انجمن سیاره ای

انجمن سیاره ای یک بنیاد مردم نهاد و غیرانتفاعی در ایالات متحده آمریکا است. این انجمن در کنش هایی چون پژوهش، تبلیغات عمومی، و طرفداری سیاسی برای پروژه های مهندسی وابسته به ستاره شناسی، سیاره شناسی، و اکتشاف فضایی همکاری می کند. این انجمن در سال ۱۹۸۰ (میلادی) بدست کارل سیگن، بروس سی. ماری، و لوئیس فریدمن پایه گذاری شد. هم اکنون انجمن سیاره ای بیش از ۵۰،۰۰۰ نفر از ۱۰۰ کشور جهان عضو انجمن سیاره ای هستند.
طرفداری و آموزش
سیاره فراخورشیدی
فناوری های نوآورانه
همکاری در ماموریت های بین المللی
کاوش گری مریخ
اجرام نزدیک به زمین
جستجوی هوش فرازمینی
انجمن سیاره ای، توجه ویژه ای به اکتشاف در سامانه خورشیدی، جستجو در اجرام نزدیک به زمین و زیست فرازمینی دارد. ماموریت انجمن سیاره ای به این صورت بیان می شود: "توانمندسازی شهروندان جهان برای پیشرفت دانش و اکتشاف فضای بیرونی". همچنین انجمن فضانوردی به همراه اداره کل ملی هوانوردی و فضا (ناسا) یک طرفدار پرمایه در پشیبانی مالی از پروژه های فضایی و ماموریت های اکتشافی فضایی است. آنها با لابی گری با کنگره ایالات متحده آمریکا و استفاده از عضویت خود در آمریکا برای فرستادن و دعوت از نمایندگان خود در پشتیبانی از بودجه کل اداره ملی هوانوردی و فضا (ناسا) استفاده می کنند.
همراه با گسترش همکاری عمومی، انجمن سیاره ای همچنین از پروژه هایی پشتیبانی می کند که پایه اکتشاف های بعدی را فراهم کنند. دو تا از بزرگترین برنامه ها بادبان نوری و آزمایش پرواز بین سیاره ای زنده هستند. بادبان نوری، گروهی از سه آزمایش بادبان خورشیدی است. انتظار می رود که در ماموریت آینده اداره کل ملی هوانوردی و فضا (ناسا) از بادبان نوری-۱ استفاده شود. در ژوئن ۲۰۰۵ انجمن سیاره ای، کاوشگر کاسموس ۱ را پرتاب کرد تا امکان پذیری بادبان خورشیدی را بررسی کند. اما مدت کوتاهی پس از پرتاب، راکت از کار افتاد.
آزمایش پرواز بین سیاره ای زنده، یک برنامه دو بخشی بود که برای آزمایش توانایی زنده ماندن ریزاندامگان کارآ در فضا طراحی شده بود. گام نخست، پرواز اس تی اس-۱۳۴ با آخرین پرتاب فضاپیمای اندور در سال ۲۰۱۱ (میلادی) بود. گام دوم، ماموریت فوبوس-گرانت روسیه بود که تلاشی برای دستیابی به فوبوس ماه بهرام و بازگشت به زمین بود. اما نتوانست از مدار زمین خارج شود.