یاس

wiki: نام هنری یاس، زادهٔ ۳۰ خرداد ۱۳۶۱ در شهرستان تالش، استان گیلان، خوانندهٔ رپ فارسی است. او از چهره های برجستهٔ موسیقی رپ فارسی به شمار می رود. مضمون بیشتر ترانه های یاس انتقاد و اعتراض به مشکلات و بحران های اجتماعی نظیر فقر، اعتیاد، بی کاری، جنگ، روسپی گری، خودکشی، طلاق و غیره است. یاس از اولین خواننده های رپ فارسی و نخستین خوانندهٔ رپ فارسی است که در ایران برای پخش موسیقی خود مجوز گرفت. اولین ترانهٔ وی که به طور قانونی در ایران منتشر شد یادت نره نام داشت که آن را به همراه مجید غفوری، خواننده پاپ اجرا کرده بود.
وصیت نامه
اُوِردوز
از ماست که بر ماست
۳۰ خرداد ۱۳۶۱ (۳۷ سال)
یاس کنسرت هایی در شهرهای مختلف آمریکا برگزار کرده است و تجربهٔ شرکت در نشستی موسیقایی در راستای معرفی و توسعه رپ فارسی در دانشگاه میشیگان را نیز داشته است.یاس در سال ۹۶٬۹۷شروع به ساخت گروهی به نام فریاس که با حضور موئر و چندین خواننده دیگر مواجه بود. اعضای فعلی لیبل فریاس عبارتند از یاس، موئر، محمد روشنیان، آپریصا، فربد عرش، سجاد ترابی، ندا سرمست است که در این گروه مشغول به کار هستند. وی اولین آلبوم خود به نام خیابونی ها در سال ۱۳۸۴ خواند.
یاس زمانی که ۱۶ ساله بود ابتدا با گوش دادن به موسیقی رپ کار خود را آغاز کرد و این زمانی بود که پدرش از سفرهای تجاری اش از آلمان برگشت و برای او آخرین سی دی توپاک را آورد. یاس که از ۱۸ سالگی به دنبال مرگ پدرش مجبور به پذیرش مسئولیت خانواده خود شد، با بدهی هایی که پدرش برجا گذاشته بود با مشکلات اقتصادی مواجه شد، در نتیجه تحصیلات دانشگاهی را ترک و شروع به کار کرد. در همین دوره یاس شروع به نوشتن شعرهایی کرد که بعداً آن ها را به همراهی دوست دوران دبیرستان خود میتا ملکی به موسیقی تبدیل کرد. پس از زلزله بم در ایران، یاس ترانه ای تحت عنوان بَم را با آهنگسازی میتا ملکی خواند و منتشر کرد که آغاز حرفه خوانندگی او محسوب می شود.

wikiquote: یاس_(خواننده)

wikifeqh: خودکشی تدریجی است و ناامیدی مطلق، مرگ است.
در آیات قرآنی و روایات اسلامی درباره یأس می توان به موارد ذیل اشاره کرد:
«و اگر از جانب خویش، نعمتی به انسان بچشانیم، سپس آن را از او بگیریم، بسیار نومید و ناسپاس خواهد بود.» از این آیه فهمیده می شود که اگر نعمتی از انسان گرفته شود دچار یأس شده به شدت نومید می گردد تا این حد که گویی بازگشت مجدد آن نعمت را غیر ممکن می داند. پس طبع انسان به گونه ای است که هنگامی چیزی از او گرفته شود، مأیوس می گردد و کفران می ورزد. «تنها گروه کافران، از رحمت خدا مأیوس می شوند.» کافر به خدا، یا منکر وجود حق است یا منکر قدرت او یا منکر عنایات و تفضلات او است. بر هر کس که ایمان به خدا دارد لازم است به این معنا معتقد شود که خدا هر چه بخواهد انجام می دهد و به هر چه اراده کند حکم می نماید و هیچ مؤمنی نمی تواند از روح خدا مأیوس و از رحمتش نومید شود؛ زیرا یأس از روح(رحمت) خدا در حقیقت محدود کردن قدرت او، در معنا کفر به احاطه و سعه ی رحمت اوست. «هنگامی که به انسان نعمت می بخشیم، (از حق) روی می گرداند و متکبرانه دور می شود و هنگامی که(کمترین) بدی به او می رسد، (از همه چیز) مأیوس می گردد.» این آیه حال انسان عادی را توصیف می کند که در محیط زندگی ای قرار گرفته که حاکم در آن عرف و عادت است؛ وقتی نعمت های الهی به سویش سرازیر است و اسباب ظاهری هم سر سازگاری دارند، همه ی امید و دلگرمیش متوجه آن اسباب شده و دل به آنها می دهد و به همین جهت وقتی شری به او می رسد و بعضی از نعمت های الهی از او سلب می-شود، به کلی از خیر مأیوس می گردد. بالاترین مصیبت: مأیوس بودن از رحمت وعنایات الهی بالاترین بلا برای انسان محسوب می شود؛ چرا که بدون داشتن امید از حرکت به سوی کمال باز می ماند. حضرت علی(ع) می فرمایند: «بالاترین بلا یأس و نومیدی است.» با توجه به مضمون آیات و روایات این نکته به دست می آید که نومیدی از رحمت بیکران الهی، ازبزرگترین گناهان است.
دلیل اینکه انسان مأیوس شده و نا امیدی وجودش را فرا می گیرد، اموری است که به این امور در آیات اشاره شده است:
1-کفر:اگر انسان به خداوند، رحمت و قدرت او در انجام هر کاری اعتقاد نداشته باشد و اسباب خیر و آسایش خود را چیز دیگری بداند، در حالیکه تمام اسباب و علل خیر در دست توانای خدای متعال است، در سختی ها و مشکلات یأس و نا امیدی او را فرا می گیرد.
2-غفلت :انسان موحد پس از اینکه به خدای عالم ایمان آورد، اگر در امری از امور به واسطه ی غفلت، از فرج و رحمت پروردگارش مأیوس باشد در آن حال به صفت ذمیمه ای از صفات کافران(که همان نومیدی از رحمت حق است) متصف می گردد.