)، از دستگاه های موسیقی
شُور یا مشورت به معنی رایزنی و همفکری
شور (دهانه)، دهانه ای برخوردی در ماه
شور (سراوان)، روستایی از توابع بخش سیب و سوران شهرستان سراوان در استان سیستان و بلوچستان
شور (ایرانشهر)، روستایی از توابع بخش بزمان شهرستان ایرانشهر در استان سیستان و بلوچستان
wiki: سرده علف شور است.
wiki: شور (گیاه)
شِوِر - آویزان - دلمکُوز
( shever) اویزان کردن ،دراز کردن
(محلی) شِوِر؛ آویزان کردن، به درازا کشیدن.
دانشنامه آزاد فارسی
شور (خوراک). نام عام مخلوط در آب نمک نهادۀ شماری از میوه ها و سبزی ها و ادویه ها که برای تحریک اشتها به همراه غذای اصلی صرف می شود. مهم ترین اقلامی که می توان جداجدا یا با مخلوط آن ها شور درست کرد، عبارت اند از خیار، خیار چنبر، فلفل سبز، هویج، کلم پیچ سفید و قرمز، گل کلم، کلم قُمری، سیب زمینی ترشی، گوجه فرنگی کال، بادنجان، زال زالک، چغالۀ بادام، و کرفس. معروف ترین نوع شور، خیار شور است. از برگ مو نیز شور درست می کنند.
wikijoo: شور_(خوراک)
شور (گیاهان). گیاهان متعلق به جنس Salsola از تیرۀ چغندر. این گیاهان، یک ساله یا چندساله، با ساقه و شاخه هایی غیر بندبند، گل های نرماده، و کاسه ای پنج دندانه ای هستند که هنگام رسیدن میوه به بال عرضی اطراف آن تبدیل می شود. گیاهان شور در فصل پاییز زیبایی خاصی به مناطق بیابانی می دهند. از خاکستر برخی از گونه های این جنس، که دارای مواد قلیایی فراوان اند، به جای سود استفاده می کنند. حدود ۴۰ گونه از این جنس در مناطق بیابانی و شور ایران می روید.
wikijoo: شور_(گیاهان)
شور (موسیقی). نام یکی از دستگاه های موسیقی ایران. همچنین آوازی که هنگام رقص و سماع برآید. در موسیقی کهن قبل از اسلام مجموعه ای به این نام موجود نیست. واژۀ شورک یکی از ۵۲ مقام معمول در مصر، لبنان، و سوریه محسوب می شود. شور شبیه مقام فریژیَن از مقام های کهن یونانی است که در موسیقی کلیسایی کاربرد دارد. شور را مادرِ دستگاه نیز می نامند؛ زیرا آوازهای ابوعطا، بیات ترک، افشاری، و دشتی از آن منشعب می شود و نیز از طریق عشاق و اوج از همایون و اصفهان به شور وارد می شوند؛ همچنین دستگاهی است که به محض شنیدن در شنونده تأثیر می گذارد. دستگاه شور دارای گوشه های متعددی است که در روایت استادان گوناگون تاحدی متفاوت است؛ مثلاً دستگاه شور در ردیف موسی معروفی ۷۰ گوشه، در ردیف میرزا عبدالله ۳۲ گوشه و در ردیف آوازی محمود کریمی پانزده گوشه دارد. این دستگاه مبنای بیشتر موسیقی های محلی و ایلات به شمار می رود، به خصوص مردم نواحی شمال ایران، کردستان، و خراسان بیشتر به این دستگاه علاقه مندند و آهنگ های خود را در گام این دستگاه اجرا می کنند. منظور از گام، یک دور کامل از نت ها در فاصله اکتاو چهارم یا پنجمِ درست است که روی برخی درجه های آن مقام یا گوشه خاصی بنا می شود و با مفهوم اروپایی گام متفاوت است. یگانه تغییر مقام مهم شور، رفتن به شور درجۀ چهارم بالاتر از شور اول است، در واقع مانند آن است که بخواهیم شور جدیدی از درجۀ چهارم شور اولی بنوازیم. استاد وزیری دربارۀ شور نوشته است: «شور آوازی است که با ذوق مشرقی ها موافق و سهل و پسند عمومی است. زیرا پرده های آن خیلی با هم فرق ندارند. به اصطلاح قدیم از ملایمات درجۀ اول است و اغلب نغمات بکر طوایف و ایلات در زمینۀ این دستگاه است». انتهای اغلب گوشه های شور طرز خاصی برای خاتمه دارد که به آن «فرود بال کبوتر» می گویند. اگر دوری از نت ها را در محدودۀ یک اکتاو برای شور از پایۀ نت la در نظر بگیریم، ملاحظه می کنیم که درجۀ اول شاهد شور (la) درجۀ دوم یعنی نت SCP نت شروع و ایست آواز ابوعطا و نت do، درجۀ سوم شور شاهد بیات ترک و re یا درجۀ چهارم شاهد افشاری و نیز ابوعطا، و نت mi که درجۀ پنجم است شاهد دشتی و کرد بیات است. فواصل نت ها در یک دُور هشت تایی از پایۀ la است. دوم نیم بزرگ، دوم نیم بزرگ، دوم بزرگ، دوم بزرگ، دوم کوچک، دوم بزرگ، و دوم بزرگ. اسامی گوشه های شور عبارت اند از درآمد، کرشمه، رُهّاب، پنجه کردی (نغمه در ردیف میرزا عبدالله) ملانازی، زیرکش سلمک، سلمک، گلریز، صفا، مجلس افروز، بزرگ، کوچک، قَجَر، خارا، چهار تیکه (چهارگوشه)، شهناز، قرچه، رضوی، حسینی، دوبیتی، عُزّال، گرایلی، عاشق کُش، گرایلی شستی، هَشْتَری، و رنگ شهرآشوب، ضرب اصول. البته همان گونه که پیشتر آمد موسی معروفی ۷۰ گوشه برای شور آورده که برخی از آن ها تکراری است؛ مانند درآمد اول و دوم و سوم و چهارم یا زیرکش سلمک قسم دیگر یا نوع دیگر یا گرایلی و گرایلی شَسْتی و گرایلی شَسْتی نوع دیگر. همچنین در ردیف موسی معروفی کُردِ بیات جزو گوشه های شور است. در صورتی که در ردیف میرزا عبدالله کرد بیات مانند دشتی، آوازی مستقل است. در بین اسامی گوشه های شور فقط نام دو گوشۀ حسینی و شهناز در موسیقی قدیم و در دوره های قدیم به چشم می خورد. اوج شور را عُزّال و یا حسینی می توان فرض کرد که در واقع مانند درآمد شورند و در اکتاو بالاتر اجرا می شوند؛ مانند مغلوب یا منصوری در چهارگاه. امروز اغلب نوازندگان و یا خوانندگان در هنگام اجرای شور همۀ گوشه های آن را نمی نوازند و بیشتر گوشه های درآمد، کرشمه، رُهّاب، شهناز، قرچه، رضوی، و بزرگ را می نوازند. در برخی اجراها نیز به شور چهارم بالاتر مُدگردی نمی کنند و تمام اجرای خود را روی قسمت اول متمرکز می کنند. ردیف شور برای تار و سه تار دو قسمت شده است: ۱. شور بالادسته ۲. شور پایین دسته و نوازندگان سازهای دیگر می گویند ۱. شور قسمت اول ۲. شور قسمت دوم.
wikijoo: شور_(موسیقی)
فرهنگستان زبان و ادب
{brined} [علوم و فنّاوری غذا] مادۀ غذایی که برای حفظ یا ایجاد طعم در آب نمک نگهداری می شود
دانشنامه اسلامی
[ویکی الکتاب] معنی أُجَاجٌ: آب شور متمایل به تلخی - آبی که شوریش زیاد باشد
تکرار در قرآن: ۴(بار)
تکرار در قرآن: ۴(بار)
wikialkb: ریشه_شور
گویش اصفهانی
تکیه ای: šur
طاری: šür
طامه ای: šur
طرقی: šur
کشه ای: šir
نطنزی: šur
گویش مازنی
/shoor/ گونه ای علف که در کنار دریا روید - شور پرنمک ۳اضطراب درونی و دلهره
۱گونه ای علف که در کنار دریا روید ۲شور پرنمک ۳اضطراب درونی ...
واژه نامه بختیاریکا
( شور * ) تار وپود قالی
( شِوِر ) آویزان
درّه
( شِوِر ) کشیده؛ دراز؛ بلند
بُرََّوِه؛ سور
لا
( شِوِر ) آویزان
درّه
( شِوِر ) کشیده؛ دراز؛ بلند
بُرََّوِه؛ سور
لا
جدول کلمات
پرنمک
پیشنهاد کاربران
هیجان ، وجد
کاربرد در جمله :
عالم از شور و شر عشق خبر هیچ نداشت / فتنه انگیز جهان نرگس جادوی تو بود
( حافظ ) 👨🏻🔬👨🏻🔬
کاربرد در جمله :
عالم از شور و شر عشق خبر هیچ نداشت / فتنه انگیز جهان نرگس جادوی تو بود
( حافظ ) 👨🏻🔬👨🏻🔬
شور : شورش ، فتنه
آن شور بنشاندند: آتش آن فتنه را خاموش کردند.
"و خواست که شوری بزرگ بپای شود ، سواران سوی عامَّه تاختند و آن شور بنشاندند. "
تاریخ بیهقی، دکتر فیاض، ۱۳۸۴ ، ص ۲۳۴.
آن شور بنشاندند: آتش آن فتنه را خاموش کردند.
"و خواست که شوری بزرگ بپای شود ، سواران سوی عامَّه تاختند و آن شور بنشاندند. "
تاریخ بیهقی، دکتر فیاض، ۱۳۸۴ ، ص ۲۳۴.
ذوق، شوق، وجد، هیجان، پرنمک، نمکسود، نمکین، ملیح | رایزنی، کنکاش، کنگاش، مشاوره
احساس
در زبان لری به شل و ول، ، شور
Shever می گویند
Shever می گویند
ذوق
شور ( Şor ) :در زبان ترکی یعنی پر نمک، نام نوعی پنیر
شور
شور یک واژه پارسی سره است که از دو سو خوانده و معنی میدهد، یعنی خود را معنی میکند.
شور 🔄 روش
هر چه شور بخورد روش میشود.
همچنان!!
شور = شه، ور
شه = خوب
ور = در/دروازه
فکر خود را به واژه نیکی بگیرید.
شور = دروازه خوبی.
کردار نیک. !!
روز شمار. !!
شور = به خوبی آغاز کردن، سنجیده پیش رفتن.
شور = نام و نشان.
شور به نیکی بخور تا نام نیک کمایی نمایی.
مرد نمیرد به مرگ، مرگ ازو نام جست
نام چون جاوید شد مردنش آسان کجاست
استاد خیل الله خلیلی
شور = دروازه خوبی
آرام باش وگر شور میخوری باید و باید سنجیده آغاز نمایی.
هیچ چیز پنهان نمی ماند.
شور 🔄 روش
رستاخیز
روز شمار
کردار ما Karma
شور یک واژه پارسی سره است که از دو سو خوانده و معنی میدهد، یعنی خود را معنی میکند.
شور 🔄 روش
هر چه شور بخورد روش میشود.
همچنان!!
شور = شه، ور
شه = خوب
ور = در/دروازه
فکر خود را به واژه نیکی بگیرید.
شور = دروازه خوبی.
کردار نیک. !!
روز شمار. !!
شور = به خوبی آغاز کردن، سنجیده پیش رفتن.
شور = نام و نشان.
شور به نیکی بخور تا نام نیک کمایی نمایی.
مرد نمیرد به مرگ، مرگ ازو نام جست
نام چون جاوید شد مردنش آسان کجاست
استاد خیل الله خلیلی
شور = دروازه خوبی
آرام باش وگر شور میخوری باید و باید سنجیده آغاز نمایی.
هیچ چیز پنهان نمی ماند.
شور 🔄 روش
رستاخیز
روز شمار
کردار ما Karma
کلمات دیگر: