حجیت ظن

[ویکی فقه] حجیت ظن، صحت استناد به ظنّ در استنباط حکم شرعی است.
حجیت ظن، به معنای صحت تمسک به ظن برای دست یابی به حکم واقعی در موارد عدم دست رسی به واقع است، که لازمه آن، منجّزیت در صورت مطابقت با واقع و معذّریت در صورت عدم مطابقت با واقع است.
فرق حجیت ظن با حجیت قطع
برخلاف قطع، ظن، حجیت ذاتی ندارد؛ یعنی حجیت، از لوازم ذاتی آن نیست، ولی چون تعبد به ظن امکان دارد و از آن محالی لازم نمی آید، می توان آن را حجت قرار داد.
راه حجت قرار دادن ظن
راه حجت قرار دادن ظن، یا جعل شارع، یا تحقق مقدمات انسداد کبیر و یا خبر دادن شارع به عدم عقاب عمل کننده به ظن می باشد.بنابراین درباره حجیت ظن در دو مقام بحث می شود:۱. حجیت ظن خاص؛ ۲. حجیت ظن مطلق.در جایی که دلیل خاص وجود دارد که شارع بعضی از ظنون را حجت قرار داده، بحث حجیت ظن خاص مطرح می گردد.و در جایی که دلیل حجیت ظن، انسداد باب علم و علمی باشد، حجیت ظن مطلق مطرح می شود.
نکته اول
...