گامبیا
فارسی به انگلیسی
Gambia
دانشنامه عمومی
مختصات: ۱۳°۲۸′ شمالی ۱۶°۳۶′ غربی / ۱۳٫۴۶۷°شمالی ۱۶٫۶۰۰°غربی / 13.467; -16.600
جامعه توسعه بین المللی (IDA)
صندوق توسعه کشاورزی (IFAD)
سازمان بین المللی مهاجرت (IMO)
سازمان ارتباطات دریایی (INMARSAT)
بانک بین المللی ترمیم و توسعه وابسته به بانک جهانی (IBRD)
کنفدراسیون بین المللی اتحادیه های کارگری آزاد (ICFTU)
سازمان اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی ملل متحد (UNESCO)
کمیسیون توسعه و تجارت سازمان ملل متحد (UNCTAD)
سازمان بین المللی هواپیمایی کشوری (ICAO)
سازمان خواربار و کشاورزی ملل متحد (FAO)
سازمان بین المللی پلیس جنائی (INTERPOL)
سازمان توسعه صنعتی ملل متحد (UNIDO)
سازمان منع سلاح های شیمیایی (OPCW)
سازمان جهانی مالکیت معنوی (WIPO)
گامبیا با نام رسمی جمهوری گامبیا کشوری در غرب آفریقا، کوچکترین کشور این قاره و پایتخت آن بانجول است. جمعیت این کشور یک میلیون و ۷۷۶ هزار نفر و زبان رسمی این کشور انگلیسی است. واحد پول آن دالاسی گامبیا و رئیس جمهور آن آداما بارو است. در دسامبر ۲۰۱۵ رئیس جمهور یحیی جامع، رئیس جمهور پیشین این کشور را جمهوری اسلامی اعلام و حجاب را برای کارمندان زن اجباری کرد. این کشور پس از موریتانی دومین جمهوری اسلامی در آفریقا به شمار می رفت.اما ۱۰ بهمن ۱۳۹۵ جمهوری اسلامی ساقط شد.
مردم گامبیا به اقوام گوناگونی تعلق دارند که بزرگ ترین آن قوم ماندینکا است که ۴۲ درصد از جمعیت کشور را تشکیل می دهد. ۹۰ درصد از مردم این کشور مسلمان هستند و آیین های تصوف در میان آن ها رواج زیادی دارد.
گامبیا کشوری باریک و کم ارتفاع در دو سوی رود گامبیا است. در سال ۱۸۸۹ هنگامی که مرزبندی های بین دو ملت سنگال و گامبیا پذیرفته شد، بریتانیا تنها توانست یک باریکه کوچک در امتداد رود گامبیا را برای خود حفظ نماید. گامبیا تحت حکومت بریتانیا و مستعمرگی این کشور «گامبیای انگلیس» نام گرفت. این خطه از سرزمین نیز به طور کامل توسط سنگال فرانسوی ها احاطه شده بود.
جامعه توسعه بین المللی (IDA)
صندوق توسعه کشاورزی (IFAD)
سازمان بین المللی مهاجرت (IMO)
سازمان ارتباطات دریایی (INMARSAT)
بانک بین المللی ترمیم و توسعه وابسته به بانک جهانی (IBRD)
کنفدراسیون بین المللی اتحادیه های کارگری آزاد (ICFTU)
سازمان اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی ملل متحد (UNESCO)
کمیسیون توسعه و تجارت سازمان ملل متحد (UNCTAD)
سازمان بین المللی هواپیمایی کشوری (ICAO)
سازمان خواربار و کشاورزی ملل متحد (FAO)
سازمان بین المللی پلیس جنائی (INTERPOL)
سازمان توسعه صنعتی ملل متحد (UNIDO)
سازمان منع سلاح های شیمیایی (OPCW)
سازمان جهانی مالکیت معنوی (WIPO)
گامبیا با نام رسمی جمهوری گامبیا کشوری در غرب آفریقا، کوچکترین کشور این قاره و پایتخت آن بانجول است. جمعیت این کشور یک میلیون و ۷۷۶ هزار نفر و زبان رسمی این کشور انگلیسی است. واحد پول آن دالاسی گامبیا و رئیس جمهور آن آداما بارو است. در دسامبر ۲۰۱۵ رئیس جمهور یحیی جامع، رئیس جمهور پیشین این کشور را جمهوری اسلامی اعلام و حجاب را برای کارمندان زن اجباری کرد. این کشور پس از موریتانی دومین جمهوری اسلامی در آفریقا به شمار می رفت.اما ۱۰ بهمن ۱۳۹۵ جمهوری اسلامی ساقط شد.
مردم گامبیا به اقوام گوناگونی تعلق دارند که بزرگ ترین آن قوم ماندینکا است که ۴۲ درصد از جمعیت کشور را تشکیل می دهد. ۹۰ درصد از مردم این کشور مسلمان هستند و آیین های تصوف در میان آن ها رواج زیادی دارد.
گامبیا کشوری باریک و کم ارتفاع در دو سوی رود گامبیا است. در سال ۱۸۸۹ هنگامی که مرزبندی های بین دو ملت سنگال و گامبیا پذیرفته شد، بریتانیا تنها توانست یک باریکه کوچک در امتداد رود گامبیا را برای خود حفظ نماید. گامبیا تحت حکومت بریتانیا و مستعمرگی این کشور «گامبیای انگلیس» نام گرفت. این خطه از سرزمین نیز به طور کامل توسط سنگال فرانسوی ها احاطه شده بود.
wiki: گامبیا
دانشنامه آزاد فارسی
گامْبیا (Gambia)
نمایی از شهر بانجول، موقعیت. کشور گامبیا که بخشی از درۀ رودخانۀ گامبیا را شامل می شود، در افریقای غربی و در درون بوم کشور سنگال جای دارد. مساحت این سرزمین ۱۰,۶۸۹ کیلومتر مربع است و پایتخت آن شهر بانجول است.سیمای طبیعی. این سرزمین، که نام آن از رود گامبیا گرفته شده، نوار باریک و طویلی است که بخش پایانی رود گامبیا از شرق به غرب در آن جریان دارد. عرض این کشور حداکثر ۲۰ کیلومتر (۱۰ کیلومتر از هر طرف رودخانه) است و درازای آن به حدود ۳۲۰ کیلومتر بالغ می شود. درازای رود گامبیا کلاً ۱,۱۲۶ کیلومتر است و بخشی که در کشور گامبیا جریان دارد، قابل کشتی رانی است. این کشور از شمال، شرق، و جنوب به کشور سنگال و از غرب به اقیانوس اطلس محدود است. رود گامبیا در دشت نسبتاً همواری جریان دارد و اطراف آن را تپه های کوتاه و شنزارهای چندی فراگرفته است. اقلیم گامبیا گرم و مرطوب است و دارای دو فصل خشک و پرباران است. فصل خشک گامبیا از آبان تا اردیبهشت و فصل بارانی آن از تیرماه تا مهرماه به طول می انجامد. میانگین بارندگی سالانۀ گامبیا ۱,۲۹۵ میلی متر است و میانگین دمای سالانۀ آن از۲۲.۸ درجۀ سانتی گراد تا۲۶.۷ درجۀ سانتی گراد در تغییر است. اراضی گامبیا پوشیده از جنگل و علفزارهایی است که بخش هایی در آن به مرور پاک سازی و به کشتزارهای بادام زمینی تبدیل شده اند. جانوران وحشی نواحی اطراف به سوی رود گامبیا جذب شده اند و حیات وحش آن را که از ببر، پلنگ، آهوی افریقایی، بز کوهی، انواع میمون، تمساح، اسب آبی، و پرندگان زیبا تشکیل یافته است، پدید آورده اند. همۀ شهرهای گامبیا در کنار رودخانۀ گامبیا قرار دارند و مهم ترین آن ها عبارت اند از بریکاما، مانساکونکو، سِرِکوندا، و فارافنی.
اقتصاد. بادام زمینی عمده ترین فرآوردۀ صادراتی کشور گامبیا را تشکیل می دهد و حدود نیمی از اقتصاد این کشور به آن وابسته است؛ غلات، برنج، و سبزیجات نیز از دیگر فرآورده های آن محسوب می شوند. صنعت گردشگری این سرزمین نیز آیندۀ امیدوارکننده ای را نوید می دهد. این کشور از نظر منابع زیرزمینی چندان غنی نیست و کانی های آن به خاک چینی و قلع و صنایع آن به تولید مواد غذایی، منسوجات، و مواد شیمیایی منحصر است.حکومت و سیاست. جمهوری گامبیا دارای نظام چندحزبی و یک مجلس قانون گذاری با نام مجلس ملی است. رئیس جمهور کشور را مردم برای یک دورۀ پنج سالۀ تمدیدپذیر انتخاب می کنند و او معاون خویش را برمی گزیند و مسئولیت اجرایی و تشکیل هیئت دولت را به وی محول می سازد. مجلس ملی گامبیا ۵۱ عضو دارد که ۳۶ تن از آنان را مردم و هشت تن دیگر را رئیس جمهور انتخاب می کند.مردم و تاریخ. جمعیت این کشور حدود ۱,۷۲۸,۰۰۰ نفر است (۲۰۱۰) و تراکم نسبی آن به ۱۶۱.۶ نفر در کیلومتر مربع می رسد. ۹۹ درصد از جمعیت مزبور را گامبیایی ها تشکیل می دهند و ۹۰ درصد از آنان مسلمان اند. حدود ۷۴ درصد از جمعیت گامبیا روستانشین و زبان رسمی آنان انگلیسی است. رشد سالانۀ جمعیت گامبیا۲.۸ درصد و میانگین امید به زندگی آنان ۵۳ سال است و حدود ۳۶ درصد از مردم آن باسوادند. اقوام مالینکه، فولانی، و ولوف در قرن ۱۳م در این سرزمین ساکن شدند. پرتغالی ها در اواسط قرن ۱۵ به سرزمین مزبور وارد شدند و داد و ستد و تجارت دهانۀ رودخانۀ گامبیا را به دست گرفتند. انگلیسی ها در ۱۶۱۸ همۀ حقوق ازجمله داد و ستد و تجارت گامبیا را از پرتغالی ها خریداری کردند و سال ها به تجارت و خرید و فروش برده پرداختند. آیین اسلام در قرن ۱۹ در گامبیا اشاعه یافت و مسلمانان بسیاری از نواحی مختلف افریقا به گامبیا مهاجرت کردند. با منسوخ شدن برده داری، بازار گامبیا که بیشتر بر خرید و فروش برده استوار بود، کساد شد، اما به سبب این که از لحاظ جغرافیایی موقعیت خاصی داشت و به سان نیزه ای به درون سنگال (مستعمرۀ فرانسه) فرورفته بود، مورد توجه قرار گرفت. پیمان ۱۸۸۹ بین فرانسه و انگلستان، مالکیت انگلستان را بر گامبیا رسمیت بخشید. با پایان یافتن جنگ جهانی دوم بسیاری از کشورهای افریقایی به کسب استقلال نایل آمدند، ولی گامبیا تا ۱۹۶۳ همچنان به حال خود باقی ماند؛ در آن سال به خودگردانی داخلی دست یافت و در ۱۹۶۵ به استقلال کامل رسید و به یکی از اعضای جامعۀ ملل مشترک المنافع بریتانیا تبدیل شد.
نمایی از شهر بانجول، موقعیت. کشور گامبیا که بخشی از درۀ رودخانۀ گامبیا را شامل می شود، در افریقای غربی و در درون بوم کشور سنگال جای دارد. مساحت این سرزمین ۱۰,۶۸۹ کیلومتر مربع است و پایتخت آن شهر بانجول است.سیمای طبیعی. این سرزمین، که نام آن از رود گامبیا گرفته شده، نوار باریک و طویلی است که بخش پایانی رود گامبیا از شرق به غرب در آن جریان دارد. عرض این کشور حداکثر ۲۰ کیلومتر (۱۰ کیلومتر از هر طرف رودخانه) است و درازای آن به حدود ۳۲۰ کیلومتر بالغ می شود. درازای رود گامبیا کلاً ۱,۱۲۶ کیلومتر است و بخشی که در کشور گامبیا جریان دارد، قابل کشتی رانی است. این کشور از شمال، شرق، و جنوب به کشور سنگال و از غرب به اقیانوس اطلس محدود است. رود گامبیا در دشت نسبتاً همواری جریان دارد و اطراف آن را تپه های کوتاه و شنزارهای چندی فراگرفته است. اقلیم گامبیا گرم و مرطوب است و دارای دو فصل خشک و پرباران است. فصل خشک گامبیا از آبان تا اردیبهشت و فصل بارانی آن از تیرماه تا مهرماه به طول می انجامد. میانگین بارندگی سالانۀ گامبیا ۱,۲۹۵ میلی متر است و میانگین دمای سالانۀ آن از۲۲.۸ درجۀ سانتی گراد تا۲۶.۷ درجۀ سانتی گراد در تغییر است. اراضی گامبیا پوشیده از جنگل و علفزارهایی است که بخش هایی در آن به مرور پاک سازی و به کشتزارهای بادام زمینی تبدیل شده اند. جانوران وحشی نواحی اطراف به سوی رود گامبیا جذب شده اند و حیات وحش آن را که از ببر، پلنگ، آهوی افریقایی، بز کوهی، انواع میمون، تمساح، اسب آبی، و پرندگان زیبا تشکیل یافته است، پدید آورده اند. همۀ شهرهای گامبیا در کنار رودخانۀ گامبیا قرار دارند و مهم ترین آن ها عبارت اند از بریکاما، مانساکونکو، سِرِکوندا، و فارافنی.
اقتصاد. بادام زمینی عمده ترین فرآوردۀ صادراتی کشور گامبیا را تشکیل می دهد و حدود نیمی از اقتصاد این کشور به آن وابسته است؛ غلات، برنج، و سبزیجات نیز از دیگر فرآورده های آن محسوب می شوند. صنعت گردشگری این سرزمین نیز آیندۀ امیدوارکننده ای را نوید می دهد. این کشور از نظر منابع زیرزمینی چندان غنی نیست و کانی های آن به خاک چینی و قلع و صنایع آن به تولید مواد غذایی، منسوجات، و مواد شیمیایی منحصر است.حکومت و سیاست. جمهوری گامبیا دارای نظام چندحزبی و یک مجلس قانون گذاری با نام مجلس ملی است. رئیس جمهور کشور را مردم برای یک دورۀ پنج سالۀ تمدیدپذیر انتخاب می کنند و او معاون خویش را برمی گزیند و مسئولیت اجرایی و تشکیل هیئت دولت را به وی محول می سازد. مجلس ملی گامبیا ۵۱ عضو دارد که ۳۶ تن از آنان را مردم و هشت تن دیگر را رئیس جمهور انتخاب می کند.مردم و تاریخ. جمعیت این کشور حدود ۱,۷۲۸,۰۰۰ نفر است (۲۰۱۰) و تراکم نسبی آن به ۱۶۱.۶ نفر در کیلومتر مربع می رسد. ۹۹ درصد از جمعیت مزبور را گامبیایی ها تشکیل می دهند و ۹۰ درصد از آنان مسلمان اند. حدود ۷۴ درصد از جمعیت گامبیا روستانشین و زبان رسمی آنان انگلیسی است. رشد سالانۀ جمعیت گامبیا۲.۸ درصد و میانگین امید به زندگی آنان ۵۳ سال است و حدود ۳۶ درصد از مردم آن باسوادند. اقوام مالینکه، فولانی، و ولوف در قرن ۱۳م در این سرزمین ساکن شدند. پرتغالی ها در اواسط قرن ۱۵ به سرزمین مزبور وارد شدند و داد و ستد و تجارت دهانۀ رودخانۀ گامبیا را به دست گرفتند. انگلیسی ها در ۱۶۱۸ همۀ حقوق ازجمله داد و ستد و تجارت گامبیا را از پرتغالی ها خریداری کردند و سال ها به تجارت و خرید و فروش برده پرداختند. آیین اسلام در قرن ۱۹ در گامبیا اشاعه یافت و مسلمانان بسیاری از نواحی مختلف افریقا به گامبیا مهاجرت کردند. با منسوخ شدن برده داری، بازار گامبیا که بیشتر بر خرید و فروش برده استوار بود، کساد شد، اما به سبب این که از لحاظ جغرافیایی موقعیت خاصی داشت و به سان نیزه ای به درون سنگال (مستعمرۀ فرانسه) فرورفته بود، مورد توجه قرار گرفت. پیمان ۱۸۸۹ بین فرانسه و انگلستان، مالکیت انگلستان را بر گامبیا رسمیت بخشید. با پایان یافتن جنگ جهانی دوم بسیاری از کشورهای افریقایی به کسب استقلال نایل آمدند، ولی گامبیا تا ۱۹۶۳ همچنان به حال خود باقی ماند؛ در آن سال به خودگردانی داخلی دست یافت و در ۱۹۶۵ به استقلال کامل رسید و به یکی از اعضای جامعۀ ملل مشترک المنافع بریتانیا تبدیل شد.
wikijoo: گامبیا
نقل قول ها
گامبیا با نام رسمی جمهوری اسلامی گامبیا، کشوری در غرب آفریقا که عمدتاً فراگرفتهٔ خاک سنگال است.
• «پرچم : پرچم گامبیا در سال ۱۹۶۵م به اهتزاز درآمد. این پرچم مرکب از رنگ های قرمز، آبی، سبز و سفید است. رنگ آبی در میان رنگ های قرمز و سبز جای گرفته و نشانهٔ رود گامبیاست که از میان این کشور جریان دارد. رنگ آبی به وسیلهٔ دو نوار باریک سفید از رنگ های قرمز و سفید جدا شده است.» در اثرش چاپ ۱۳۷۰/ ۱۹۹۱م -> رسول خیراندیش
• «پرچم : پرچم گامبیا در سال ۱۹۶۵م به اهتزاز درآمد. این پرچم مرکب از رنگ های قرمز، آبی، سبز و سفید است. رنگ آبی در میان رنگ های قرمز و سبز جای گرفته و نشانهٔ رود گامبیاست که از میان این کشور جریان دارد. رنگ آبی به وسیلهٔ دو نوار باریک سفید از رنگ های قرمز و سفید جدا شده است.» در اثرش چاپ ۱۳۷۰/ ۱۹۹۱م -> رسول خیراندیش
wikiquote: گامبیا
دانشنامه اسلامی
[ویکی فقه] گامبیا کشوری در غرب آفریقا است.
حدود ۹۰ درصد جمعیت ساکن در این کشور مسلمان هستند و بقیه پیرو مسیحیت، بودیسم، بهاییت، ادیان محلی و درصدی نیز ملحد هستند. مسلمانان سنی مذهب در این کشور پیرو مذهب مالکی هستند.
سابقه تشیع
ورود تشیع به این کشور به دست مهاجرانی از لبنان بوده است. البته تا سالها فعالیت آنان بیشتر منحصر به فعالیت های اقتصادی بوده است. اما فعالیت تبلیغی در این کشور در فاصله بین سال های ۱۹۸۰ تا ۱۹۸۵ آغاز شد. البته فعالیت شیعیان در این کشور با محدودیت هایی روبرو بوده است و حتی در سال ۲۰۰۸ م. مجلس اسلامی گامبیا طی بیانیه ای اعلام کرد که مذهب شیعه را به رسمیت نمی شناسد و از تمام مراکز دینی و فرهنگی در این کشور خواست که با فعالیت شیعیان مقابله کنند.
مراکز شیعه
• المرکز الاسلامی للتقریب بین المذاهب• مؤسسه ابراهیم علی فای در کومبو بشری • مسجد حسینی در محله بایب لاین سیرکندا
شخصیت های شیعه
...
حدود ۹۰ درصد جمعیت ساکن در این کشور مسلمان هستند و بقیه پیرو مسیحیت، بودیسم، بهاییت، ادیان محلی و درصدی نیز ملحد هستند. مسلمانان سنی مذهب در این کشور پیرو مذهب مالکی هستند.
سابقه تشیع
ورود تشیع به این کشور به دست مهاجرانی از لبنان بوده است. البته تا سالها فعالیت آنان بیشتر منحصر به فعالیت های اقتصادی بوده است. اما فعالیت تبلیغی در این کشور در فاصله بین سال های ۱۹۸۰ تا ۱۹۸۵ آغاز شد. البته فعالیت شیعیان در این کشور با محدودیت هایی روبرو بوده است و حتی در سال ۲۰۰۸ م. مجلس اسلامی گامبیا طی بیانیه ای اعلام کرد که مذهب شیعه را به رسمیت نمی شناسد و از تمام مراکز دینی و فرهنگی در این کشور خواست که با فعالیت شیعیان مقابله کنند.
مراکز شیعه
• المرکز الاسلامی للتقریب بین المذاهب• مؤسسه ابراهیم علی فای در کومبو بشری • مسجد حسینی در محله بایب لاین سیرکندا
شخصیت های شیعه
...
wikifeqh: جمهوری اسلامی گامبیا کشوری در غرب آفریقا است. حدود ۹۰ درصد جمعیت این کشور مسلمان هستند. مسلمانان گامبیا اغلب سنی مذهب و پیرو مذهب مالکی هستند. شیعیان گامبیا در اقلیت اند. ورود تشیع به این کشور به دست مهاجرانی از لبنان بوده است.
حدود ۹۰ درصد جمعیت ساکن در این کشور مسلمان هستند و بقیه پیرو مسیحیت، بودیسم، بهاییت، ادیان محلی و درصدی نیز ملحد هستند. مسلمانان سنی مذهب در این کشور پیرو مذهب مالکی هستند.
ورود تشیع به این کشور به دست مهاجرانی از لبنان بوده است. البته تا سال ها فعالیت آنان بیشتر منحصر به فعالیت های اقتصادی بوده است. اما فعالیت تبلیغی در این کشور در فاصله بین سال های ۱۹۸۰ تا ۱۹۸۵ آغاز شد. البته فعالیت شیعیان در این کشور با محدودیت هایی روبرو بوده است و حتی در سال ۲۰۰۸ م. مجلس اسلامی گامبیا طی بیانیه ای اعلام کرد که مذهب شیعه را به رسمیت نمی شناسد و از تمام مراکز دینی و فرهنگی در این کشور خواست که با فعالیت شیعیان مقابله کنند.
حدود ۹۰ درصد جمعیت ساکن در این کشور مسلمان هستند و بقیه پیرو مسیحیت، بودیسم، بهاییت، ادیان محلی و درصدی نیز ملحد هستند. مسلمانان سنی مذهب در این کشور پیرو مذهب مالکی هستند.
ورود تشیع به این کشور به دست مهاجرانی از لبنان بوده است. البته تا سال ها فعالیت آنان بیشتر منحصر به فعالیت های اقتصادی بوده است. اما فعالیت تبلیغی در این کشور در فاصله بین سال های ۱۹۸۰ تا ۱۹۸۵ آغاز شد. البته فعالیت شیعیان در این کشور با محدودیت هایی روبرو بوده است و حتی در سال ۲۰۰۸ م. مجلس اسلامی گامبیا طی بیانیه ای اعلام کرد که مذهب شیعه را به رسمیت نمی شناسد و از تمام مراکز دینی و فرهنگی در این کشور خواست که با فعالیت شیعیان مقابله کنند.
wikishia: اقیانوس اطلس و کشور سنگال واقع گردیده است. گامبیا کشوری باریک و طویل است که حدود 320 کیلومتر در کشور سنگال پیش رفته و جلگة آبرفتی و کم ارتفاع محسوب میگردد. آب و هوای کشور گرم و مرطوب و پرباران است. جمعیت آن بالغ بر000 /200/1 نفر بوده و 16 درصد مردم کشور ساکن شهرها میباشند. پرجمعیتترین شهر کشور بانجول است که حدود 8 درصد از جمعیت کشور را در خود جای داده است. از لحاظ توزیع سنی 5/41 درصد از جمعیت کشور را افراد زیر 14 سال، 55 درصد از جمعیت را افراد 15 تا 59 سال و 5/3 درصد را نیز افراد بالاتر از 60 سال تشکیل میدهند. از جملة نژادهای غالب کشور می توان به سیاهپوستان تیره های ماندنیگو (14 درصد) اشاره نمود. حدود 90 درصد جمعیت کشور مسلمان و 10 درصد نیز مسیحی میباشند. زبان رسمی کشور انگلیسی و خط نوشتاری رسمی آن لاتین است. پایتخت و بندر مهم آن بانجول و شهر مهم آن سرهکوندال میباشد. نوع حکومت کشور گامبیا جمهوری است .
نهادهای دولتی و نیمه دولتی
شورای ملی فرهنگ و هنر کشور گامبیا با عنوان (NcAc) طبق قانون اساسی کشور در سال 1990 تشکیل یافت. شورای مذکور به حفاظت، مطالعه و ارتقاء فرهنگ و هنر کشور از طریق حفاظت از کلکسیون های هنری، انجام تحقیقات در زمینه فرهنگ و هنر و ارائه نمایش های سیستماتیک هنری مبادرت می نماید. شورای مذکور مسؤولیت حفاظت و نگهداری از آثار و اماکن تاریخی و موزه های دولتی کشور را برعهده دارد. ترویج و گسترش فرهنگ در جامعه نیز بر عهدة این شورا میباشد. شورای مذکور همچنین به تأمین نیازمندیهای هنرهای حرفه ای، تئاتر، رقص، هنرهای تجسمی، صنایع دستی، نقاشیهای متحرک، میراث فرهنگی، فرهنگ سنتی و محلی، موزه ها، گالری ها، آرشیوها، مراکز باستانی، حفاظت و نگهداری از هنرهای دستی، حفاظت از زبان ملّی، آموزش هنرمندان، کادر فرهنگی و نویسندگان، نشر کتاب و آموزش و تدریس علوم هنری مبادرت می نماید. از جملة مهمترین وظایف شورای مذکور می توان به موارد ذیل اشاره نمود:
1- تأمین بودجة سازمان های فرهنگی و هنری
2- ارائه خدمات مشاوره و اطلاع رسانی به دولت ملّی در خصوص موضوعات فرهنگی و هنری
3- اجرای قوانین مصوب حوزة فرهنگ و هنر
4- ارتقاء سیاست های فرهنگی / هنری ملّی
5- تحقق بخشیدن به سیاست های فرهنگی / هنری ملّی
نهادهای دولتی و نیمه دولتی
شورای ملی فرهنگ و هنر کشور گامبیا با عنوان (NcAc) طبق قانون اساسی کشور در سال 1990 تشکیل یافت. شورای مذکور به حفاظت، مطالعه و ارتقاء فرهنگ و هنر کشور از طریق حفاظت از کلکسیون های هنری، انجام تحقیقات در زمینه فرهنگ و هنر و ارائه نمایش های سیستماتیک هنری مبادرت می نماید. شورای مذکور مسؤولیت حفاظت و نگهداری از آثار و اماکن تاریخی و موزه های دولتی کشور را برعهده دارد. ترویج و گسترش فرهنگ در جامعه نیز بر عهدة این شورا میباشد. شورای مذکور همچنین به تأمین نیازمندیهای هنرهای حرفه ای، تئاتر، رقص، هنرهای تجسمی، صنایع دستی، نقاشیهای متحرک، میراث فرهنگی، فرهنگ سنتی و محلی، موزه ها، گالری ها، آرشیوها، مراکز باستانی، حفاظت و نگهداری از هنرهای دستی، حفاظت از زبان ملّی، آموزش هنرمندان، کادر فرهنگی و نویسندگان، نشر کتاب و آموزش و تدریس علوم هنری مبادرت می نماید. از جملة مهمترین وظایف شورای مذکور می توان به موارد ذیل اشاره نمود:
1- تأمین بودجة سازمان های فرهنگی و هنری
2- ارائه خدمات مشاوره و اطلاع رسانی به دولت ملّی در خصوص موضوعات فرهنگی و هنری
3- اجرای قوانین مصوب حوزة فرهنگ و هنر
4- ارتقاء سیاست های فرهنگی / هنری ملّی
5- تحقق بخشیدن به سیاست های فرهنگی / هنری ملّی
wikiahlb: گامبیا
جدول کلمات
بانجول
کلمات دیگر: