سنگال
فارسی به انگلیسی
calculus, Senegal
فرهنگ فارسی
کشور سنگال جمهوری است در آفریقای غربی در جنوب رود سنگال است .
لغت نامه دهخدا
سنگال. [ س ِ ن ِ ] ( اِخ ) کشور سنگال جمهوری است و در آفریقای غربی در جنوب رود سنگال است. مساحت آن 200000 کیلومتر مربع است و 2214000 تن سکنه دارد. پایتخت آن داکار و شهرهای عمده آن سن لویی ، روفیسک ، کائولاک ، تیس ، دیوربل ، گره و زیگنشور . قسمت اعظم سنگال از دشتهای پست ( تا 200 متر ) تشکیل شده که بوسیله شطوط سنگال : سالوم گامبی و کازامانس مشروب میگردد. محصول عمده پسته زمینی ، پنبه ، ذرت ، و برنج است. فرانسویان از سال 1697 -1723 م. در آنجا مستعمره ای تشکیل دادند و آن سرزمین تا سال 1961 م. جزو مستعمرات فرانسه بود. اکنون جزوجامعه کشورهای فرانسوی است. ( فرهنگ فارسی معین ).
سنگال . [ س ِ ن ِ ] (اِخ ) رودی است در مغرب آفریقا که از فوتا جالن سرچشمه گیرد و به اقیانوس اطلس ریزد. طول آن 1700کیلومتر است . این رود دارای آبشارهای متعدد است و بهمین جهت قابل کشتیرانی نیست . (فرهنگ فارسی معین ).
سنگال . [ س ِ ن ِ ] (اِخ ) کشور سنگال جمهوری است و در آفریقای غربی در جنوب رود سنگال است . مساحت آن 200000 کیلومتر مربع است و 2214000 تن سکنه دارد. پایتخت آن داکار و شهرهای عمده ٔ آن سن لویی ، روفیسک ، کائولاک ، تیس ، دیوربل ، گره و زیگنشور . قسمت اعظم سنگال از دشتهای پست (تا 200 متر) تشکیل شده که بوسیله ٔ شطوط سنگال : سالوم گامبی و کازامانس مشروب میگردد. محصول عمده پسته ٔ زمینی ، پنبه ، ذرت ، و برنج است . فرانسویان از سال 1697 -1723 م . در آنجا مستعمره ای تشکیل دادند و آن سرزمین تا سال 1961 م . جزو مستعمرات فرانسه بود. اکنون جزوجامعه ٔ کشورهای فرانسوی است . (فرهنگ فارسی معین ).
دانشنامه عمومی
مساحت: ۱۹۶۱۹۰ کیلومتر مربع
جمعیت: ۹٬۹۸۷٬۰۰۰ نفر
نسبت جمعیت زیر ۱۴ سال: ۴۵ درصد
نسبت جمعیت ۱۵ تا۶۴ سال: ۵۲ درصد
نسبت جمعیت بالای ۶۵ سال: ۳ درصد
نرخ رشد سالانه جمعیت: ۹۴/۲ درصد
نرخ زاد و ولد در هر هزار نفر: ۹۴/۳۷ نفر
نرخ مرگ و میر در هر هزار نفر: ۵۷/۸ نفر
نرخ مرگ و میر کودکان در هر هزار نفر: ۰۸/۵۸ درصد
نرخ باروری زنان: ۲۱/۵ درصد
امید به زندگی در بین مردان: ۶/۶۰ سال
امید به زندگی در بین زنان: ۸۲/۶۳ سال
نسبت جنسی مردان در کل جمعیت: ۹۶/۰
نسبت با سوادی مردان بالای ۱۵ سال: ۴۳ درصد
نسبت با سوادی زنان بالای ۱۵ سال: ۲/۲۳ درصد
تیره های جمعیتی: سیاهان ولوف، فولانی، سرر، پولار
مذهب اکثریت جمعیت: اسلام ۹۲ درصد
مذهب اقلیت جمعیت: مسیحیت، شیعه
زبان رسمی: فرانسوی
فرانسوی ها نخستین بار در سال ۱۶۵۹ در سنگال بندرگاهی ساختند و نام آن را سن لوئی گذاشتند. این کشور در سال ۱۹۶۰ از زیر سلطه فرانسه خارج شد. سنگال به عنوان کشور ملت آفریقایی که بیش از ۹۰ درصد جمعیت آن را مسلمانان تشکیل می دهند به نوعی یک پل فرهنگی بین مسلمانان و دنیای سیاهان آفریقایی به شمار می آید.
این کشور در سال ۱۹۶۰ از زیر سلطه فرانسه خارج شد و از آن زمان تاکنون به صورت جمهوری دمکراتیک اداره می شود. با این حال اغلب سیستم های اداری این کشور هنوز هم به شیوه فرانسوی اداره می شوند.
در سنگال رئیس جمهور قدرت زیادی دارد. رئیس جمهور بر اساس تغییری که در قانون اساسی سنگال در سال ۲۰۰۱ ایجاد شد، هر پنج سال یک بار انتخاب می شود. پیش از آن دوره ریاست جمهوری هفت ساله بود. برای انتخاب رئیس جمهور انتخابات عمومی برگزار می شود و رای مردم رئیس جمهور را تعیین می کند. نخست وزیر در سنگال رئیس کابینه است و وزیران را تعیین می کند. خود نخست وزیر را رئیس جمهور تعیین می کند.سنگال بیش از ۸۰ حزب دارد. مجلس این کشور ۱۵۰ کرسی دارد که نمایندگان ۹۰ کرسی آن با رای مستقیم مردم تعیین می شوند.
دانشنامه آزاد فارسی
نمایی از شهر داکار، نمایی از شهر داکار، نمایی از شهر داکار، نمایی از شهر داکار، موقعیت. جمهوری سنگال در افریقای غربی و در ساحل اقیانوس اطلس جا دارد. کشورهای موریتانی از شمال و شمال شرقی، مالی از شرق، گینه و گینۀ بیسائو از جنوب، و اقیانوس اطلس از غرب آن را در میان گرفته اند و کشور گامبیا به سان زائده ای از غرب به درون آن پیش رفته است. مساحت سنگال ۱۹۶,۷۲۰ کیلومتر مربع و پایتخت آن شهر داکار است.سیمای طبیعی. کشور سنگال پهن دشت نسبتاً همواری است که نواحی مرکزی آن از ارتفاع اندکی برخوردار است و بخشی از ارتفاعات فوتا جالون، که بلندی آن ها به ۴۵۰ متر می رسد و در جنوب شرقی و در حاشیۀ مرزهای مالی و گینه جا دارد، مرتفع ترین نواحی این کشور را تشکیل می دهند. رودخانۀ سنگال، با درازای ۱,۶۳۳ کیلومتر، این سرزمین را از کشور مالی جدا می کند و رودخانۀ گامبیا که از بلندی های فوتاجالون سرچشمه می گیرد و از نواحی جنوب شرقی کشور می گذرد، در جنوب غربی شهر تامبا کوندا به کشور گامبیا وارد می شود. علاوه بر رودهای مزبور، رودخانۀ سالوم در نواحی مرکزی و رود کازامانس در جنوب و نیز رودخانۀ مرزی فالِمِه در مرز کشور مالی، از دیگر رودهای مهم این کشورند. رودخانه های سنگال اگرچه دستخوش تغییرات فصلی اند، بخش سفلای آن ها کلاً قابل کشتی رانی است و نقش مهمی در کشاورزی و اقتصاد این سرزمین دارند. کشور سنگال به ده ناحیه (استان) تقسیم می شود و شهرهای مهم آن عبارت اند از داکار (پایتخت)، سن لوئی، تیئس، زیگنشور، کائولاک، و دیوربل. زمین های شمالی سنگال نیمه بیابانی و اراضی مرکزی و جنوبی آن مدارگانی مرطوب است و از علفزارهای ساوانایی و جنگل های بارانی انبوه و درختان نخل، ماهون، و ساج تشکیل شده است. فصل بارندگی نواحی شمالی از تیر تا مهر به درازا می کشد و میانگین بارندگی سالانۀ آن ۳۸۰ میلی متر است. فصل بارندگی نواحی جنوبی نیز از خرداد تا مهر به طول می انجامد و میانگین بارندگی سالانۀ آن به ۱,۴۰۰ میلی متر می رسد. میانگین دمای شهر داکار در دی ماه ۲۲.۲ درجۀ سانتی گراد، در تیرماه۲۷.۸ درجۀ سانتی گراد، و میانگین بارندگی سالانۀ آن ۵۴۱ میلی متر است. حیات وحش سنگال بسیار متنوع و گوناگون است و پستان داران بزرگی مانند فیل، شیر، ببر چیتا، و بزکوهی بیشتر در نواحی کم جمعیت شرقی به سر می برند و اسب آبی و تمساح در رودخانه های آن فراوان اند و مار کبرا و بوآ و اژدر مار ازجمله خزندگان بزرگ این سرزمین به شمار می آیند. نواحی متعددی چون پارک های ملی فِرلو و نیوکولوکوبا نیز برای حفاظت از طبیعت و حیات وحش تأسیس شده اند.
اقتصاد. بادام زمینی نقش بسیار مهمی در اقتصاد سنگال دارد و در کنار آن انواع فرآورده های کشاورزی دیگر نیز کشت می شود که از آن جمله اند: ارزن، حبوبات، برنج، نیشکر، ذرّت خوشه ای، موز، و نارگیل. این کشور در زمینۀ صنعت، به ویژه تهیۀ روغن بادام زمینی، پیشرفت بسیار داشته است و از نظر منابع زیرزمینی نسبتاً غنی است. کلسیم فسفات، آلومینیم فسفات و طلا، ذخایر نفت و آهن از مهم ترین کانی های آن به شمار می آیند. ۲.۲۳میلیون هکتار از اراضی سنگال قابل کشت است و نیشکر، بادام زمینی، ارزن، صیفی جات، ذرت خوشه ای، سیب زمینی هندی، پنبه، و کاساوا بخشی از تولیدات کشاورزی این سرزمین را تشکیل می دهند. فرآوری مواد کشاورزی، ماهی، فسفات، پالایش نفت، و تولید مصالح ساختمانی نیز بخشی از فعالیت های صنعتی آن محسوب می شوند. مساحت پوشش جنگلی سنگال ۷.۶۳میلیون هکتار و تولید چوب و الوار آن ۵.۰۴میلیون متر مکعب است.
حکومت و سیاست. نوع حکومت کشور سنگال جمهوری چند حزبی با یک نهاد قانون گذاری با نام مجلس ملّی است. رئیس جمهور این کشور با آرای عمومی و برای حداکثر دو دورۀ پنج ساله انتخاب می شود. ۱۴۰ نمایندۀ مجلس ملی نیز برای پنج سال و با رأی مردم برگزیده می شوند و رهبر حزب اکثریت نخست وزیری و تشکیل هیئت دولت را عهده دار است.
مردم و تاریخ. سنگال در حدود ۱۲,۴۳۴,۰۰۰نفر جمعیت دارد (۲۰۱۰) و تراکم نسبی آن به۶۳ نفر در کیلومتر مربع می رسد. رشد سالانۀ جمعیت این کشور۲.۷ درصد است و افریقایی تبارها۹۷.۵ درصد از جمعیت آن را تشکیل می دهند. ۹۲ درصد از جمعیت این کشور مسلمان اند و در حدود ۵۰ درصد از مردم در شهر ها به سر می برند. زبان رسمی آنان فرانسه است. سنگال از روزگار دور مسکن اقوام گوناگون افریقایی چون ولوف ها، فولانی ها، سِرِر و توکولورها بوده که از قدیم به آیین اسلام گرویده بودند. در اواسط قرن ۱۵ پرتغالی ها به این سرزمین وارد شدند و در دهانۀ رود سنگال قدم به خشکی نهادند. در قرن های بعد فرانسویان بر کرانه های سنگال استیلا یافتند و سراسر آن را، به استثنای گامبیا که در تصرف انگلیسی ها بود، به مالکیت خود درآوردند؛ در ۱۶۵۹ بندر سن لوئی را تأسیس کردند و با تصرف جزیرۀ گوری آن را به پایگاه مهم خریدوفروش برده مبدل ساختند. در طول قرن های ۱۷ و ۱۸ تا اوایل قرن ۱۹ دو قدرت استعماری بزرگ آن زمان، انگلستان و فرانسه، در این سرزمین به ویژه در سواحل آن به رقابت و زد وخورد پرداختند و سرانجام در ۱۸۱۴ مالکیت فرانسه بر سنگال به رسمیت شناخته شد. پس از جنگ جهانی دوم (۱۹۴۶) سنگال به یکی از سرزمین های فرادریایی فرانسه بدل شد و به خودگردانی داخلی نایل آمد. در ۱۹۵۹ به فدراسیون مالی پیوست و در ۴ آوریل ۱۹۶۰ به رهبری سِدار سِنِگور به استقلال کامل دست یافت و نظام جمهوری را برای خود برگزید و سدار سنگور با عنوان نخستین رئیس جمهور کشور زمام امور را دردست گرفت.
فرهنگستان زبان و ادب
نقل قول ها
• «سنگال الگویی است که باید مورد حمایت قرار گیرد. جزیره ثباتی است در منطقه ای پر از مسئله. الگویی از دمکراسی، رواداری و ثبات. سنگال با ۱۹۶ هزار کیلومتر مربع مساحت، سرزمین بزرگی نیست. باید بدانیم که این منابع طبیعی نیست که یک کشور را پیشرفته می کند. زیرا نمونه هایی داریم از کشورهایی که با وجود منابع طبیعی عظیم، به هیچ وجه پیشرفته نیستند. در عوض با نمونه کشورهایی مانند کره جنوبی و ژاپن روبرواید که بدون منابع طبیعی، توسعه یافته اند.» -> مکی سال
• «...سنگال... «سرزمین تِرانگا» است. تِرانگای سنگال یعنی مهمان نوازی. سنگال را «سرزمین ترانگا» می نامیدند… «شیرهای ترانگا». اگر هنوز از سنگال بازدید نکرده اید، از شما دعوت می کنم هر چه زودتر اینکار را بکنید و خودتان خواهید دید که سنگال کشور بسیار زیبایی است و از شما استقبال خواهد کرد.» -> یوسو اندور
• «پرچم: پرچم کشور سنگال مرکب از رنگ های سبز، زرد و قرمز است که این رنگ ها در پرچم کشورهای آفریقای غربی رایج است. پرچم سنگال با پرچم مالی از لحاظ رنگ ها و ترتیب قرار گرفتن آن ها تفاوتی ندارد و فقط یک ستارهٔ پنج پر سبزرنگ در زمینهٔ رنگ زرد، پرچم سنگال را از پرچم مالی متمایز می سازد. در پرچم سنگال ستارهٔ پنج پر به معنای امید می باشد و سه رنگ پرچم نشانهٔ سه حزب سیاسی کشور نیز تقلی می شود.» در اثرش چاپ ۱۳۷۰/ ۱۹۹۱م -> رسول خیراندیش
دانشنامه اسلامی
بر اساس سر شماری سال ۲۰۰۹ میلادی ۱۲.۵۳۴.۰۰۰ نفر در سنگال زندگی می کنند که ۹۴ درصد آنان مسلمان و ۴ درصد آنان مسیحی هستند. پایتخت سنگال شهر داکار است.
مساحت سنگال ۱۹۶.۷۲۲ کیلومتر مربع است.
جمهوری سنگال با 196 هزار و 190 کیلومتر مربع مساحت در آفریقای غربی و در حاشیه اقیانوس اطلس ، میان گینه بیسائو و موریتانی واقع شده است . 192 هزار کیلومتر مربع از این سرزمین را خشکی و 4 هزار و 190 کیلومتر مربع از آن را آب فراگرفته است . این کشور از سمت شمال 813 کیلومتر با موریتانی ، از سمت شرق 419 کیلومتر با مالی و از سمت جنوب 330 کیلومتر با گینه و 338 کیلومتر با گینه بیسائو مرز مشترک دارد. از سوی دیگر کشور گامبیا به طول 740 کیلومتر چون زبانه ای در داخل سنگال قرار دارد. سنگال سرزمین کم ارتفاعی است که بخش اعظم آن را علفزارهای ساوان و استپ می پوشاند. آب و هوای این سرزمین در سواحل و نواحی مرتفع معتدل ولی در استپ ها گرم و خشک است . بلندترین نقطه سنگال در منطقه «نپن دیاخا » حدود 581 متر ارتفاع دارد.