ابله مرغان

آبله مرغان. آبله مُرغان (به انگلیسی: Chickenpox)، از بیماری های خفیف و بسیار واگیردار است. این بیماری که در کودکان شایع تر است، توسط ویروس هرپس زوستر ایجاد می شود.
خارش سطحی پس از یک روز
سر درد
حالت تهوع
احساس خستگی مفرط
تب
درد شکمی یا احساس ناخوشی همگانی که ۲–۱ روز به درازا می کشد.
بثورات پوستی که کم و بیش در هر جای بدن می تواند پدید آید مانند روی پوست سر، آلت تناسلی، داخل دهان، بینی، گلو، یا مهبل. تاول ها ممکن است در نواحی بسیار گسترده ای از پوست گسترده شده باشند اما در دست و پا کمتر ظاهر می شوند. تاول ها در ۲۴ ساعت می ترکند و در محل آن ها دلمه پایه ریزی می شود. هر ۴–۳ روز مجموعه هایی از تاول های جدید به وجود می آیند. بثورات ابتدا روی تنه، سپس سر و صورت و با شیوع کمتری روی دست و پا ظاهر می شوند. بثورات ابتدا پاپولند و سپس به وزیکول و پوستول و در نهایت به پوسته تبدیل می شوند. پاپول ها و وزیکول ها در زمینه ای اریتماتوز قرار دارند. از خصوصیات بثورات آبله مرغان، ظهور سریع آن ها و نیز وجود هم زمان پاپول، وزیکول و پوسته در یک زمان می باشد. خارش به طور تقریبی در همه بیماران وجود دارد. وزیکول می تواند در تمامی قسمت های مخاطی وجود داشته باشد. این ضایعات عموماً بعد از فروکش کردن تب ایجاد می شود.
در بزرگسالان یک سری نشانه مانند آنفلوآنزا نیز وجود دارد.
نشانه های زیر بیشتر در کودکان، خفیف بوده اما در بزرگسالان، شدید هستند:
دلیل بیماری عفونت با ویروس واریسلا زوستر یک دی ان ای ویروس است. بیشترین شیوع آن در سن ۵ تا ۱۰ سالگی است. این ویروس از راه قطره های ریز در هوا یا تماس با ضایعات پوستی، از فرد بیمار انتقال می یابد. بیماری فوق العاده مسری است و انتقال ان بیشتر از راه قطرات تنفسی و هوا صورت می گیرد. ویروس در وزیکول ها هم وجود دارد و بنابراین بیماری از ۲۴ ساعت قبل از پیدایش بثورات تا وقتی که ضایعات دلمه ببندد، مسری خواهد بود (بین ۷ تا ۸روز). بیماری بیشتر اوقات در زمستان و بهار دیده می شود. تا وقتی که تمام وزیکول ها تبدیل به دلمه نشوند کودک نباید به مدرسه برود. مبتلایان به آبله مرغان که بستری می شوند باید در اتاقی ایزوله شوند تا از انتقال هوایی ویروس جلوگیری شود. دوره نهفتگی بیماری، ۲۱–۷ روز است. اگر مادر یک نوزاد قبل یا حین بارداری آبله مرغان گرفته باشد، کودک وی تا چندین ماه در برابر آبله مرغان ایمنی دارد اما این ایمنی در ۱۲–۴ ماه پس از زایش کاهش پیدا می کند.
به کارگیری داروهای سرکوب کننده دستگاه ایمنی بدن و همچنین بیمارانی که از ضعف سیستم ایمنی رنج می برند، از عوامل افزایش دهنده خطر هستند.

آبله مرغان. آبِلِه مُرغان (chicken pox)
آبِلِه مُرغان
(یا: واریسلا) نوعی بیماری عفونی شایع و معمولاً خفیف. عامل آن یکی از ویروس های گروه هرپساست که از راه قطرک های معلق در هوا منتقل می شود. غالباً در کودکان زیر دَه سال دیده می شود و دورۀ نهفتگیآن دو تا سه هفته است. یک بار ابتلا به بیماری معمولاً موجب ایمنی دایم می شود. فرد مبتلا تب می کند و جوش هایی، که بعداً به تاول های ملتهب تبدیل می شوند، روی تنه و سپس صورت و اندام ها ظاهر می شود. بیمار طی یک هفته بهبود می یابد، ولی تا محو آخرین دلمۀ زخم، عفونت را به دیگران منتقل می کند. سازمان نظارت بر غذا و داروی امریکادر مارس ۱۹۹۵ واکسن آبله مرغان را تأیید کرد. واکسن از ویروس ضعیف شده تهیه می شود و اثربخشی آن حدود ۷۰ تا ۹۰ درصد است. در اروپا هم نوعی واکسن در دسترس است که فقط برای کودکان دارای نقص ایمنی استفاده می شود. ویروس ها ذرات عفونت زای کوچکی اند که فقط پس از تهاجم به یاختۀ زنده و با استفاده از دستگاه وراثتی آن تکثیر می شوند. به همین سبب، یافتن روشی درمانی که بدون آسیب رساندن به یاختۀ میزبان ویروس را ازبین ببرد، مشکل است. بدن هر فرد سالم ترکیبات ضد ویروسی تولید می کند که مانع از ورود ویروس ها به یاخته های مجاور می شود. آبله مرغان به شدت مسری است، ولی معمولاً ابتلا به آن موجب مصونیت برای بقیۀ عمر می شود. ویروس آبله مرغان عضو خانوادۀ ویروس های هرپس است.