جعفر خلدی

جعفر خلدی جعفربن محمدبن نُصَیر خوّاص یا ابومحمد خوّاص (زاده: - درگذشت: بغداد، رمضان ۳۴۸ قمری) عارف و محدث قرن سوم و چهارم هجری بود. وی با برخی صوفیان از جمله جُنَید بغدادی، ابوالحسین نوری، جُرَیری، ابوالعباس مسروق، رُوَیمِ بغدادی، ابراهیم خواص و سَمنون بوده و مرشد ابوالعباس نهاوندی و ابوالحسن محمد علوی همدانی مشهور به حمزه علوی بوده است.او همچنین از محدثان موثق بود و از کسانی چون حارث بن ابی اسامه، علی بن عبدالعزیز بَغَوی، احمدبن علی خَزّاز، حسن بن علی مُعَمَّری، محمدبن عبداللّه حَضْرمی، ابومسلم کَجّی و بسیاری دیگر حدیث نقل کرده است. از خود وی نیز از طریق ابوحفص بن شاهین، علی بن عمر دارَقُطْنی، ابوعلی بن شاذان، الحاکم محمدبن عبداللّه و بسیاری دیگر حدیث نقل شده است.
وی بسیار سفر می کرد و از جمله ۶۰ حج بجا آورد.

[ویکی فقه] جعفرخُلدی ، محدّث و عارف قرن سوم و چهارم است.
نام وی جعفر بن محمد بن نُصَیر خوّاص و کنیه اش ابومحمد بود و ابومحمد خوّاص نیز خوانده شده است.
← ولادت
مشخص نیست که چگونه خلدی به تصوف گروید.چنین نقل شده است که روزی از محضر عباس دُوری (متوفی ۲۷۱) بر می گشت و نوشته هایی از درس او در دست داشت ، در این حال با صوفی ای روبرو شد.صوفی او را از آن رو که در جستجوی علوم بر روی کاغذ است ملامت کرد و این ملاقات بر وی تأثیر گذاشت. نیز گفته شده هاتفی نشانی شی ء مدفونی را در خواب به او داد، وی به محل رفت و در صندوقی ، نوشته هایی درباره شش هزار تن از اهل حقیقت ، از زمان حضرت آدم علیه السلام تا آن زمان یافت که همگی او را به مذهب تصوف فرامی خواندند.
کثرت سفر
خلدی بسیار سفر می کرد، از جمله قریب به شصت حج به جا آورد، و به گفته خودش ، بیش از بیست سفر را پای پیاده و بدون زاد و توشه رفته بوده است .
ملاقات با مشایخ صوفیه
...